Η Εβίτα, η «γυναίκα-αράχνη» και το κίνημα της κατσαρόλας!

Εκφράζοντας περισσότερο την ανησυχία και τον φόβο του, παρά διαπιστώνοντας το προφανές, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε πει κάποτε ότι «δεν αργεί η ώρα που θα μας κυβερνήσουν οι γυναίκες» και νομίζω ότι ήγγικεν η ώρα!


Οντως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, διότι τουλάχιστον στην εξέδρα -και μάλιστα πρώτο τραπέζι πίστα- ο αποψινός τελικός του Μουντιάλ ανάμεσα στη Γερμανία και στην Αργεντινή μοιάζει με ένα φεμινιστικό συνέδριο!

«Κάτω η φαλλοκρατία», αυτό είναι το μήνυμα που θα μπορούσε να γραφτεί σε ένα πλακάτ και να γίνει η ταμπέλα του τελικού, ο οποίος δεν αναδίδει ανδρική βαρβατίλα, αλλά άρωμα γυναίκας και μάλιστα της εξουσιαστικής γυναίκας...

Δυο θηλυκές γαϊδούρες, λοιπόν, μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα τον οποίον επίσης διαφεντεύει μια γυναίκα: η Γερμανία της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ αντιμετωπίζει την Αργεντινή της προέδρου Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ και αυτός ο τελικός φιλοξενείται στη Βραζιλία η οποία κυβερνάται από την Ντίλμα Ρούσεφ!

Η σχέση μεταξύ των δυο φιναλίστ γίνεται ακόμη στενότερη, διότι ο συχωρεμένος σύζυγος της Φερνάντες και πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, Νέστορ ντε Κίρχνερ, τον οποίον η λεγάμενη διαδέχθηκε το 2007, είχε γερμανικές ρίζες, οπότε μια κουβέντα με τη Μέρκελ μπορεί άνετα να την πει!

Πέρα από το ποδόσφαιρο που τις ενώνει απόψε, οι δυο γυναίκες θα μπορούσαν επίσης ν' ανοίξουν κουβέντα τόσο για τη μόδα καθότι η 61χρονη Φερνάντες φημίζεται για την καλαισθησία της όσο και για την οικονομία όπου με τη σειρά της η Αργεντινή είναι διάσημη για τη χρεοκοπία της!

Λόγω της μεγάλης γκαρνταρόμπας που διαθέτει η σενιόρα Φερνάντες αποκαλείται «Ιμέλντα» (όπως η γυναίκα του συχωρεμένου δικτάτορα των Φιλιππίνων Φέρντιναντ Μάρκος), αλλά σε κάθε περίπτωση τόσο αυτή όσο και η εξηντάχρονη φράου Μέρκελ βαδίζουν στα χνάρια της Μάργκαρετ Θάτσερ ως «ατσάλινες πεταλούδες» ή, επί το δοκιμότερον, σιδηρές κυρίες!

Η (εξ Ανατολικής Γερμανίας) ορμώμενη Μέρκελ στρογγυλοκάθισε στην καγκελαρία το 2005 και δεν κυβερνά μονάχα μια μεγάλη και ισχυρή χώρα 82 εκατομμυρίων ανθρώπων (πρόεδρος της οποίας είναι ο Γιόαχιμ Γκάουκ) αλλά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στον αντίποδα η Φερνάντες βρίσκεται στο πηδάλιο μιας χώρας που έχει τον μισό πληθυσμό από τη Γερμανία, περίπου έξι φορές μικρότερο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα και προτού προλάβει να επουλώσει τις πληγές τις οποίες άφησε η χρεοκοπία του 2001, ακούει πάλι τους τεντζερέδες να κτυπούν με δραματικό τόνο!

Κυριολεκτώ διότι ενώ η Γερμανία αποτελεί την ατμομηχανή της Ευρώπης και παίζει με τους δικούς της όρους στην παγκόσμια τράπεζα, οι συμπατριώτες του Μέσι προσπαθούν απεγνωσμένα να γαντζωθούν στο τρένο και να το κρατήσουν πάνω στις ράγες. Συν τοις άλλοις οι υπήκοοι της Φερνάντες (και δη οι νοσταλγοί του Περονισμού, τον οποίον έκανε και η ίδια λάβαρο) προσπαθούν με κάθε τρόπο να αφήσουν τις κατσαρόλες μέσα στην κουζίνα τους και να μην τις ξαναβγάλουν στα μπαλκόνια και στους δρόμους, όπως συνέβη πριν από 13 χρόνια, όταν οι νοικοκυρές κήρυξαν την περίφημη επανάσταση της κατσαρόλας . Τότε ήταν που δημιουργήθηκε το εφεξής καλούμενο κίνημα των «cacerolazos», το οποίο γνώριζε κάθε Κυριακή μεγάλες πιένες στο Centenario Park του Μπουένος Αϊρες και ενέπνευσε και τους δικούς μας «Αγανακτισμένους» της Πλατείας Συντάγματος!

Οι γυναίκες είχαν πάντοτε την τιμητική τους στην Ιστορία των δυο εθνών που συγκρούονται απόψε στο «Μαρακανά»...

