Αυτό, πράγματι, είναι πρόοδος. Από διακόσια εκατομμύρια Βραζιλιάνους, να μην αυτοκτονήσει ούτε ένας. Ούτε ένας δεν έβγαλε το πιστόλι για να πυροβολήσει τη γυναίκα του. Για να του φύγει η ζοχάδα από το επτά-ένα. Για ένα λαό σαν τους Βραζιλιάνους, αυτό πράγματι συνιστά πρόοδο.

Δεν μιλάμε για έναν κανονικό λαό. Με βάση, δηλαδή, τις συνθήκες ζωής και διαβίωσης που υφίστανται. Στη Βραζιλία, π.χ., υπάρχει το εξής παγκόσμιο φαινόμενο: Γυναίκες να πετάνε τα παιδιά τους στον δρόμο. Στην κυριολεξία. Οχι μάνα δεν το κάνει αυτό, πουθενά αλλού στον πλανήτη, αλλά ούτε σκύλα. Στα ζώα άλλωστε το μητρικό ένστικτο είναι πανίσχυρο. Στη Βραζιλία λοιπόν αρκετές γυναίκες έχουν εξώγαμα παιδιά. Ενα, δύο και παραπάνω. Χωρίς, σε πολλές των περιπτώσεων, να ξέρουν ποιος είναι ο πατέρας. Τα μεγαλώνουν, τα φτάνουν σε μια ηλικία τεσσάρων-πέντε ετών, και ύστερα τα παρατάνε στους δρόμους: Γιατί δεν θέλουν πλέον να ασχολούνται μαζί τους. Τους είναι βάρος.

Μεγάλος αριθμός μικρών παιδιών ζουν στη Βραζιλία στους δρόμους. Ζητιανεύοντας, κάνοντας θελήματα, για ένα κομμάτι ψωμί, κλέβοντας όταν αρχίσουν να μεγαλώνουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Και να είναι βορά στους κωλομπαράδες για ένα πιάτο φαΐ. Ευρέως είναι διαδεδομένη η ομοφυλοφιλία στη Βραζιλία. Και δεν το λέμε αυτό για να θίξουμε τη δήθεν ηθική πλευρά του ζητήματος. Και στην ομοφυλοφιλία παίζουν σημαντικό ρόλο οι συνθήκες... Η φτώχεια και η εξαθλίωση, με συνέπεια να κοιμούνται σε ένα δωμάτιο και σε ένα κρεβάτι όλοι μαζί. Με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος να τον χώνει στον μικρότερο. Φαινόμενο που συναντούσες και στην Ελλάδα μέχρι τη δεκαετία του '50 και του '60 και ειδικότερα στην επαρχία. Οπως και τις αιμομιξίες.

Από κει και πέρα, το Μουντιάλ έφτιαξε για ένα μήνα τώρα το καλοκαίρι το κέφι του ανδρικού πληθυσμού. Τηλεόραση, πίτσα-μπίρα και ποδοσφαιροκουβέντα. Σε αυτήν ειδικά την εποχή, καλή και σαν επιλογή φτηνής διασκέδασης. Ταυτόχρονα τονώθηκε κάπως και η αγορά.

Δεν ξέρω ακριβώς πόσο χαμηλά είχε πέσει η τιμολόγηση, αλλά για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια είδαμε τόσο πολλές διαφημίσεις. Και δεν ήταν μόνον οι χορηγοί, που έτσι ή αλλιώς θα έπεφταν πάνω στο Μουντιάλ. Με δεδομένο ότι η μία εταιρεία κινητής τηλεφωνίας είναι χορηγός της Εθνικής, η άλλη έκανε έντονη ποδοσφαιρική διαφήμιση για να μην μείνει αυτόν τον μουντιαλικό μήνα εκτός αγοράς. Το ίδιο έγινε και στις τράπεζες, τα αναψυκτικά και τις μπίρες.

Ολα αυτά για την αγορά ήταν μια καλή ένεση. Με το Μουντιάλ να τελειώνει την Κυριακή, σε ό,τι έχει να κάνει με την ποδοσφαιρική επικαιρότητα το βάρος θα πέσει στις μεταγραφές.

Ο Ολυμπιακός αισίως έχει ξεπεράσει τις δέκα, αλλά τις μία-δύο καλές τις φυλάει για το τέλος: Οπως του σέντερ φορ και του εξτρέμ που θα αντικαταστήσει τον Κάμπελ. Στον Παναθηναϊκό έχουν κάνει σεφτέ με τον Μπούρμπο και έπεται συνέχεια. Στον ΠΑΟΚ δεν έχουν αρχίσει ακόμα, ο αριθμός των μεταγραφών εκ των πραγμάτων θα είναι μεγάλος, αλλά το καλάθι, σχετικά με την ποιότητα, μικρό. Στην ΑΕΚ χάλασε του Δ. Ππαδόπουλου, χάλασε του Κατσουράνη, δύσκολο φαίνεται να χαλάσει και του Τζιμπούρ (φωτογραφία). Ετσι ή αλλιώς πάντως, μέχρι το τέλος Αυγούστου έχουμε μπροστά μας ακόμα σαράντα μέρες. Αυτά.　

