Και ξαφνικά, η Μπολόνια βρέθηκε να ρυθμίζει το φετινό Scudetto

 Στην ουσία, αυτές είναι οι συναντήσεις που θα κρίνουν κατά μεγάλο ποσοστό εάν η στέψη του φετινού πρωταθλητή Ιταλίας θα ξαναγίνει, όπως και πέρυσι στο Μιλάνο ή, όπως πριν δύο χρόνια στη Νάπολι. Σε συνδυασμό, βέβαια και με τη δύσκολη αποστολή της Μπολόνια, στο Μπέργκαμο έδρα μίας Αταλάντα που η ομάδα του Βιντσέντσο Ιταλιάνο ήδη άλωσε στα προημιτελικά του ιταλικού Κυπέλλου.

 Ποιος να στοιχημάτιζε, το περασμένο καλοκαίρι ότι σ’ αυτήν τη χρονική περίοδο η Μπολόνια όχι μόνο θα βρισκόταν στην 4η θέση που οδηγεί στο επόμενο Champions League, αλλά και στα ημιτελικά του Coppa Italia; Κανείς. Ούτε και οι πλέον πιστοί οπαδοί της. Λόγω των αντίο των Ζίρκζε (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Καλαφιόρι (Άρσεναλ), κυρίως του Τιάγκο Μότα που, αφού οδήγησε την ομάδα στο πρώτο της Champions League ύστερα από 61 χρόνια την άφησε στα κρύα του λουτρού προτιμώντας τη «γκλάμουρ» ατμόσφαιρα του Τορίνο και της Γιουβέντους.

 Ποιος να το’ λεγε επίσης πως ο Ιταλιάνο, τον οποίο δεν ήθελε κανείς γιατί με τη Φιορεντίνα είχε αποκτήσει την ετικέτα του «looser», χάνοντας δύο συνεχόμενους τελικούς Conference (από Ουέστ Χαμ και Ολυμπιακό) κι ένα Κυπέλλου, θα βρισκόταν σήμερα πάνω και από τον προκάτοχό του, τον οποίο είχε ξανά αντικαταστήσει, πριν μερικά χρόνια και μάλιστα με επιτυχία στη Λα Σπέτσια;

 Και όμως, η Μπολόνια αποδείχθηκε δυνατότερη απ’ όλα, τα όποια αντίο και την όποια απουσία και σήμερα, με αφορμή και το εντυπωσιακό 5-0 στη Λάτσιο, με εκρηκτικό ποδόσφαιρο και «τριγωνομετρίες» μίας άλλης εποχής βρίσκεται ξαφνικά σε ρόλο ρυθμιστή του τίτλου, αλλά και της ίδιας της ευρωπαϊκής της μοίρας.

 Έχει δύσκολο, ιδιαίτερα δύσκολο πρόγραμμα έως το τέλος: γιατί δεν θα φιλοξενήσει μόνο τις Νάπολι και Ίντερ, αλλά θα πρέπει να παίξει εκτός και με Αταλάντα, Μίλαν, Φιορεντίνα και ξανά εντός με τη Γιουβέντους την οποία περιμένει (στη γωνία) πως και πως. Έχει όμως αποδείξει πως δεν θα είναι ένας εύκολος αντίπαλος για κανέναν και επιπλέον, ότι μία ομάδα μπορεί να επιβιώσει ή να γίνει ανταγωνιστική ακόμη και αν διαθέτει το 11ο budget ολόκληρης της Serie A, χωρίς να χρωστάει ούτε ευρώ, σε αντίθεση με πολύ διασημότερες ομάδες οι ισολογισμοί των οποίων έχουν καιρό χτυπήσει κόκκινο.

 Τα εύσημα για το τρίπτυχο, φθηνοί παίκτης, καλά αποτελέσματα και «σαμπανιζέ» ποδόσφαιρο αφενός τα μοιράζονται η διοίκηση με τους πρωταγωνιστές της Κυριακής, αφετέρου όμως και ο ίδιος ο Ιταλιάνο που παρέλαβε μία πολύ δύσκολη κληρονομιά αποστομώνοντας σταδιακά, με τη φιλοσοφία και τις ιδέες του ακόμη και τον πλέον απαισιόδοξο.

 Όπως και να καταλήξει η φετινή σεζόν, με ή χωρίς ευρωπαϊκά κύπελλα, οι «Rossoblu» έχουν ήδη κατακτήσει τις καρδιές χιλιάδων φιλάθλων (ακόμη και διαφορετικών χρωμάτων ή πεποιθήσεων), αποδεικνύοντας πως όλα είναι εφικτά όταν υπάρχει από πίσω μία γερή και σταθερή βάση.

 Οι παίκτες πάνε και έρχονται, ενδεχομένως τη νέα περίοδο θα φύγουν και οι Μπεουκέμα, Λουκουμί, Ν’Ντόι, Φέργκιουσον και Κάστρο που ήδη εξετάζουν πολύ σοβαρές προτάσεις από Ρεάλ Μαδρίτης, Νάπολι, Γιουβέντους, Ίντερ ή Μίλαν, αλλά όποιος και να μείνει θα ξαναβρεί στον πάγκο τον Ιταλιάνο, τον πρώτο απ’ όλους που έχει ήδη ξεκαθαρίσει, σε ιδιοκτησία, διοίκηση, αλλά και φιλάθλους πως δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη νέα του «οικογένεια», για κανέναν λόγο και για κανένα χρήμα εάν πρώτα δεν ανταποδώσει την αγάπη που εισέπραξε ανοίγοντας έναν σημαντικό κύκλο με μακροπρόθεσμη απόδοση.