Το Μουντιάλ τελείωσε, το σύνδρομο στέρησης θα αρχίσει όσο περνάνε οι ώρες. Από αυτά που έχω δει μέχρι στιγμής και μπορώ να μιλήσω είναι για μένα το δεύτερο καλύτερο μετά του 1986 (με διαφορά χειρότερο του 1990 και κοντά του 2002). Σίγουρα η φάση των ομίλων ήταν καταπληκτική και σιγά σιγά όταν τα πράγματα άρχισαν να κρίνονται στις λεπτομέρειες οι κώλοι έσφιξαν, είδαμε χειρότερα ματς όπου η ανάγκη για νίκη έστω με μισό-μηδέν έγινε μεγάλη. Τώρα που το έχω φρέσκο θα προσπαθήσω να σημειώσω όλα τα πράγματα που μου έμειναν, χωρίς μεγάλη ανάλυση απλά και μόνο για να γυρίζω στο μέλλον και να θυμάμαι αυτά που ζήσαμε αυτό το καλοκαίρι.
Νικητής: Νομίζω ότι η Γερμανία χωρίς να είναι κλάσεις ανώτερη από τους αντιπάλους (όσο και αν η εφτάρα στη Βραζιλία έφτιαξε μια μυθική εικόνα σε αρκετό κόσμο) ήταν η πιο σταθερή και η πιο ομάδα (όπως λέγαμε και πριν τον τελικό). Σε συνολική πορεία στο Μουντιάλ νομίζω το παίρνει δίκαια. Και παρ” ότι δεν κρύβω ότι τους αντιπαθώ, η χθεσινή εικόνα του Σβαϊνστάιγκερ σίγουρα σε έκανε να πεις μέσα σου ότι ναι κι αυτοί ψυχή έχουν γαμώτο (εκτός από τον Νόιερ, που είναι cyborg). Κοιτάζοντας μόνο τον τελικό, επίσης δεν μπορείς να πεις ότι κέρδισε άδικα. Σίγουρα όμως δεν θα ήταν άδικο αν χθες είχε κερδίσει η Αργεντινή που πλην του δοκαριού στο 45′ είχε τις σοβαρότερες ευκαιρίες και θα πρέπει να τα βάζει με Ιγκουαΐν, Μέσσι, Παλάσιο και Αγκουέρο που δεν κατάφερε να καθαρίσει το ματς νωρίς. Είναι εξοργιστικό για μας που υποστηρίζουμε Αργεντινή να πηγαίνουν όλα με βάση το πλάνο και να μην κερδίζεις γιατί σε κρεμάνε οι επιθετικοί σου. Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα στο sombrero.gr

MUNDIAL 2014