Στη Βραζιλία, μεγάλος αριθμός μικρών παιδιών ζει στους δρόμους. Ζητιανεύοντας, κάνοντας θελήματα, για ένα κομμάτι ψωμί.

Η χώρα μπορεί να χρεοκοπήσει, αλλά ο κλάδος των πολιτικών είναι υπεράνω υποψίας

ΔΙΑΒΑΖΑ τους διαλόγους σχετικά με τη νέα «εγκληματική οργάνωση» στο ποδόσφαιρο. Αλλα έχουν ενδιαφέρον κι άλλα είναι στην κυριολεξία της πλάκας. Εκατό τοις εκατό, καφενειακές συζητήσεις, ανάξιες ακόμα και για κουτσομπολιό. Οπως η παράκληση σε αξιωματούχο της Τροχαίας, μπας και μπορέσει να δώσει πίσω δίπλωμα οδήγησης που είχε αφιαρεθεί μετά από αλκοτέστ. Κάποιος που είχε πιει κανονικά δηλαδή, κι όχι σαν τον Φύσσα στη σχετική διαφήμιση.

Από κει και πέρα η ταπεινότητά μου έχει να διατυπώσει την εξής απορία: Αν αντί για ποδοσφαιρικών παραγόντων, παρακολουθούνταν για τρεις τέσσερις μήνες τα τηλέφωνα πολιτικών: βουλευτών και υπουργών. Τι αντικείμενο θα είχαν οι συζητήσεις; Τον καιρό; Για ποια θέματα θα μιλάγανε; Για κυνήγι; Για ψάρεμα;

Ή μήπως για ρουσφέτια με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Αν ο κοριός της ΕΥΠ είχε ασχοληθεί με δικαστές, ποια θα ήταν τα θέματα συζήτησης: Τι φαΐ φάγανε χθες το βράδυ, κι αν το φιλέτο ήταν καλό; Ή μήπως ανταλλαγή απόψεων με δικηγόρους και δημοσιογράφους; Για πολιτικούς, πάντως, δεν έχει αρθεί ποτέ το τηλεφωνικό απόρρητο. Η χώρα μπορεί να χρεοκοπήσει, αλλά ο κλάδος των πολιτικών είναι υπεράνω υποψίας. Μόνο ο Τζοχατζόπουλος βγήκε σκάρτος.　

Το έστελνε γραπτώς

ΣΧΕΤΙΚΑ πάντως με τις παρακολουθήσεις, για κάποιους ισχύει αυτό που λέει «όποιος έχει καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι». Φίλος, άνθρωπος του ποδοσφαίρου, κάθε φορά που τον παίρνω τηλέφωνο, μου λέει την ίδια κουβέντα και μου το κλείνει: «Πάρε με στο σταθερό». Δεν έχουμε να πούμε κάθε φορά τίποτα σοβαρά θέματα.

Ή τα μυστικά του κράτους. Κατά κανόνα κουτσομπολιό. Σε μια κουβέντα μισής ώρας όμως σου φεύγουνε πολλά. Οχι αξιόποινα. Κουβέντες φεύγουνε και σχόλια: Οτι ο τάδε είναι μαλάκας, ότι ο δείνα είναι έτσι κι αλλιώς κ.λ.π. Αν λοιπόν τα δεις ξαφνικά όλα αυτά δημοσιευμένα, θα εκτεθείς. Οσοι, λοιπόν, είναι σπίτια τους ή στα γραφεία τους, χρησιμοποιούν κατά κανόνα σταθερά τηλέφωνα. Οχι επειδή αυτά που λένε είναι στα όρια της παρανομίας ή της ανομίας, αλλά επειδή θέλουν να είναι κατά το δυνατόν εξασφαλισμένοι ότι δεν ακούει τη συνομιλία και κάποιος τρίτος.

Από κει και πέρα, ένας ήταν αυτός στο ποδόσφαιρο που μπορεί να θεωρηθεί σαν καθηγητής του είδους. Εχει αποχωρήσει πλέον, αλλά είναι εύκολο να καταλάβει κανείς για ποιον μιλάμε. Ποτέ δεν μίλαγε στο τηλέφωνο. Στην κυριολεξία ποτέ. Εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Αν ήθελε να πει κάτι σε κάποιον, τον έστελνε γραπτώς, με έμπιστό του άνθρωπο, σε ιδιόχειρο σημείωμα: Οτι παρακαλώ γι' αυτό, κι από κάτω η μονογραφή. Ποτέ από το τηλέφωνο. Μόνο στο τετ α τετ, κι αν δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, μέσω σημειώματος. Και γι' αυτό σε μια πορεία ζωής δεκαετιών δεν μπόρεσε να τον ακουμπήσει κανένας.　

Ερώτηση: Ποιο θα είναι το τρίτο διαζύγιο-σοκ μετά από Κωστόπουλο - Μπαλατσινού και Κουβέλη - Ψαριανού;

Μέσα στο καλοκαίρι βγαίνει με τα 2/5 ο Μάκης. -Οbserver

Πηγή: Goal

MUNDIAL 2014