Τα δύο πρόσωπα της Λίβερπουλ και το μάθημα… Πορτογαλικών

Από τον Φεβρουάριο του μακρινού ’69 είχαν οι, επίσης «The Reds» να νικήσουν μες στο Λίβερπουλ και το πέτυχαν το Σάββατο συνεχίζοντας, με δύο νίκες και δύο ισοπαλίες το μέχρι στιγμής αήττητό τους στην Premier League. Για την Φόρεστ ήταν το καλύτερό της ξεκίνημα στο πρωτάθλημα από το ’95, γιατί σε συνδυασμό με το επίσης  0-1 στο Σαουθάμπτον η ομάδα του Νούνο είχε 29 χρόνια να πανηγυρίσει 4, συνεχόμενες, εκτός έδρας νίκες.

Για τη Λίβερπουλ, όμως το νικητήριο και «χρυσό» γκολ με το οποίο ο Οντόι σώπασε το Άνφιλντ στο 72’ ήταν μία, απρόσμενα γερή γροθιά στο στομάχι. Αφενός γιατί η ομάδα του Άρνε Σλοτ προερχόταν από τρεις συνεχόμενες νίκες, με σημαντικότερη το 0-3 στο ντέρμπι του Ολντ Τράφορντ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αφετέρου γιατί η Λίβερπουλ του πρώτου ημιχρόνου, με 14 σουτ, 7 κόρνερ και 70% κατοχής μπάλας, δεν είχε καμία σχέση με την κουρασμένη και αγνώριστη ομάδα του δευτέρου στέλνοντας το πρώτο, ανησυχητικό καμπανάκι ενόψει της Τρίτης και της δύσκολης αποστολής στο Σαν Σίρο, στην πρεμιέρα του Champions League με τη Μίλαν.

Ανησυχητικό ήταν επίσης, και το γεγονός ότι η Λίβερπουλ έχασε ήδη το 2ο της παιχνίδι, από τα πέντε τελευταία της Premier League στην έδρα της όπου έως τότε είχε μετρήσει ένα αήττητο 58 συνεχόμενων αγώνων.