Ήταν αγώνας που τον ευχαριστήθηκαν και οι ποδοσφαιρόφιλοι, αλλά και οι φίλοι του σινεμά που γουστάρουν ταινίες με μπόλικο ξύλο. Ένας πραγματικά «ευρωπαϊκός» τελικός αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι όλοι σχεδόν οι Αργεντίνοι παίζουν σε ομάδες της γηραιάς ηπείρου.

Αουτσάιντερ ήταν η Αργεντινή και σαν τέτοια εμφανίστηκε από το πρώτο λεπτό. Με άμυνα σιδερόφρακτη παραχώρησε γήπεδο και πρωτοβουλίες στους αντιπάλους, αλλά οι νοτιοαμερικάνοι ήταν που έφτασαν πιο κοντά στο γκολ.

Οι Γερμανοί άφησαν στο κέντρο μονάχα ένα αμυντικό χαφ, τον Ρωμαίο εκατόνταρχο Σβαϊνστάϊγκερ και αμόλησαν πέντε επιθετικούς μπροστά, τους Μύλερ, Σούλερ, Κλόσε, Οζιλ και Κρος. Στόχος να πιέζουν την άμυνα των Αργεντινών, να κάνουν αυτοί το λάθος και να το εκμεταλλευτούν οι Γερμανοί.

Η Αργεντινή ήξερε ότι η νίκη θα ερχόταν λόγω ανωτερότητάς της, αλλά μόνο αν αξιοποιούσε τις μία, δύο μεγάλες στιγμές που στατιστικά θα συναντούσε. Δεν τα κατάφερε όμως, γιατί οι Ιγουαΐν και Λαβέτσι  δεν ήταν προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο παιχνίδι που αποτελεί όνειρο ζωής για κάθε ποδοσφαιριστή.

Ο Μέσι δεν έπαιξε. Δεν ήταν ο Μέσι στον αγώνα. Κι όμως να ξεπερνούσε το βάρος ενός τελικού ήταν γι’ αυτόν πιο εύκολο από το να κερδίσει στην αιωνιότητα την «κόντρα» του με τον Μαραντόνα. Δεν είναι Μαραντόνα το παλληκάρι, είναι ο Μέσι. Κι αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων.

Η πουτάνα και το εξώγαμο από τη Βραζιλία, γράφει ο apodytiriakias.gr

MUNDIAL 2014