Αλλος είναι φιλογερμανός (υπάρχουν και… βίτσια στη ζωή, τι να κάνουμε;), άλλος δηλώνει αποφασισμένος να σπάσει την τηλεόρασή του σε περίπτωση που δει τη Μέρκελ να χειροκροτά φορώντας το λαχανί ή πορτοκαλί ταγεράκι της, άλλος θέλει να το σηκώσει ο Μέσι, άλλος δεν το θέλει για να μην απειληθεί ο μύθος του Μαραντόνα, όλοι πάντως κάτι θέλουμε να γίνει…

Για να είμαι ειλικρινής, στην Ελλάδα το ποσοστό των φιλάθλων που θέλει να δει τα «πάντσερ» να κατακτούν την κορυφή του ποδοσφαιρικού πλανήτη δεν πρέπει να ξεπερνά το 10%. Στον δικό μου κύκλο γνωρίζω μόνο δύο: Τον… Κελαντώνη και τον… πατέρα μου! Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ένα: Μπορεί να καταρριφθεί απόψε κάθε έννοια ποδοσφαιρικής λογικής και να χάσουν οι Γερμανοί το τρόπαιο; Υπάρχει έστω και ένα σημείο του αγώνα στο οποίο υπερτερούν οι Αργεντινοί; Προσωπικά αδυνατώ να το βρω. Οχι ότι μου έχει βγάλει τα μάτια η ομάδα του Λεβ, ούτε ότι με έχει τρελάνει το 7-1 επί της Βραζιλίας, για το οποίο τη μεγαλύτερη ευθύνη έχει η… παιδική χαρά που εμφάνισε ως άμυνα ο Σκολάρι.

Απλά, θεωρώ ότι οι Γερμανοί διαθέτουν καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, μεγαλύτερο πλουραλισμό, καλύτερα τρεξίματα, περισσότερους ποιοτικούς παίκτες και μεγαλύτερη ισορροπία στο παιχνίδι τους (από τη στιγμή που αποφάσισε να λογικευτεί ο Λεβ και να αφήσει στην άκρη το… ανέκδοτο με την άμυνα τεσσάρων στόπερ). Οχι, δεν χρειάζεται καν να συμπεριλάβω στα πλεονεκτήματά τους τον Νόιερ, γιατί θα με χαρακτηρίσετε δικαιολογημένα… γραφικό, με την εμμονή μου στον ξανθομάλλη πορτιέρο.

Μόνο μια παράμετρος υπάρχει που μπορεί να διαφοροποιήσει τα υπέρ των Γερμανών δεδομένα κι αυτή ονομάζεται Λιονέλ Μέσι. Δεν ξέρω αν ο Ματσεράνο θεωρείται φυσικός ηγέτης αυτής της ομάδας, δεν ξέρω αν είναι ο εμπνευστής των συμπαικτών του εντός και εκτός αποδυτηρίων, σίγουρα όμως δεν είναι ποδοσφαιριστής που μπορεί να κρίνει με την απόδοσή του τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Για να είμαι ειλικρινής, απ' όλο το ρόστερ της Αργεντινής μόνον ο κορυφαίος παίκτης του πλανήτη είναι σε θέση να καθορίσει με προσωπικές ενέργειες τη μοίρα ενός τέτοιου αγώνα.

Νομίζω λοιπόν ότι μόνο από τα δικά του πόδια μπορεί να προέλθει κάποια μαγική στιγμή που θα νικήσει τον Νόιερ και θα αλλάξει τις λογικές ισορροπίες της αναμέτρησης. Σίγουρα οι Γερμανοί δεν θα βρουν απέναντί τους το… ξέφραγο αμπέλι που συνάντησαν κάθε φορά που χτυπούσαν τους Βραζιλιάνους από τον κεντρικό τους άξονα. Είναι επίσης σχεδόν δεδομένο ότι δεν πρόκειται να παράγουν τον ίδιο αριθμό τελικών προσπαθειών. Από την άλλη είναι εξαιρετικά δύσκολο να μη σκοράρουν.

Αρα, η Αργεντινή θα πρέπει να βρει γκολ για να έχει ελπίδες και να καταφέρει να νικήσει τον Νόιερ. Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού μόνον ένας παίκτης της μπορεί να το πετύχει. Μα με ένα γκολ, μα με μια ασίστ, μα με μια κίνηση στον κενό χώρο που θα παρασύρει τους αμυντικούς της Γερμανίας και θα ανοίξει διάδρομο στους συμπαίκτες του. Η σημερινή βραδιά ίσως να είναι δική του. Αν δεν είναι, ειλικρινά δεν μπορώ να βρω τρόπο να μην ανήκει στους Γερμανούς. Και μετά ποιος ακούει τον Κελαντώνη και τον πατέρα μου…

Πηγή: Goal

MUNDIAL 2014 Αργεντινή Γερμανία