Ο Μάικ Γαλάκος στον Ολυμπιακό, ο Θωμάς Μαύρος και ο Στέλιος Μανωλάς στην ΑΕΚ είναι τα παραδείγματα της δεκαετίας του ’70 και του ’80 που συχνά διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους απέχοντας από τις προπονήσεις.
Στην περίπτωση του Κάρλος Τέβες η διαφορά δεν ήταν οικονομική. Ήταν αγωνιστική. Ο Μαντσίνι κάποια στιγμή αποφάσισε να κρατήσει στον πάγκο τον 28χρονο Αργεντίνο. Χάνοντας ο Τέβες την θέση του στην αρχική ενδεκάδα κι ενθυμούμενος τα… καψόνια του σερ Αλεξ τα πήρε στο κρανίο.
Από τις 27 Σεπτεμβρίου του 2011 στον αγώνα με τη Μπάγερν Μονάχου για το Τσάμπιονς Λιγκ το ντόμινο της κόντρας παρέσυρε τον Τέβες στη πλήρη ρήξη του με την Σίτι και τον Μαντσίνι.
Η ομάδα του ήθελε να τον δώσει, αλλά όχι δανεικό. Με ελεύθερη μεταγραφή. Κι η Μίλαν με την Παρί Σαν Ζεερμέν, οι μόνες ομάδες που μπορούσαν να ακολουθήσουν τις απαιτήσεις της Σίτι έκαναν πίσω. Καλός ο Τέβες, αλλά κανείς δεν τους εξασφάλιζε ότι δεν θα άρχιζε τα ίδια και σ΄αυτούς.
Έτσι ο Τέβες συνέχιζε να παίζει γκολφ στην πατρίδα του, να δίνει συνεντεύξεις στις οποίες κατηγορούσε τον Μαντσίνι ότι του φέρεται σαν ζώο και φυσικά να χάνει λεφτά.
Η επιστροφή του στο Μάντσεστερ, οι συγνώμες του κι οι δηλώσεις για γρήγορη επιστροφή του στην ομάδα κρύβουν ένα μυστικό. Τα 10 εκατομμύρια λίρες που έχει χάσει μέχρι τώρα. Το ποσό μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά τόσα είναι τα διαφυγόντα κέρδη που υπολόγισαν οι οικονομικοί σύμβουλοι του ποδοσφαιριστή.
Αφορούν πρόστιμα, μη καταβολή μισθών αρκετών εβδομάδων (ο Τέβες όπως και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές στη Βρετανία πληρώνονται με την εβδομάδα) και τα διαφυγόντα κέρδη από τους χορηγούς.
Τόσα πολλά λεφτά ούτε ο έτσι κι αλλιώς παχυλός τραπεζικός λογαριασμός του Τέβες δεν μπορεί να τα αντέξει. Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσουμε και την αξία του που πέφτει στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο (το 2009 η μεταγραφή του είχε φθάσει τα 47 εκ. λίρες) καταλαβαίνουμε ότι όχι συγνώμη, αλλά και γονυπετής μπορεί να οδηγηθεί στον προπονητή του.
Τελικά όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Ο Τέβες μεγάλωσε φτωχικά. Ξαφνικά, λόγω ποδοσφαίρου βρέθηκε με πολλά λεφτά. Είναι όμως ένα «ποδοσφαιρικό ζώο». Παίζει για το ποδόσφαιρο. Θέλει να παίζει πάντα, να κάνει μέσα στο γήπεδο τα δικά του, όπως κάνουν τα αυθεντικά ταλέντα.
Για να εισπράττει όμως τα ηγεμονικά του συμβόλαια πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της ομάδας του. Να γίνεται μέλος της. Κι αυτό είναι το δύσκολο.
Πηγή: pamesports.gr