Η χώρα των Γκουαρανί, η οποία πριν από έναν αιώνα ήταν η δέκατη πλουσιότερη χώρα του κόσμου, αλλά πέρασε από τη δίνη της δικτατορίας, της τρομοκρατίας (του βρώμικου πολέμου) και της χρεοκοπίας, κοιμάται και ξυπνάει ακουμπώντας στο εικόνισμα της Εβίτα: η δεύτερη σύζυγος και «Ηγερία» του προέδρου Χουάν Περόν, η Μαρία Εύα Ντουάρτε ντε Περόν, μπορεί να πέθανε σε ηλικία μόλις 33 ετών (1919-1952) , αλλά ως υπουργός και κυρίως ως δυναμική γυναίκα πρόλαβε να αφήσει έντονο το στίγμα της. Η πανέμορφη πρώην ηθοποιός και μετέπειτα «Αγία των φτωχών» λατρεύτηκε σαν θεά στην Αργεντινή και έγινε μια ανεξάντλητη πηγή παγκόσμιας έμπνευσης, η οποία αποτυπώνεται σε βιβλία, μιούζικαλ και ταινίες που φέρουν το όνομά της, με αποκορύφωμα τον ρόλο της Μαντόνα στην ομώνυμη ταινία του 1996...

Δεκαοκτώ χρόνια νωρίτερα στο μιούζικαλ «Εβίτα» (του Αντριου Λόιντ Γουέμπερ και του Τιμ Ράις) η Τζούλι Κόβινγκτον ερμήνευσε για πρώτη φορά το τραγούδι «Don't cry for me Argentina»: το «No llores por mi Argentina» (μην κλαις για μένα Αργεντινή) είναι μια κουβέντα της Εβίτα προς τον αργεντίνικο λαό από το μπαλκόνι της Casa Rosada του Μπουένος Αϊρες και έκτοτε εξελίχθηκε στον ύμνο της χώρας σε όλες τις δύσκολες στιγμές...

Σε αυτό το ντέρμπι των γυναικών η χώρα των Νιμπελούγκεν μπορεί να αντιπαραβάλει την απόλυτη δική της ντίβα: την ηθοποιό και τραγουδίστρια Μαρλέν Ντίτριχ (1901-1992), η οποία ως «γυναίκα-αράχνη» και ως «Γαλάζιος Αγγελος» έκανε θραύση στο Χόλιγουντ και την ίδια στιγμή είχε την τόλμη να καταδικάσει το Τρίτο Ράιχ, να τα βάλει ανοιχτά με τον Χίτλερ, να ηχογραφήσει (στη γερμανική γλώσσα) αντιναζιστικά μηνύματα και να τριγυρίζει πέρα δώθε για να τονώσει το ηθικό των συμμαχικών στρατευμάτων τραγουδώντας το «Λιλί Μαρλέν», που από ένα ερωτικό ποίημα εξελίχθηκε σε πολεμικό και συνάμα σε... αντιπολεμικό εμβατήριο!

Κότσι με μπύρα ή λόμο με κρασί;

Σε μια εποχή, στην οποία παγκοσμίως η μαγειρική έχει μεγάλη πέραση, ο αποψινός τελικός θα μπορούσε να ειδωθεί και εκ της γαστριμαργικής απόψεως: σε γενικές γραμμές είναι ένα ντέρμπι ανάμεσα στο κότσι (Schweinehaxe) με την μπύρα και στο φιλέτο (bife de lomο) με το κόκκινο κρασί!

Στη Γερμανία εδρεύουν πάνω από 1.200 ζυθοποιίες όλων των ειδών (με περίφημες μάρκες όπως η Paulaner, η Warsteiner, η Veltins και η Beck's ), ενώ η Octoberfst αποτελεί μια από τις διασημότερες παγκοσμίως και πλέον παραδοσιακές εκδηλώσεις της χώρας. Από πλευράς φαγητού το κύριο μενού περιλαμβάνει ως ορεκτικό τα λουκάνικα και ως κυρίως πιάτο το ψητό χοιρινό κότσι ή το βοδινό μαριναρισμένο με ξίδι, με συμπλήρωμα τα κρεμμύδια και το μπρέτσελ.

Οι Αργεντινοί ως γνήσιος γεωργικός και κτηνοτροφικός λαός έχουν σε εξέχουσα θέση το μοσχάρι στη σχάρα ή στη σούβλα, που το ονομάζουν «lomo», όπως μεταφορικά αποκαλούν και τις όμορφες γυναίκες! Εκ των ων ουκ άνευ, σε ένα τυπικό αργεντίνικο μενού αποτελούν τα πιτάκια (empanadas) και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, όπως η ποικιλία Marlot- Malbec Iscay της Bodega Trapiche από τη Μεντόζα...

Ντέρμπι και στο... Βατικανό!

Eκτός από φεμινιστικό συνέδριο, ο αποψινός τελικός παραπέμπει και σε θρησκευτικό και μάλιστα της ανώτατης βαθμίδας: ένα ντέρμπι ανάμεσα σε... Ποντίφηκες, που ίσως παρακολουθήσουν τον τελικό παρέα σε κάποια αίθουσα του Βατικανού!

