Ο Κλοπ, ο Σλοτ και στη μέση το αθάνατο… «Κοπ»!

Από το θρυλικό «Κοπ», το πέταλο ορθίων που επί 88 χρόνια, από το 1906 έως και το ’94 φιλοξένησε τη μισή (27 με 30 χιλιάδες θεατές) χωρητικότητα του «Άνφιλντ». Έως τον Γιούργκεν Κλοπ, τον πλέον πετυχημένο τεχνικό στην Ιστορία των «Reds» μετά τους Μπιλ Σάνκλι και Μπομπ Πέισλι. Έως όμως και τον Ολλανδό, Άρνε Σλοτ που μόλις κληρονόμησε την πολύ δύσκολη αποστολή να δώσει μία συνέχεια στις επιτυχίες του Γερμανού προκατόχου του.

 Κλοπ, λοιπόν, Σλοτ και στη μέση το αθάνατο… Κοπ. Το πέταλο ορθίων με το οποίο αποκαλούνταν στις αρχές του ‘900, στη Μεγάλη Βρετανία τα γήπεδα με τη διπλή εξέδρα. Η ειρωνεία είναι, ότι το πρώτο «Κοπ», το 1904 δεν ήταν εκείνο της Λίβερπουλ, αλλά της Άρσεναλ,  το «Woolwich Arsenal’s Manor Ground». Από το 1906 όμως, και μετά πήρε τη σημερινή του ονομασία εκείνο του «Άνφιλντ» λόγω της εκπληκτικής του ομοιότητας με τον λόφο «Spion Kop». Το ύψωμα στη Νότιο Αφρική όπου το 1900, κατά τη διάρκεια σφοδρών εχθροπραξιών ανάμεσα στις δυνάμεις της βρετανικής Αυτοκρατορίας και τους Μπόερς, για τον έλεγχο του στρατηγικού λόφου είχαν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 300 Βρετανοί στρατιώτες, στην πλειοψηφία τους από το Λίβερπουλ.

 

 Αυτά, ως προς το γιατί ονομάστηκε Κοπ και τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε, ως 12ος παίκτης των «Κόκκινων». Στηρίζοντας κάθε προπονητή που πέρασε ποτέ από τη Λίβερπουλ, αλλά «δένοντας» με την έννοια της συμπάθειας και της ευγνωμοσύνης κυρίως με τέσσερις: τους Σάνκλι, Πέισλι, Κένι Νταλγκλίς και Γιούργκεν Κλοπ.

 Στα εννέα χρόνια παραμονής του Γερμανού στον πάγκο της, η Λίβερπουλ κατέκτησε 1 Premier League (’19-’20), 1 Fa Cup (’21-’22), 2 Λιγκ Καπ (’21-’22, ’23-’24), 1 Community Shield (’22), 1 Champions League (το ’18-’19, 0-2 την Τόττεναμ), 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης (’19), 1 Παγκόσμιο Συλλόγων της Fifa (’19). Ενώ έχασε δύο τελικούς Champions League από τη Ρεάλ Μαδρίτης (το ’17-’18 με 3-1 και το ’21-’22 με 1-0) και ένα Europa League, to ’15-’16, 3-1 από τη Σεβίλλη.

 Για τους φίλους της Λίβερπουλ ήταν ένα μικρό σοκ, ο αποχωρισμός από τον χαρισματικό Γερμανό άσχετα εάν τους είχε προειδοποιήσει μήνες πριν βγάλει την πρίζα και αποφασίσει να ξεκουραστεί από το ποδόσφαιρο, ένα, με δύο χρόνια για ν’ ασχοληθεί με τη… μαγειρική. Και ήταν ένα ακόμη μεγαλύτερο (σοκ) όταν μάθαιναν πως το έργο του θα το κληρονομούσε ο Άρνε Σλοτ. Ένας ουσιαστικά άσημος Ολλανδός προπονητής, που πέρα από ένα πρωτάθλημα (’22-’23) και ένα κύπελλο με τη Φέγιενοορντ (’23-’24), είχε χάσει τον τελικό του Conference League (’21-’22) από τη Ρόμα.

 Ο Σλοτ όμως, είχε την πολύ μεγάλη εξυπνάδα να μην αλλάξει απολύτως τίποτα από το έμψυχο δυναμικό που είχε μεγαλουργήσει επί των ημερών του Κλοπ. Ούτε μία μεταγραφή δεν έκανε φέτος η Λίβερπουλ. Η’, για την ακρίβεια έκανε: τον διεθνή Γεωργιανό τερματοφύλακα, Γκιόργκι Μαμαρντασβίλι, αλλά για την επόμενη σεζόν, που σημαίνει ότι, και το ’24-’25 θα συνεχίσει να κάθεται κάτω από τα δοκάρια της Βαλένθια. Άντε να κάνει, φέτος μία και μοναδική: τον Φεντερίκο Κιέζα από τη Γιουβέντους.

 Εν ολίγοις το μότο του Σλοτ ήταν και είναι ότι η Λίβερπουλ δεν χρειάζεται ούτε προσθήκες, ούτε αλλαγές γιατί η πορεία της των τελευταίων χρόνων υπήρξε περισσότερο από πετυχημένη, μία άποψη που βρήκε απόλυτα σύμφωνο, όχι μόνο το «σκληροπυρηνικό» κομμάτι του Κοπ, αλλά και τους «γερουσιαστές», Φαν Ντάικ και Σαλάχ.

 Κάποιες μικρό- επεμβάσεις όμως, τις χρειαζόταν: όπως, για παράδειγμα τον Σζομποσζλάι πίσω από τον Ντιόγκο Ζότα ή τον Αλεξάντερ- Άρνολντ με πλήρη ελευθερία στη δεξιά πλευρά, όπου απέδωσε πολύ καλύτερα απ’ όταν αγωνιζόταν ως μέσος.

 Η μετά- Κλοπ, Λίβερπουλ μπορεί να μην είναι ακόμη έτοιμη. Και το Κυριακάτικο ντέρμπι με την «αιώνια» Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ», ίσως μας δώσει περισσότερες ενδείξεις για το εάν ήδη φαίνεται ή όχι το χέρι του Σλοτ. Μέχρι στιγμής όμως, το 0-2 στο Ίπσουιτς και το 2-0 με τη Μπρέντφορντ χάρισαν στον Ολλανδό τεχνικό δύο συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα, στατιστικό που, σ’ αυτά τα μέρη είχε να συμβεί από το μακρινό ’91. Κι αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από το Κοπ, που μαζί με το «You’ll never walk alone» σιγοτραγουδούσε, εναλλάξ, τόσο το όνομα του Κλοπ, όσο όμως και του Σλοτ.