Στα γήπεδα της γειτονική χώρας, παραδοσιακά οι οργανωμένοι οπαδοί, αποκαλούμενοι ως Ultras, λέξη δανεισμένη από τον πολιτικό εξτρεμισμό της εποχής διέφεραν από τις άλλες χώρες. Οι περίφημες χωρογραφίες, ή τουλάχιστον οι πρώιμες μορφές τους, άνθιζαν από πολύ νωρίς, όπως και η οργανωμένη στήριξη με κάθε τρόπο προς τον σύλλογο και οι κόντρες με τους Ultras των άλλων ομάδων.
Η βία έφτασε στα ύψη στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα κρούσματα φυσικά προϋπήρχαν, όπως και οι... παράπλευρες απώλειες ανθρωπίνων ζωών, οι οποίες όμως δεν σχετίζονταν με τις κόντρες των οπαδών, αλλά βρίσκονταν στο λάθος σημείο την λάθος ώρα. Παρά την αύξηση των κρουσμάτων στα τέλη των 70s, οι Ιταλοί δεν είχαν θρυνήσει θύματα, γεγονός που ωστόσο ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Παράλληλα, οι αρχές και ο Τύπος δεν έδιναν βαρύτητα στα επεισόδια των γηπέδων, καθώς η πολιτική βία μονοπωλούσε το ενδιαφέρον τους.