Λίγο ενδιαφέρει το αν ο Σάντος γύρισε με την αποστολή και ίσως λίγο περισσότερο το γεγονός πως δήλωσε ότι κάποιοι παίκτες ήθελαν να γίνουν πρωταγωνιστές και να πετύχουν ένα ιστορικό γκολ. Όπως έλεγε κι ο μεγάλος Ρεχάγκελ, σημασία έχει μόνο ό,τι συμβαίνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, τα άλλα δεν μετράνε. Γι’ αυτό πάμε να ρίξουμε μια τελευταία ματιά στο χορτάρι της Βραζιλίας και στην τελευταία δουλειά του Σάντος στον πάγκο της Εθνικής.

Το πρότυπο

Πρώτο συμπέρασμα, επανάληψη του προτύπου. Με τον Σάντος στην Εθνική δημιουργήθηκε ένα πρότυπο που επαναλαμβανόταν, σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα. Ξεκινούσαμε λανθασμένα, το φτιάχναμε στην πορεία. Είτε μιλάμε για τις δύο προκριματικές φάσεις είτε μιλάμε για την παρουσία μας στα δύο τουρνουά είτε για μεμονωμένους αγώνες, το πρότυπο ήταν πάντα εκεί: λάθος ξεκίνημα, διορθωτική παρέμβαση στην πορεία.

Στα προκριματικά του Euro 2012 ξεκινήσαμε να παίξουμε ρόμβο, γυρίσαμε σε 4-3-3 μετά από δύο ματς. Στην τελική φάση ξεκινήσαμε με βασικό τον Χαλκιά, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο στον πάγκο, τον Χολέμπας αριστερό μπακ και τον Νίνη βασικό. Γίναμε όσο καλοί μπορούσαμε μόνο όταν ο Κυριακός έγινε βασικός, ο Σηφάκης έκατσε στο τέρμα, ο Τζαβέλλας έπαιξε αριστερό μπακ και ο Σάλπι στη θέση του Νίνη.

Στα προκριματικά ξεκινήσαμε να παίζουμε 4-4-2 στην ευθεία, επιστρέψαμε γρήγορα στο 4-3-3. Σε έξι απ’ τα δέκα ματς δεν σκοράραμε με τη βασική ενδεκάδα, παρά μόνο αφού κάναμε αλλαγή. Ο Μήτρογλου ξεκίνησε βασικός μόνο στο πρώτο παιχνίδι με τη Λετονία το Σεπτέμβριο του 2012 και επέστρεψε στην ενδεκάδα ένα χρόνο αργότερα.

Και πριν από τη Βραζιλία, το πρότυπο με τον Σάντος στον πάγκο ήταν πως ξεκινούσαμε λάθος, είτε ένα παιχνίδι είτε μια σειρά αγώνων, και βρίσκαμε τη λύση στην πορεία. Το είχαμε επισημάνει τον Σεπτέμβριο, το είδαμε να επαναλαμβάνεται και στο Μουντιάλ.

Επανάληψη

Ο Σάντος επέλεξε να πάρει μαζί του Μήτρογλου και Γκέκα, επιλογές που δεν τον δικαίωσαν. Όχι γιατί δεν σκόραραν, αλλά γιατί κανείς τους δεν παρουσιάστηκε στην κατάσταση που απαιτείται για να βοηθήσουν την ομάδα σε επίπεδο Παγκοσμίου Κυπέλλου: ο Μήτρογλου γιατί ήταν βαρύς και εκτός ρυθμού, ο Γκέκας γιατί ακόμα κι όταν ήταν νέος και σκόραρε, ποτέ δεν βοηθούσε το σύνολο με κάτι άλλο εκτός από γκολ.

