Ένας άσος και μία παράταση

Αργεντινή – Βέλγιο

Νικήτρια η ομάδα της Αργεντινής με 1 – 0, σκορ που της δίνει την πρόκριση για τους ημιτελικούς της διοργάνωσης μετά από 24 χρόνια. Η Αργεντινή αγωνίστηκε με σύστημα 4 – 4 – 1 – 1 (όπως και στην προηγούμενη αναμέτρηση γεγονός που δείχνει πως ο προπονητής της βρήκε τις θέσεις των παικτών), ενώ το Βέλγιο παρατάχθηκε με 4 – 3 – 3 με το Βίτσελ αμυντικό χαφ και τους Ντε Μπρούιν – Φελαϊνί επιθετικά με το δεύτερο όμως να κινείται κάθετα προς την περιοχή παίζοντας ως κρυφό φορ. Η Αργεντινή έχει τη τύχη να διαθέτει ένα Μέσι που φαίνεται αρκετά ήρεμος και πιο απελευθερωμένος σε σχέση με την παρουσία του το χειμώνα στην Μπαρτσελόνα κι αυτός οδηγεί την ομάδα εκ του ασφαλούς προς το τελικό. Ο προπονητής της Αργεντινής επέλεξε να παίξει με Λαβέτσι – Ντι Μαρία στα πλάγια (αριστερά ο πρώτος – δεξιά ο δεύτερος παίζοντας με αντίθετα πόδια), με το Μέσι ελεύθερο πίσω από τον Ιγκουαΐν, το Μπίλια μαζί με το Μασεράνο στον άξονα και το Ντε Μικέλις στα στόπερ θέλοντας την εμπειρία του. Η Αργεντινή πίεσε στο πρώτο διάστημα ψηλά, έκλεψε μπάλες και χτύπησε γρήγορα στην κόντρα επίθεση παίζοντας με γρήγορες πάσες στον κενό χώρο, έτσι έβαλε και το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης με τον Ιγκουαΐν μετά από πάσα του Ντι Μαρία (στη φάση φάνηκε και τυχερή, αφού η μπάλα έφθασε στο φορ μετά από κόντρα). Το Βέλγιο αμυντικά είχε προσαρμοστεί πάνω στο Μέσι, έστελνε στο μαρκάρισμά του πρώτα το Βίτσελ και μετά δύο και τρεις βοήθειες, ενώ επιθετικά έπαιξε με τους Μιραλάς και Αζάρ στα πλάγια που άλλαζαν και θέσεις, είχε την κατοχή της μπάλας, αλλά ο Ντε Μπρούιν ήταν πολύ καλά μαρκαρισμένος από τους Μπίλια – Μασεράνο κι έτσι η ομάδα του Βίλμοτς είχε πρόβλημα στη δημιουργία του παιχνιδιού με αποτέλεσμα να εκδηλώνει πολλές επιθέσεις από τα πλάγια που πέρναγαν όμως ανεκμετάλλευτες. Στο δεύτερο μέρος η Αργεντινή μπήκε πιο δυνατά, απείλησε με τον Ιγκουαΐν, αλλά οι επιθετικοί ήταν αποκομμένοι από τους υπόλοιπους και πήγαιναν κυρίως σε ατομικές προσπάθειες, το Βέλγιο από την πλευρά του μετά το 60 και με τις αλλαγές του Βίλμοτς (είσοδος Λουκάκου και μεταφορά Αζάρ πίσω από φορ) πήρε τα ηνία του αγώνα, αλλά δεν μπόρεσε μέχρι το τέλος να απειλήσει, διότι κατέφυγε μόνο στις ψηλές μπαλιές, ενώ στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Βίλμοτς έστειλε και τον Βαν Μπούιτεν στην επίθεση και το παιχνίδι της ομάδας του έγινε άναρχο, αφού δεν υπήρχε ισορροπία στις γραμμές, στο ίδιο διάστημα η Αργεντινή έπαιζε με 4 – 5 – 1 έχοντας ως μοναδικό προωθημένο το Μέσι – που έχασε μια μοναδική ευκαιρία στις καθυστερήσεις εκμεταλλευόμενος τους κενούς χώρους που υπήρχαν – και τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές πίσω από την μπάλα στα όρια της μεγάλης περιοχής. Η Αργεντινή πανηγύρισε μια μεγάλη πρόκριση παίρνοντας μια επαγγελματική νίκη χωρίς να ενθουσιάσει με καλύτερο παίκτη της τον Ιγκουΐν και άξιους συμπαραστάτες τους Μέσι, Μασεράνο και Μπίλια, ενώ για το Βέλγιο καλύτερος ήταν ο Βίτσελ που προσπάθησε αμυντικά και επιθετικά και ο Βερτόγκεν που έδωσε τον καλύτερό του εαυτό μέχρι το τέλος.

