Δεν μπορώ να πω το ίδιο για κάποιες άλλες, που μπορεί να μην ήρθαν με φιλοδοξία να γίνουν πρωταθλήτριες Κόσμου, αλλά τίμησαν τη διοργάνωση και με το παραπάνω.

Θα μου λείψουν οι ωραίοι Χιλιανοί. Ο Αλέξις Σάντσες και ο Βιδάλ είναι δυο πραγματικοί ηγέτες: μπορεί να ήταν κουρασμένοι, αλλά έδωσαν και την ψυχή τους. Ο προπονητής τους, ο φαλακρός και μονίμως θυμωμένος Σαμπάολι, είχε μια από τις πιο περίεργες και πιο ενδιαφέρουσες ιδέες που διέκρινα σε προπονητή τελευταία: έπαιζε με πέντε αμυντικούς εκ των οποίων όμως οι δύο από τους τρεις κεντρικούς του στις ομάδες τους αγωνίζονται ως αμυντικά χαφ -σαν π.χ. να έπαιζε ο Σάντος με τριάδα στην άμυνα τον Παπασταθόπουλο, τον Μανιάτη και τον Τζιόλη! Η Χιλή γι' αυτόν τον λόγο έβγαζε ωραία την μπάλα μπροστά κι αμυνόταν με τσαγανό σπάνιο. Ο Σαμπάολι δεν έβαζε τον Βαλδίβια (ένα «δεκάρι» παλιάς κοπής, που θα 'πρεπε να μπει σε γυάλα, καθώς το είδος οδηγείται σε εξαφάνιση), αλλά τον συγχωρώ.

Ράφα
Θα μου λείψει το Μεξικό, ομάδα που κουβαλούσε όλο το τσαγανό του φωνακλά προπονητή της, του σταρ Μιγκέλ Ερέρα. Χαφάρες που έτρωγαν την μπάλα στη μεσαία γραμμή σαν τον Ερέρα και τον Γουαρδάδο είχα καιρό να δω, ενώ μου 'βγαλε τα μάτια και ο Αγκιλάρ, ένας από τους καλύτερους πλάγιους αμυντικούς της διοργάνωσης. Χάρηκα για την «επιστροφή» του Τζιοβάνι ντος Σάντος, και στενοχωρήθηκα που ο Ρόμπεν δεν σεβάστηκε τον μεγάλο Ράφα Μάρκες και «βούτηξε» στο 93' εκβιάζοντας το πέναλτι της ήττας των Μεξικανών.
Κρίμα.

Μοστεφά
Θα μου λείψουν οι Αλγερινοί. Ο Χαλίλχοτζιτς, που υπήρξε μεγάλος κυνηγός ο ίδιος, παρουσίασε την ομάδα που έπαιξε σε αυτό το Μουντιάλ με τον αποτελεσματικότερο και ωραιότερο τρόπο στις αντεπιθέσεις: αν το Μουντιάλ ήταν στην Ευρώπη, θα έκαναν κι άλλες ζημιές. Παίκτες σαν τον Φεγκουλί και τον Ταϊντέρ λίγες ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες έχουν, ενώ τα σουτ του 31χρονου Μοστεφά θα τα ζήλευε κι ο Ρομπέρτο Κάρλος. Και λύσαμε και τον γρίφο: ο Μεντζανί είναι αμυντικός χαφ. Αργος μεν, σκληρός δε. Και κόντρα στη Γερμανία τούς έλειψε.

Νιγηρία
Θα μου λείψουν και οι Νιγηριανοί. Δεν ξέρω αν στήνουν τα φιλικά ματς, όπως τους κατηγορούν, αλλά στα επίσημα έβγαλαν τη γλώσσα και στους Αργεντινούς και στους πολύ καλούς Γάλλους, που για να τους κερδίσουν ίδρωσαν. Μπορεί να είναι τρελόπαιδα ο Μούσα και ο Μόουζες, αλλά ξέρουν τρομερή μπάλα, είναι γρήγοροι κι αντίθετα από τις ομάδες τους, στην εθνική τους νιώθουν σταρ. Δεν είχε ένα φορ της προκοπής η Νιγηρία, καθώς ο αναπληρωματικός στη Φενέρ, Εμενίκε, μοιάζει να έχει χάσει τη σπιρτάδα του, αλλά μεσοεπιθετικά ήταν φωτιά! Και η άμυνά της, με Γιόμπο και Ομπι Μίκελ να δεσπόζουν, κράτησε τη Γαλλία για 80 λεπτά κι έπεσε εξαιτίας μιας κακής εξόδου του καταπληκτικού κάτω από τα δοκάρια Ενιεάμα.

Ολα
Αυτές οι ομάδες θα μου λείψουν. Ψάχνανε την αγωνιστική τους υπέρβαση, ήταν σκληροτράχηλες, τα έδωσαν όλα. Γυρνάνε σπίτι με ψηλά το κεφάλι.

Ρεσίφε
ΑποχαιρΕτησα τη Ρεσίφε με συναισθήματα ανάμεικτα: θα είναι πάντα η πόλη που η Εθνική μας έχασε στα πέναλτι την ευκαιρία μιας πρόκρισης στους «8» του Μουντιάλ, αλλά ήταν τόσο ωραία που θα μου είναι δύσκολο να τη θυμάμαι με πίκρα. Είναι μια πόλη ιστορική και συνάμα νεόπλουτη, χαρούμενη, αφού ο κόσμος της ξημεροβραδιάζεται στην τεράστια παραλία της, και συγχρόνως δύσκολη, αφού οι ασταμάτητες καταρρακτώδεις βροχές όλον τον χρόνο δεν σε αφήνουν να κυκλοφορήσεις όσο θες. Είναι μια πόλη στην οποία πριν χρόνια σκοτώθηκαν μεταξύ τους οι Ευρωπαίοι άποικοι -οι Ολλανδοί και οι Πορτογάλοι: πιθανότατα τους τρέλανε κι αυτούς η βροχή. Η Ρεσίφε είναι κυρίως μια πόλη πολιτισμένων ανθρώπων: τα αυτοκίνητα σταματάνε για να περάσουν οι πεζοί, οι άνθρωποι που δουλεύουν στα ξενοδοχεία είναι ευγενέστατοι (για τη Βραζιλία δεν είναι καθόλου δεδομένο αυτό), η διάθεσή τους να σου λύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα με καταγοήτευσε.

Δεν εΙχα βγάλει εισιτήριο για το Σαλβαδόρ για γούρι, αφού ήθελα να περάσει η Εθνική και να ταξιδέψω για εκεί μαζί της. Η πιθανότητα να βρω ήταν ελάχιστη αφού οι πτήσεις ήταν κλεισμένες κυρίως από Αμερικανούς που έρχονταν στο Σαλβαδόρ έχοντας μείνει στη Ρεσίφε μετά το ματς της εθνικής τους με τη Γερμανία. Οι υπάλληλοι του αεροδρομίου με εξυπηρέτησαν σαν να ήμουν ο γιος του Λούλα: μέχρι και καφέ με κέρασαν γιατί ήμουν στη λίστα αναμονής! Η ταλαιπωρία από τη βροχή σε κάνει καλό άνθρωπο: αυτό κατάλαβα….

ΠΗΓΗ: Sportday

MUNDIAL 2014