Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Σουηδός, ένας Ιταλός κι ένας Γερμανός…

 Πέρα από το γεγονός ότι, για το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί επιεικώς ύβρης ν’ ανατίθεται ο σημαντικότερος, ποδοσφαιρικός του πάγκος σ’ έναν Γερμανό, δηλαδή στον ιστορικό του «εχθρό» δεκαετιών και δεκαετιών, το ακόμη περισσότερο εξοργιστικό ήταν πως η Κοινή Γνώμη έμαθε για την πρόσληψη του Τούχελ μόνο χθες, ενώ σύμφωνα με το Bbc η υπογραφή του 18μηνου συμβολαίου, μ’ επίσημη έναρξη την 1η Ιανουαρίου του 2025, είχε πέσει στις 8 Οκτωβρίου, δηλαδή δύο μόλις ημέρες πριν την εποποιία της «Γαλανόλευκης» μες στο Ουέμπλεϊ.

 Bbc και Skysports όμως, που αρχικά είχαν δεσμευτεί, από δημοσιογραφικό, σύμφωνο τιμής να μην αποκαλύψουν νωρίτερα την είδηση- βόμβα, προχώρησαν ύστερα στη δημοσιοποίηση λεπτομερειών για το πώς ο Μαρκ Μπούλινγκαμ, Ceo της αγγλικής, ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας έδρασε υπογείως και αιφνιδιάζοντας τους πάντες κατέληξε στην επιλογή Τούχελ.

 Μήνες έψαχνε η Αγγλία τον αντικαταστάτη του, παραιτηθέντα, μετά τον χαμένο τελικό Euro από την Ισπανία, Γκάρεθ Σαουθγκέιτ. Και με βάσει τα λεγόμενα του Μπούλινγκαμ ο Ceo, πριν καταλήξει στον… «εχθρό» είχε συνομιλήσει με εννέα, ακόμη υποψήφιους: με τέσσερις Άγγλους και πέντε ξένους, ανάμεσά τους οι Γκουαρντιόλα, Μουρίνιο και Αλλέγκρι.

 Ωστόσο πείστηκε ν’ αναθέσει τις τύχες της εθνικής Αγγλίας στα χέρια του Τούχελ ύστερα από ένα ταξίδι αστραπή στο Μόναχο όπου ο Γερμανός, χωρίς περιφράσεις και κυρίως, με επιχειρήματα απέδειξε στο «αφεντικό» της Ομοσπονδίας ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για τη συγκεκριμένη θέση.

 Πενήντα ενός ετών, βοηθός επί χρόνια του Γιούργκεν Κλοπ, τόσο στη Μάιντς, όσο στη Ντόρτμουντ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Bbc ο Τούχελ έπεισε τον Μπούλινγκαμ μέσα σ’ ένα 5λεπτο λέγοντάς του τα εξής, που εν μέρει ήταν και καθόλα αληθινά.

 «Έμεινα στην Τσέλσι 1 χρόνο και 9 μήνες και μες στο ‘21 κατέκτησα Champions League (0-1 τη Μάντσεστερ Σίτι), Super Cup Ευρώπης (6-5 στα πέναλτι, τη Βιγιαρεάλ) και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Fifa (2-1 την Παλμέιρας, στην παράταση). Σε λιγότερο διάστημα, και με πολύ λιγότερα παιχνίδια, γιατί να μην μπορέσω να οδηγήσω την Αγγλία και στην κατάκτηση του Μουντιάλ;».

 Έτσι, λοιπόν πείστηκε ο Μπούλινγκαμ. Δεν έχει ακόμη πειστεί, όμως η Κοινή Γνώμη ειδικά μετά τα όσα άκουσε, από τον ίδιο τον Τούχελ κατά τη διάρκεια της επίσημης παρουσίασής του. Του τύπου, «ξέρετε πόσο εκτιμώ τον Χάρι Κέιν και τον αγώνα που έδωσα για να τον φέρω πέρυσι στο Μόναχο, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμη εάν θα του ξαναδώσω το περιβραχιόνιο του αρχηγού». Η’, το άλλο, ακόμη σοβαρότερο, για το εάν θα σιγοτραγουδήσει τον, αγγλικό, εθνικό ύμνο. «Δύσκολη ερώτηση. Είναι ένας καταπληκτικός, και ιδιαίτερα συγκινητικός ύμνος, αλλά ανεξάρτητα εάν θ’ αποφασίσω να το σιγοτραγουδήσω ή όχι, θέλω να γνωρίζεται ότι θα σέβομαι απόλυτα τον νέο μου ρόλο, τον κόσμο και την εθνική Αγγλίας που αξίζει να είναι η επόμενη παγκόσμια πρωταθλήτρια».

 Η σχέση του… εχθρού, με τον ιστορικό του… εχθρό δεν ξεκίνησε ούτε ιδανικά, ούτε και ειδυλλιακά. Μόνο έναν Γερμανό, τον Γιούργκεν Κλοπ θα μπορούσαν ν’ αγκαλιάσουν και ν’ αποδεχθούν οι Άγγλοι στο σημαντικότερό τους πάγκο. Και σε καμία περίπτωση τον βοηθό του. Εκτός και εάν, το ’26 σε Ηνωμένες Πολιτείες, Μεξικό και Καναδά τους διαψεύσει και, κυρίως αποστομώσει…