Ο Γκουαρντιόλα ζήτησε επειγόντως βοήθεια από τον (Άραβα)… Αϊ Βασίλη, κοινοποίησε στο βασιλικό fund της City Group τη λίστα με τα δώρα που περιμένει ή προτείνει για να ιατρέψει την άλλοτε αβύθιστη φρεγάτα του, στο Αμπού Ντάμπι όμως δεν φαίνονται διατεθειμένοι, ούτε να τον στηρίξουν, ούτε να τον ακούσουν. Και με το δίκιο τους, γιατί εκκρεμεί η απόφαση για την παραβίαση 115 σημείων του Financial Fair Play μαζί με τον ορατό κίνδυνο μιας βαρύτατης τιμωρίας, είτε μέσω ενός παραδειγματικού υποβιβασμού, είτε ενός γιγαντιαίου προστίμου.

 Εξάλλου ο Ισπανός προπονητής, νικητής έξι Premier League σε οκτώ χρόνια ή των τελευταίων, τεσσάρων συνεχόμενων δεν ζήτησε από τους Εμίρηδες του Κόλπου ψιλοπράγματα ή ψίχουλα, αλλά μία ιδιαίτερα δαπανηρή ένεση ρευστότητας που ακόμη και να γινόταν, σε καμία περίπτωση δεν θα προεξοφλούσε τη βέβαιη ή άμεση επιτυχία. Γιατί, ακόμη και για εκείνους θα χρειαζόταν εύλογος χρόνος για να ενσωματωθούν σωστά στον άλλοτε άρτιο μηχανισμό της ομάδας.  

 Απαίτησε να του αγοράσουν «εδώ και τώρα» πανάκριβους παίκτες, όπως τους Έντερσον (Αταλάντα), Ράιντερς (Μίλαν), Ράσφορντ (Γιουνάιτεντ), Γκιμαράες (Νιουκάσλ), Γκεί, Εζέ και Ουόρτον (Κρίσταλ Πάλας), Κίμιχ (Μπάγερν Μονάχου) ή Βιρτζ (Μπάγερ Λεβερκούζεν). Τους Κόλο Μουανί (Παρί Σεν Ζερμέν), Κούνια (Γουλβς), Ντέλαπ (Ίπσουιτς), Μπράνθγουεϊτ (Έβερτον), Ουγκάλντε (Σπάρτακ Μόσχας), Φέργκιουσον (Μπράιτον) ή Ζουμπιμέντι (Ρεάλ Σοσιεδάδ) γιατί αυτούς που έχει, είτε είναι τραυματίες ή κουρασμένοι.

 Είτε κορεσμένοι, αγνώριστοι και, ξαφνικά γερασμένοι μία δεκαετία, μέσα σε μόλις δύο μήνες, από τότε δηλαδή που η Σίτι, με 6 ήττες στα τελευταία οκτώ παιχνίδια πρωταθλήματος ή 9 στα τελευταία 12, όλων των διοργανώσεων και 3 συνεχόμενες ταξιδεύει στους ρυθμούς της ουραγού Σαουθάμπτον. Καλώς τους ζήτησε; Μπορεί. Από την άλλη όμως, κακώς είχε πει με ευκολία «στο καλό», στους Έντσο Φερνάντες, Άλβαρεζ ή Πάλμερ.

 Τι έπαθαν ξαφνικά Σίτι και Γκουαρντιόλα; Κουράστηκαν. Έχασαν ενδιαφέρον και κίνητρα. Κι αφού κατάπιαν ό,τι διαθέσιμο τρόπαιο υπήρχε, σε Αγγλία, Ευρώπη, αλλά και τον Κόσμο «μπούχτισαν» και επέστρεψαν στη γη περισσότερο συνειδητοποιημένοι πως ένας κύκλος έκλεισε και είναι άγνωστο εάν θα ξανά ανοίξει.

 Αναμφισβήτητα, μαζί με τα δεκάδες διοικητικά ή αγωνιστικά προβλήματα, κάπου θα φταίει και ο Γκουαρντιόλα, όχι τόσο γιατί έχασε το μαγικό άγγιγμα που του έδιναν κάποτε και οι Μέσι, Τσάβι ή Ινιέστα στην πάλε ποτέ καταλανική σχολή, αλλά γιατί κι εκείνος εμμένει και επιμένει σε λανθασμένες επιλογές ή σ’ ένα προβλέψιμο και βαρετό, πλέον Tiqui Taka, μία βελτιωμένη και πλέον πειθαρχημένη μορφή του γνωστού «κορόιδου», το οποίο όμως εγκλώβισε το ταλέντο στο βωμό του αποτελέσματος. Και όχι απαραιτήτως, όπως αποδεικνύουν και τα αποτελέσματα με θεαματικό τρόπο.