Panini: Η ιδέα που έγινε... μανία, δημιούργησε θρύλους και μεγάλωσε γενιές ανθρώπων (ΦΩΤΟ)

Panini: Αν κάποιος που αγαπάει το ποδόσφαιρο κλείσει τα μάτια του και προσπαθήσει να επαναφέρει στο μυαλό του αναμνήσεις από τον καιρό που ήταν μικρός δεν υπάρχει περίπτωση να μην θυμηθεί στιγμές που διάλεγε χαρτάκια για κάποια μεγάλη διοργάνωση ή τον ίδιο να ανταλλάσσει… διπλά με στόχο να ολοκληρώσει το άλμπουμ του. Η εταιρεία, φυσικά, που έχει… στοιχειώσει τα όνειρα πολλών παιδιών σε όλο τον πλανήτη, για το ένα αυτοκόλλητο που του λείπει και δεν μπορεί να ολοκληρώσει τη συλλογή του, δεν είναι άλλη από την ιταλική Panini που φέτος συμπληρώνει 60 χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησε.

Τα πάντα, λοιπόν, άρχισαν στην Μόντενα όταν ο Ουμπέρτο Πανίνι δούλευε στην εταιρεία αυτοκινήτων Maserati, όντας ένας πολύ ταλαντούχος μηχανικός και ίσως ο κορυφαίος εκείνη την στιγμή στον όμιλο, όμως ένα λάθος του έφερε τα πάνω κάτω. Ο… θερμός Ιταλός την… έπεσε στην ερωμένη ενός από τους εργοδηγούς της εταιρείας, με αποτέλεσμα να απολυθεί άμεσα και λόγω της ντροπής του θα μετακομίσει στην Λατινική Αμερική ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του.

Λίγο καιρό μετά ο αδερφός του Τζουζέπε θα του στείλει ένα γράμμα ζητώντας του να γυρίσει άμεσα στην πατρίδα του. "Γύρνα πίσω στην Ιταλία. Σε χρειαζόμαστε. Η Αμερική είναι εδώ τώρα", ήταν τα λόγια του με αποτέλεσμα ο νεαρός να γυρίσει στην άμεσα στην Μεσόγειο. Η οικογένεια Πανίνι είχε ένα περίπτερο στην Corso Duomo, την κεντρική πλατεία της Μόντενα και ο Τζουζέπε, που δούλευε εκεί, παρατήρησε κάτι που μέρα με την μέρα κατέκλυζε την πόλη, αλλά και όλη την Ιταλία. Οι πάντες διάβαζαν σαν… τρελοί της ροζ σελίδες της Gazzetta dello Sport, ενώ από παντού άκουγες εκπομπές για το ποδόσφαιρο στο ραδιόφωνο. Έτσι σκέφτηκε πως πρέπει να επωφεληθεί.

Η ιδέα του ήταν απλή αλλά ήταν κάτι που δεν είχε γίνει ξανά ποτέ… Η δημιουργία ενός άλμπουμ, αφιερωμένο στο ιταλικό πρωτάθλημα, όπου ο καθένας θα μπορούσε να κολλάει αυτοκόλλητα, που θα πούλαγαν στο περίπτερό τους. Ο τίτλος του άλμπουμ ήταν Calciotori 1960-61 και δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας. Την επόμενη αγωνιστική χρονιά τα πράγματα θα γιγαντωθούν. Το άλμπουμ θα έχει στο εξώφυλλο τον θρυλικό Νιλς Λίντχολμ, τον εμβληματικό Σουηδό μέσο της Μίλαν, να παίρνει κεφαλιά και βρίσκεται παντού στην Ιταλία. Τα αυτοκόλλητα θα εξαντλούνται καθημερινά, με τους Ιταλούς να σπεύδουν να αγοράσουν αυτοκόλλητα ξανά και ξανά έχοντας πραγματικά πάθει…εθισμό με το συγκεκριμένο χόμπι, με αποτέλεσμα να ζητάνε απεγνωσμένα έστω και ένα… μαγικό χαρτάκι.

Κάπου εκεί έρχεται το γράμμα του Τζουζέπε στον Ουμπέρτο. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις γνώσεις του… μετανάστη της οικογένειας στη μηχανική, ώστε να κατασκευάσει ένα μια μηχανή που θα κόβει τα χαρτάκια πιο γρήγορα. Ο Ουμπέρτο θα επιστρέψει, θα ακούσει την ιδέα του αδελφού του και ένα καταφατικό νεύμα θα είναι η αρχή της δημιουργίας του Fifimatic, ενός μηχανήματος που μπορούσε να κόψει, να ανακατεύει και να συσκευάζει τα αυτοκόλλητα και φυσικά της γιγάντωσης της εταιρείας Panini. Ο κόσμος, και όχι μόνο τα παιδιά, της Ιταλίας θα… τρελαθούν και από εκείνο το σημείο και μετά θα τρέχουν στις πλατείες με δύο καρτέλες στα χέρια τους, όπου η μια γράφει Ce l’ho (αυτό που έχω)-Ce lo manca (αυτό που λείπει).

