Οι ποδοσφαιριστές «κάνουν» τον τρόπο παιγνιδιού. Αλλ’ ο τρόπος παιγνιδιού μπορεί να κάνει ποδοσφαιριστές, να φαίνονται καλύτεροι απ’ όσο στην πραγματικότητα είναι.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χρειάζεται καλύτερους παίκτες, απ’ αυτούς που έχει. ‘Η τον τρόπο, αυτοί που έχει να φαίνονται καλύτεροι. Το ένα γίνεται με χρήματα. Το άλλο, με προπονητή.

Ο Μόις πέρυσι, είναι αλήθεια, κληρονόμησε περισσότερα προβλήματα από έτοιμες λύσεις. Αλλά δεν έκανε και κάτι, κάτι αξιομνημόνευτο, για να θεραπεύσει τις εδώ κι εκεί ανισορροπίες. Να στρώσει το τραπεζομάντιλο.

Ο Φελαϊνί, μια αγορά πανικού, ήδη έγινε πεταμένα λεφτά. Ο Μάτα, ένα δώρο, και αργά εντάχθηκε και στρεβλά χρησιμοποιήθηκε.

Η κληρονομιά μεταβιβάστηκε στον Φαν Χάαλ. Ενόψει χρονιάς, κατά την οποία η Γιουνάιτεντ θα έχει το περσινό αβαντάζ της Λίβερπουλ. ‘Η της Ρόμα. Ένα ματς, την εβδομάδα. Δεν είναι μόνον η ευρωπαϊκή επιβάρυνση, που γλιτώνουν. Είναι πολύτιμες ημέρες στο προπονητήριο, επιπλέον ημέρες, διαθέσιμες για ν’ αφομοιώσουν τον τρόπο. Τον τρόπο Φαν Χάαλ.

Αν η Ολλανδία έφτασε…ξεκούραστα 3η σε Παγκόσμιο Κύπελλο με τρεις σταρ και οκτώ ρολίστες, γιατί όχι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Η Ολλανδία είχε Φαν Πέρσι, Ρόμπεν, Σνάιντερ. Η Γιουνάιτεντ έχει Φαν Πέρσι, έχει (όπου Ρόμπεν) Ρούνι, έχει (όπου Σνάιντερ) Μάτα. Συμβατοί για μια κόπια του, ομολογουμένως σπάνιου στην Πρέμιερσιπ, 3-4-1-2. Το τραπέζι, μόλις στρώθηκε.

Πίσω απ’ τους σταρ, τα νέα δείχνουν μάλλον καλά. Ο Ντε Χέα είναι καλύτερος τερματοφύλακας απ’ τον Σίλεσεν, ο Σο είναι καλύτερος αριστερός απ’ τον Μπλιντ, ο Βαλένσια πολύ εύκολα μπορεί να κάνει δεξιά τη δουλειά του Κάουτ. Κι ο Αντερ Ερέρα είναι κάτι πολύ καλύτερο, όχι…απ’ τον Βαϊνάλντουμ, απ’ ο,τιδήποτε έχουν δει σ’ αυτή τη θέση οι φαν της Γιουνάιτεντ τα (πολλά) τελευταία χρόνια.

Τι μένει; Οι τρεις στόπερ και το εξάρι. Σμόλινγκ/Τζόουνς/Εβανς είναι τρίο…για να κλείνει κανείς τα μάτια και να προσεύχεται. ‘Η τουλάχιστον, κάπως έτσι μου φαινόταν (πριν το Μουντιάλ) και το τρίο Ντε Φράι/Φλάαρ/Μάρτινς Ιντι. Επίσης, ούτ’ ο Φλέτσερ ούτ’ ο Κάρικ είναι Ντε Γιονχ. Αλλά πάλι, και μ’ ένα…Κλάζι στη θέση του Ντε Γιονχ, δουλειά έγινε. Εναντίον Μέσι, ε; Εγινε, επειδή (προ)υπήρχε ο τρόπος.

Ο τρόπος Φαν Χάαλ έχει και τα κακά νέα. Ο Φελαϊνί, ένα παράδειγμα, δεν μπορεί να σταθεί πουθενά. Διάφοροι Καγκάουα, Ουέλμπεκ, Ερνάντες είτε θ’ αποδεχθούν να κάνουν τα (όχι πολλά, αφού λείπουν στην ατζέντα τα ευρωπαϊκά παιγνίδια) ρεπό των τριών σταρ είτε θα τα μαζέψουν και θα πάνε αλλού. Ακόμη πιο στενόχωρες δε, μοιάζουν οι ημέρες που ξημερώνουν για τους ακραίους. Γιανγκ, Νάνι, Γιάνουζαϊ.

Ημέρες στη σκιά. Γι’ αυτούς η απόμακρη ελπίδα είναι, ο τρόπος Φαν Χάαλ…να μη λειτουργήσει στη Γιουνάιτεντ. Σ’ ένα τέτοιο σενάριο, μια επιστροφή στο πατροπαράδοτο 4-3-3 θα ‘ναι σαν ημέρες στον ήλιο. Αλλά, κάθε πότε βγάζει ήλιο στο Μάντσεστερ;

Πηγή: coppa.gr

 

Αγγλία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Premier League Ποδόσφαιρο SPORTS