Ο Σάντος δεν εκτέθηκε γιατί τους διάλεξε ή για δεν πήρε τον Κλάους. Είναι άλλωστε τελείως υποθετικό πως Αθανασιάδης ή Δημήτρης Παπαδόπουλος θα τα είχαν πάει σίγουρα καλύτερα: μπορεί να ήταν εξίσου κακοί. Ο Σάντος εκτέθηκε γιατί ούτε διέγνωσε το πρόβλημα έγκαιρα ούτε επενέβη όσο νωρίς θα έπρεπε.

Τα επισημάναμε και νωρίτερα. Αφού Μήτρογλου και Γκέκας προβλημάτισαν απ’ τα φιλικά, αφού Λάζαρος και Φέτφα προσέφεραν στα φιλικά, γιατί έπρεπε να περιμένουμε τον τρίτο αγώνα για να πάρουμε πράγματα απ’ τον Λάζαρο και να έχουμε έναν παίκτη που θα προσφέρει στην κορυφή στο πρόσωπο του Σαμαρά; Δεν γνωρίζουμε το γιατί, αλλά δεν έπρεπε να περιμένουμε. Ήταν ορατά, τόσο το πρόβλημα, όσο και αυτά που είχε να δώσει ο Λάζαρος.

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του Καραγκούνη. Ο αρχηγός έδειξε στα φιλικά πως ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν υπήρχε τίποτα που να αποδεικνύει πως δεν μπορεί να ξεκινήσει βασικός, δεν έχει ενενηντάλεπτο κτλ. Και πάλι, έπρεπε ο "Κάρα" να μπει αναγκαστικά λόγω της αποβολής του Κατσουράνη, για να αποδείξει τα όσα έχει να δώσει και να μας τα προσφέρει στα δύο επόμενα ματς.

Δεν τ’ αλλάζει η πρόκριση

Ναι, ξέρω. Θα μου πείτε πως παρόλα αυτά, περάσαμε. Ναι, εννοείται πως ακόμα κι αν τα είχε κάνει αλλιώς τα πράγματα εξ αρχής ο Σάντος, δεν θα άλλαζε το κέρδος μας: πρόκριση θα παίρναμε με σωστές αρχικές επιλογές, πρόκριση πήραμε και με διορθωτικές κινήσεις στην πορεία. Όμως, το πρότυπο παρέμεινε.

Όπως και στην Πολωνία, χρειάστηκαν πάλι εξωτερικοί παράγοντες (τραυματισμοί, αποβολές) και να αποφασίσει έστω και την ύστατη ώρα ο Σάντος να αλλάξει κάποια πράγματα για παρουσιάσουμε το καλύτερο δυνατό πρόσωπο, που πάντα σχετίζεται με την καλύτερη δυνατή στελέχωση. Γεγονότα, που δεν τα αλλάζει η πρόκριση στους 16. Λάθη, που δεν είναι ανάγκη να αποκλειστούμε στον όμιλο για να τα επισημάνουμε, αφού ξέρετε πως σ’ αυτή τη γωνιά του διαδικτύου προσπαθούμε (όσο είναι δυνατόν) να εξετάζουμε το χορτάρι ανεξαρτήτως απ’ το αποτέλεσμα του ηλεκτρονικού πίνακα.

Με Κόστα Ρίκα

Φτάνουμε στον ιστορικό αγώνα με την Κόστα Ρίκα. Τα συζητήσαμε και στο κείμενο μετά από τον αγώνα. Ούτε στο 0-0 και στο 11vs11 παίξαμε όπως θα έπρεπε ούτε μετά το αριθμητικό πλεονέκτημα. Μέχρι το γκολ και την αποβολή δεν προσπαθήσαμε καθόλου να παίξουμε στο μοναδικό τρωτό σημείο της Κόστα Ρίκα, στο κενό δηλαδή ανάμεσα στην άμυνα και το κέντρο τους. Τις βαθιές μπαλιές και διαγώνιες μπαλιές οι Κοσταρικανοί τις είχαν για πρωινό. Μια καταπληκτική σέντρα του Χολέμπας που έφερε την ευκαιρία του Σαλπιγγίδη, δεν συνιστά πετυχημένη επιθετική παραγωγή απέναντι σε ομάδα που σε περιμένει.

