Γράφει ο Δημήτρης Καναβαράκης...
Ξεχνώντας όμως να αναφέρει ότι ο εκάστοτε «διοικητής» κερδίζει δύναμη, σεβασμό και απήχηση μέσα από τις επιτυχίες. Ο ίδιος κόντεψε να απολυθεί από τη Γιουνάιτεντ το 1990, προτού ξεκινήσει η συλλογή τίτλων στο «Ολντ Τράφορντ».
Εχοντας μακράν το μεγαλύτερο μπάτζετ την τελευταία διετία στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι δεν διεκδίκησε καν τον τίτλο του πρωταθλητή, καθώς η Σίτι τερμάτισε πρόπερσι στο -19 από την κορυφή (5η) και πέρυσι στο -9 (3η), κάτι που σίγουρα δεν ισχυροποίησε τη θέση του στα μάτια των παικτών του. Το χειρότερο είναι, όμως, ότι ανέχθηκε τα αλλεπάλληλα παραστρατήματα ενός δικού του «παιδιού», του «άσωτου» Μάριο Μπαλοτέλι, ο οποίος με κάποιον «μαγικό» τρόπο έχει καταφέρει να βρει θέση στο ακριβότερο ρόστερ που είχε ποτέ βρετανικός σύλλογος. Φέτος η ομάδα απέτυχε στα δύο δυσκολότερα ματς της σεζόν, μένοντας στο 1-1 εντός έδρας με τη Νάπολι και χάνοντας με κατεβασμένα χέρια από την Μπάγερν στο Μόναχο.
Και στο κάτω κάτω, πώς να μην… υποτροπιάσει ο Τέβες βλέποντας έκπληκτος τον «χασάπη» Ντε Γιονγκ να παίρνει τη θέση ενός επιθετικού (Τζέκο), τη στιγμή που η ομάδα του χρειαζόταν δύο γκολ για να σώσει την παρτίδα στην «Αλιάντς Αρένα»!