Σήμα της εταιρείας που αρχίζει να φεύγει από τα ιταλικά πλαίσια είναι ένας ποδοσφαιριστής που διώχνει την μπάλα με ανάποδο ψαλίδι. Φυσικά, όμως, ο παίκτης δεν είναι προϊόν της φαντασίας αλλά υπαρκτό πρόσωπο και μάλιστα η συγκεκριμένη φάση είναι πραγματική. Ο λόγος για τον Κάρλο Παρόλα, αμυντικό της Γιουβέντους από 1939 μέχρι το 1954, που φόρεσε για 10 φορές τη φανέλα της Squadra Azzurra. Η ιστορική φάση που έχει… συνδέσει τα όνειρα των παιδικών μας, και όχι μόνο, χρόνων είναι από έναν εκτός έδρας αγώνα της Μεγάλης Κυρίας με την Φιορεντίνα στις 15 Ιανουαρίου 1950, με τον Ιταλό δημοσιογράφο, Κοράντο Μπάνκι, ννα καταστρέφει τα… πάντα με όσα είπε για την φάση.

"Ανάμεσα στον Ετζίστο και στον τερματοφύλακα βρίσκεται μόνο ο Κάρλο Παρόλα. Ο επιθετικός νιώθει ότι μπορεί να προλάβει την μπάλα, αλλά ο αμυντικός δεν του αφήνει περιθώριο να αντιδράσει. Διώχνει με ένα αγέρωχο άλμα, μία πτήση στον ουρανό, μία απόκρουση με μοναδικό στιλ. Η αποθέωση συνοδεύει τον άθλο του Παρόλα".

Η εταιρεία θα μείνει οικογενειακή μέχρι το  1988, ενώ από εκείνο το σημείο και μετά θα αλλάξει πολλούς ιδιοκτήτες ανάμεσά τους και η Marvel Entertainment Group, μέχρι που το 1999 θα γυρίσει σε ιταλικά χέρια, όμως όποιος και να ήταν στο… τιμόνι της θα συνεχίσει να δημιουργεί… θρύλους.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως σήμερα οι πάντες που ασχολούνται με τα χαρτάκια της Panini, γνωρίζουν πως το πρώτο αυτοκόλλητο που θα δημιουργηθεί τη σεζόν 1961-62 θα είναι ο μέσος και αρχηγός της Ίντερ, Μπρούνο Μπόλτσι, και ο συγκεκριμένος θα μείνει στην ιστορία και στο μυαλό πολλών για αυτό τον λόγο και όχι γιατί έναν χρόνο μετά θα κατακτήσει το πρωτάθλημα Ιταλίας. Άλλος ένας θρύλος που δημιούργησε πραγματικά αμόκ στους συλλέκτες ήταν το άλμπουμ του 1963-64. Η εταιρεία θα στείλει φωτογράφο στις εγκαταστάσεις της Αταλάντα, όμως εκείνη την μέρα ο τερματοφύλακας της ομάδας, Πιερλουίτζι Πιτσαμπάλα θα απουσιάζει από εκεί λόγω τραυματισμού. Η φωτογράφηση θα γίνει χωρίς αυτόν και το άλμπουμ θα πάει για τύπωμα χωρίς το όνομά του. Λίγους μήνες μετά η Panini θα κυκλοφορήσει νέα έκδοση, με τον Πιτσαμπάλα μέσα, πράγμα που κάνει το συγκεκριμένο άλμπουμ ένα από τα πιο σπάνια όλων των εποχών.

Οι εκδόσεις θα δώσουν άλλη αίγλη στα Παγκόσμια Κύπελλα και στα Euro με τα παιδιά να ξέρουν τους παίκτες πριν καν τους δουν να αγωνίζονται, ενώ παράλληλα από τα αυτοκόλλητα επέλεγαν και τις ομάδες που θα ακολουθούσαν. Σε Μουντιάλ η αρχή έγινε το 1970, ενώ στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έξι χρόνια μετά μετρώντας μέχρι σήμερα 13 και 12 άλμπουμ αντίστοιχα, ενώ μετά από μια στιγμή συντρόφευαν και τη διοργάνωση του Champions League. Βέβαια η Panini δεν έμεινε απλά στα ποδοσφαιρικά δεδομένα, μιας και έφτασε σε σημείο να βγάζει έκδοση και με τον Αστερίξ και Οβελίξ, όμως το πιο σημαντικό ήταν το γεγονός πως συντρόφευσε τις αναμνήσεις εκατομμυρίων παιδιών, ενώ συνεχίζει να το κάνει ακόμα και σήμερα. Χρόνια πολλά Panini!