Μετά από το 1-0 και την αποβολή, πανικός και ομίχλη. Αλλαγές λες και μένουν μόνο 4 λεπτά και όχι 40. Μόλις δέκα λεπτά είχαν περάσει απ’ την είσοδο του Μήτρογλου δίπλα στον Σαμαρά και μπήκε στο ματς ο Γκέκας. Φρεσκάδα στο πλάι χρειαζόμασταν, αλλά μείναμε μέχρι τέλους με τους κουρασμένους, θολωμένους Σάμαρα και Λάζαρο. Έφτιαξαν πράγματα, αλλά τους έλειπε το καθαρό μυαλό στην τελική επιλογή: είχαν πίσω τους και ένα εξαντλητικό παιχνίδι με την Ακτή και στην παράταση φάνηκε. Δεν φρεσκάραμε αυτούς που θα δημιουργήσουν, απλώς βάλαμε δύο παίκτες στην περιοχή για να σκοράρουν.

Απών στα πέναλτι

Επιπλέον, η ομάδα έμεινε ακέφαλη μπροστά στη διαδικασία των πέναλτι. Πήγαμε χωρίς προπονητή στο διάστημα που θα έκρινε την πρόκριση, μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία. Όχι, δεν θα εκτελούσε πέναλτι ο Σάντος. Αλλά, σίγουρα θα μιλούσε με όλους τους παίκτες, θα είχε δυο λόγια να πει σ’ αυτούς που θα εκτελούσαν ή στον Καρνέζη, ίσως και να έφτιαχνε καλύτερα τη σειρά των πέντε εκτελεστών.

Τέλος, θα έπρεπε να ξέρουμε πως απ’ τις 22 διαδικασίες πέναλτι που έχουν γίνει στα Μουντιάλ, τις 13 τις έχει κερδίσει η ομάδα που εκτελεί πρώτη. Μάλιστα, η πρώτη ομάδα είχε κερδίσει επτά συνεχόμενες φορές, που έγιναν οκτώ με τη νίκη της Βραζιλίας επί της Χιλής, ανεβάζοντας τις νίκες σε 14 στις 23. Δεν ήταν δουλειά του Καραγκούνη να τα ξέρει αυτά και να διαλέξει να ξεκινήσουμε πρώτοι, ήταν δουλειά του προπονητικού τιμ. Δεν γνωρίζουμε αν το ήξεραν και εννοείται πως μπορεί να άλλαζε κάτι, μπορεί και τίποτα. Όμως, ο προπονητής είχε αποβληθεί αναίτια και δεν ήταν εκεί.

Παρακάτω

Δεν θα τον κρεμάσουμε τον Σάντος για τα λάθη του, τα συζητάμε. Προπονητής είναι και δεν γνωρίζω κανέναν τέτοιον που να κάνει μόνο σωστά. Και ο Πορτογάλος έκανε και σωστές επιλογές, που τον δικαίωσαν και αφήνουν παρακαταθήκη: στήριξε τον Χολέμπας και αυτός διόρθωσε τις τοποθετήσεις του και του έδωσε δύο πολύ καλά ματς με Ακτή και Κόστα Ρίκα, πήρε μεγάλα ματς απ’ τον Μανωλά και πράγματα απ’ τον Κονέ.

Ο Σάντος στη Βραζιλία προσέθεσε μια δεύτερη βούλα στο βιογραφικό του που λέει παρουσία στην τελική φάση μεγάλου τουρνουά και πρόκριση στην επόμενη φάση. Δεν έκανε "εγκλήματα", δεν έκανε και τίποτα τρομερά πράγματα. Έκανε ό,τι μπορούσε, τον ευχαριστούμε και πάμε παρακάτω.

Πηγή: contra.gr

 

MUNDIAL 2014 Εθνική Ελλάδας Σάντος