Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ, πλέον (θα ζηλεύει ο Μουρίνιο, που με την Ιντερ του είχε πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ) μετά και από την αλλαγή τερματοφύλακα, μόνο για τη διαδικασία των πέναλτι, στον προημιτελικό με την Κόστα Ρίκα τα ξημερώματα της Κυριακής.

Εχουν γραφτεί χιλιάδες φορές οι λέξεις «εκκεντρικός», «ιδιόρρυθμος», «αμφιλεγόμενος» από τα ΜΜΕ σ' όλη τη γη αυτά τα 23 χρόνια που ο 63χρονος Ολλανδός κάθεται σε πάγκους. Θαυμάστηκε για τον σούπερ Αγιαξ στα μέσα της δεκαετίας του '90, έγινε παγκόσμια συζήτηση η κόντρα του με τον Ριβάλντο στην Μπαρτσελόνα (τότε που τον χρησιμοποιούσε ως αριστερό εξτρέμ), έμεινε αξέχαστη η φράση του όταν έφευγε από τη Βαρκελώνη («φίλοι δημοσιογράφοι, φεύγω. Συγχαρητήρια»!), «επαναδημιούργησε» την Μπάγερν και πια κυνηγάει το «δισκοπότηρο» που θα του χαρίσει την αθανασία (πριν πάει στο Μάντσεστερ να συνεχίσει τον θρύλο του σερ Αλεξ).

Και το κυνηγάει πιστός στο δόγμα του ότι μόνο αυτός αποφασίζει, όσο τρελό ή αντισυμβατικό κι αν φαίνεται σ' όλους τους άλλους εκείνο που σκέφτεται («οράνιε» με τρία στόπερ; Κι όμως!). Οπως τότε, το 2009 στα αποδυτήρια των Βαυαρών (είχε μπλέξει με τον Λούκα Τόνι) που δεν δίστασε σε ομιλία του προς τους ποδοσφαιριστές να κατεβάσει το παντελόνι του για να δουν καλά τι έχει μέσα από το σώβρακο! Προσοχή, δεν είναι αστικός μύθος, έχει συμβεί πραγματικά, το έχουν επιβεβαιώσει οι τότε παίκτες της Μπάγερν.

Με αυτόν «στρατάρχη», τον Ρόμπεν (εξωγήινοι είναι οι πνεύμονές του;) «στρατηγό» πιστό (αυτός τον έφερε και στην Μπάγερν το 2009) και τις αλλαγές να περιλαμβάνουν τα πάντα ?από σύστημα έως και τερματοφύλακα στα πέναλτι-, η Ολλανδία παίζει πάνοπλη (όχι σε έμψυχο υλικό, αλλά σε ιδέες, τακτικές και εφαρμογές τους) προκειμένου να καταφέρει το ακατόρθωτο. Να φτάσει και να μη χάσει και τέταρτο τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου! Να πάψει να είναι η «καταδικασμένη δεύτερη».

Δεν γνωρίζω τι θα γίνει το βράδυ της Τετάρτης όταν ο Μέσι (στο άλλο κυνήγι, εκείνο των Αργεντινών, για το «άγιο δισκοπότηρο») θα συναντήσει τον Ρόμπεν. Γνωρίζω όμως ότι οι διάδοχοι του Μαραντόνα δεν έχουν Φαν Χάαλ στον πάγκο. Εχουν έναν κοινό θνητό, τον Σαμπέλα. Αρα, ο Λιονέλ πρέπει να βγάλει εις διπλούν προσωπικότητα στο τερέν για να επικρατήσει στην αριθμητική υπεροπλία των Ολλανδών.

Τα Μουντιάλ, από το '78 που τα θυμάμαι, ήταν Μουντιάλ προσώπων. Οχι πάντα νικητών (Κέμπες, Ρόσι, Μαραντόνα, Κοντεσάλ ?ο Μεξικανός διαιτητής-, Μπάτζιο, Ζιντάν, Ρονάλντο, Ματεράτσι), αλλά προσώπων που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στις μνήμες. Με προπονητή δεν έχει συνδεθεί κατ' αυτόν τον τρόπο καμία διοργάνωση μέχρι τώρα. Να `ναι η ώρα του Φαν Χάαλ; Εχει θέσει, πάντως, σοβαρότατη υποψηφιότητα.

Πηγή: Goal

MUNDIAL 2014 Ολλανδία