Ολλανδία – Κόστα Ρίκα

Νικήτρια η ομάδα από την Ευρώπη με σκορ 4 – 3 στη διαδικασία των πέναλτι με την κανονική διάρκεια να βρίσκει τις 2 ομάδες στο 0 – 0. Η Ολλανδία αγωνίστηκε με σύστημα 3 – 4 – 3 και η Κόστα Ρίκα με 5 – 4 – 1. Οι οράνιε είχαν τους Ρόμπεν στο δεξί πλάι και Μέμφις στο αριστερό με τον πρώτο να κινείται διαγώμια προς τα μέσα και να έρχεται στήριγμα στο Φαν Πέρσι που έπαιζε στην κορυφή της επίθεσης, ενώ ο δεύτερος έπαιζε περισσότερο στη γραμμή παίρνοντας όλο το επιθετικό πλάτος. Η Ολλανδία είχε την κατοχή της μπάλας, πίεζε κυρίως στο μισό γήπεδο και προσπαθούσε κυρίως από την πλευρά του Ρόμπεν να εκδηλώσει τις επιθέσεις της, η ομάδα του Φαν Γκάαλ αντιμετώπισε πολλά πλευρά προβλήματα απέναντι στην καλά οργανωμένη άμυνα της Κόστα Ρίκα και απειλούσε μόνο από στημένες μπάλες και από κόντρα επιθέσεις όταν και έβρισκε την αντίπαλη άμυνα σε ανισορροπία. Η Κόστα Ρίκα με διπλή ζώνη άμυνας, αλληλοκαλύψεις, διπλά μαρκαρίσματα, σωστές αποστάσεις και με εξαιρετική εφαρμογή του offside μπορούσε να ελέγχει το παιχνίδι και προσπαθούσε με το γνωστό της τρόπο – μεταφορά της μπάλας στην επίθεση με μεγάλες πάσες στους κενούς χώρους – να αιφνιδιάσει τους Ολλανδούς, αλλά ο Κάμπελ και οι υπόλοιποι επιθετικοί της ήταν πολύ καλά κλεισμένοι. Στην επανάληψη η εικόνα ήταν ακριβώς ίδια και το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση όπου ο Φαν Γκάαλ άλλαξε το σύστημα σε 4 – 4 – 2 στο β’ ημίχρονο αυτής ανοίγοντας έτσι το ρυθμό. Στο διάστημα αυτό οι δύο ομάδες προσπάθησαν πολύ για το γκολ, αφού βρέθηκαν αρκετοί χώροι, αλλά οι τελικές προσπάθειες και των 2 σταματούσαν είτε στα δοκάρια, είτε στους εξαιρετικούς τερματοφύλακες. Ο προπονητής της Ολλανδίας έκανε στο 119 μια κίνηση που δείχνει πόσο πολύ είχε δουλέψει το παιχνίδι στο μυαλό του, έτσι πέρασε ως αλλαγή τον Κρούλ στη θέση του βασικού τερματοφύλακα, επειδή ο τερματοφύλακας της Νιούκαστλ είναι καλύτερος στα πέναλτι κι ο Κρούλ σώζοντας δύο από αυτά δικαίωσε απόλυτα τον προπονητή του. Καλύτερος παίκτης των νικητών πέρα από τον Κρούλ ήταν ο Ρόμπεν που δείχνει πως θέλει πάρα πολύ να οδηγήσει τη χώρα του στην κατάκτηση του τροπαίου και παίζει με απίστευτο πάθος. Από τους ηττημένους που έκαναν μια ακόμα κατάθεση ψυχής ξεχώρισαν ο Νάβας που έκανε εξαιρετικές αποκρούσεις και οι Γκονζάλες και Μπόρχες που ήταν πολύ σταθεροί καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.

ΠΗΓΗ: overlap.gr