Στις 13 Μαρτίου του 2013, ο γεννημένος στο Μπουένος Αϊρες, Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, διαδέχθηκε τον απελθόντα Ποντίφηκα Βενέδικτο και αφού εδέησε να βγει ο λευκός καπνός από το Καπιτώλιο, ο δεδηλωμένος οπαδός της Σαν Λορέντσο ντε Αλμάγκρο έγινε ο 266ος Πάπας στην ιστορία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Βαυαρός Τζόζεφ Αλοΐσιους Ράτζινγκερ είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Παύλο τον Β' το 2005 και μετά από οκτώ χρόνια παραιτήθηκε ανοίγοντας τον δρόμο προς τον Αργεντινό καρδινάλιο, ο οποίος αναγορεύθηκε ο πρώτος μη Ευρωπαίος Πάπας μετά από 1.272 χρόνια και έλαβε το όνομα Φραγκίσκος.

Το ερώτημα που τίθεται είναι τίνος εκ των δυο τις προσευχές και τις ικεσίες θα λάβει περισσότερο υπ' όψιν του ο Θεός!

Ο Τσε Γκεβάρα, ο Ωνάσης, η ξενιτιά και ο... Τσίπρας!

Γερμανία εναντίον Αργεντινής και στη μέση η Ελλάδα...

Η χώρα που γέννησε τον Τσε Γκεβάρα (του οποίου ο τέταρτος γιος, η νύφη και οι εγγονές ζουν στην Αθήνα) και οιστρηλατήθηκε από το «Hasta la victoria siempre», ανέδειξε το δαιμόνιο του Αριστοτέλη Ωνάση που πήγε απένταρος στο Μπουένος Αϊρες και εξελίχθηκε σε «Κροίσο». Τους ελληνικούς δρόμους χάραξε το 1536 ο λεγεωνάριος Στέφανος Ροδίτης και τους διάνοιξαν οι Υδραίοι ναυτικοί Κολμανιάτης και Σπύρου. Την τελευταία πράξη της ελληνοαργεντίνικης συμπαραγωγής αποτελεί το σκληρό...τάνγκο που χόρεψαν η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2012, όταν με αφορμή την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ο Αλέξης Τσίπρας είπε «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή»!

Οι Γερμανοί που «είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας» (Δήμος Σταρένιος στην ταινία «Η Χαραυγή της νίκης») μας κατέλαβαν, μας χρωστούν τις πολεμικές αποζημιώσεις, την καταβολή των οποίων έχει αναγάγει σε ύστατο έργο ζωής ο Μανώλης Γλέζος και μας έστειλαν σούμπιτους για συμμόρφωση στο μνημόνιο. Στον αντίποδα, μας αναγνωρίζουν την πατρότητα του (εκ Κοζάνης έλκοντος τις ρίζες του και επί 35 συναπτά έτη διευθυντή της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βερολίνου) Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν, ενώ φιλοξένησαν χιλιάδες Ελληνες «gastarbeiter» την εποχή της αθρόας μετανάστευσης και έδωσαν έμπνευση στον Στέλιο Καζαντζίζη, στον Ακη Πάνου και στον Μάνο Ξυδούς, για τις φάμπρικες της Γερμανίας, τον σταθμό του Μονάχου και τη μια βραδιά στο Λεβερκούζεν!

Το τάνγκο, το βαλς και ο Τσε...

Μια παροιμιώδης αμερικανική έκφραση λέει «it takes two to tango», αλλά εκτός από το αργεντίνικο τάνγκο, επίσης δυο χρειάζεται και το γερμανικό βαλς!

Το τάνγκο ένας γνήσιος ερωτικός χορός (στήθος με στήθος) που άρχισε να χορεύεται το 1890 στις φτωχογειτονιές του Ρίο ντε λα Πλάτα με τη συνοδεία ακορντεόν και μπαντονεόν και πολύ γρήγορα κατέκτησε την Ευρώπη, ενώ το 2009 ανακηρύχθηκε από την UNESCO ως μέρος της παγκόσμιας πολιτικής κληρονομιάς.

Το βαλς ως γαμήλιος χορός σε τριπλό χρόνο εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα στο Αουγκσμπουργκ της Βαυαρίας, πέρασε σε ολόκληρο τον κόσμο και μάλιστα παίζει σημαντικό ρόλο ακόμη και στην κατεξοχήν αργεντίνικης ατμόσφαιρας ταινία «Εβίτα»! Ως αφηγητής του έργου, ο Αντόνιο Μπαντέρας φέρει το όνομα «Τσε» που συμβολίζει τον ανώνυμο Αργεντινό και όχι τον Τσε Γκεβάρα, μάλιστα στην τελευταία σκηνή συναντιέται μέσα σε ένα όνειρο με την Εύα Περόν (Μαντόνα) και έρχονται σε μια ιδεολογική αντιπαράθεση, ενώ χορεύουν βαλς!

ΠΗΓΗ: sentragoal.gr

MUNDIAL 2014