Ο Ιντζάγκι είναι κορυφαίος προπονητής. Υπάρχουν οι κορυφαίοι παίκτες και μετά είναι οι προπονητές που προσθέτουν. Στην Αγγλία, για παράδειγμα, είναι κάτι παραπάνω από ψίθυρος ότι κατέληξε στη λίστα με τους προπονητές που στοχεύουν μετά τον Κλοπ στη Λίβερπουλ.
Είναι η λογική της αγοράς, το ξέρει και ο Ιντζάγκι και δεν τον πειράζει. Αλλά τα πάει καλά στο Μιλάνο και δεν είναι σχήμα λόγου, τόσο για οικογενειακούς λόγους όσο και για αθλητικές φιλοδοξίες: ξέρει καλά ότι το πλεονέκτημα που έχει συγκεντρώσει έναντι των άλλων στην Ιταλία δεν θα γεφυρωθεί εύκολα.
Προτεραιότητα η Ίντερ
Το να κερδίζεις είναι ωραίο, λοιπόν, το να συνεχίσεις να το κάνεις είναι ακόμη περισσότερο γιατί δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές που έχουν καταφέρει να ανοίξουν έναν κύκλο επιτυχιών στους Νερατζούρι, που διαρκεί περισσότερες από δύο σεζόν: Ερέρα, Μαντσίνι, Μπερσελίνι και Τραπατόνι. Αυτό το γνωρίζουν και οι διοικούντες, καθώς δεν βλέπουν προβλήματα με ανανέωση συμβολαίου πέραν της προθεσμίας του 2025.
Δεν είναι η ώρα για να υπογράψει, θα πάει -όπως συνέβη στο παρελθόν- στο τέλος της σεζόν προς το συμφέρον όλων, ακόμα και του ίδιου του προπονητή. Η ιδέα είναι να προτείνουμε στον Σιμόνε Ιντζάγκι ανανέωση μέχρι το 2026, ίσως με οψιόν μέχρι το 2027, με μια νοητή σημαντική προσαρμογή σε σχέση με τον σημερινό μισθό των 5,5 εκατ. ευρώ.