Είναι κρίμα που λόγω της πανδημίας έχουν σταματήσει οι συνεντεύξεις Τύπου των προπονητών μετά το τέλος των αγώνων στην Σούπερ Λιγκ.

Γιατί ο Παναθηναϊκός χάνει όντως την ευκαιρία να ακούσει σε πιο αναλυτική έκδοση και με περισσότερα λόγια, τον τρόπο με τον οποίο ο Γιοβάνοβιτς περιγράφει και αναλύει τα παιχνίδια του.

Καθώς έτσι ειλικρινά θα είχαμε γλιτώσει από πολλά.

Από τα περισσότερα για την ακρίβεια απ αυτά που ακούμε και διαβάζουμε μετά από κάθε παιχνίδι του Παναθηναϊκού και τα οποία συνήθως ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα και με όσα γίνονται κάθε φορά μέσα στο γήπεδο.

Έστω όμως και με αυτή την ολιγόλεπτη και λιγόλογη δήλωση του προπονητή του Παναθηναϊκού στο συνδρομητικό κανάλι αμέσως μετά την λήξη του αγώνα, όποιος θέλει να πάρει το στίγμα του αγώνα και να σχηματίσει μια σαφή και ειλικρινή γνώμη για το τι έγινε, είναι αρκετό.

Κι αυτό έγινε και στο παιχνίδι με τον Ιωνικό και την δεύτερη για φέτος εκτός έδρας νίκη του Παναθηναϊκού.

Και για να μην χάνουμε χρόνο με τα προφανή.

Προφανώς και η νίκη μετράει και μετράει και πολύ, προφανώς και το ότι ήρθε μετά από μια όχι και τόσο καλή απόδοση του Παναθηναϊκού έρχεται σε δεύτερη μοίρα και προφανώς τέλος ισχύει και το ότι είναι σημαντικό να παίρνει μια ομάδα νίκες ακόμα και όταν δεν βρεθεί στην καλύτερή της μέρα.

Όλα αυτά δεν έχουν καμία ανάγκη περαιτέρω αναλύσεων και το σημαντικότερο δεν υπάρχει λόγος να τα επικαλούμαστε σαν δικαιολογία ή για τις εντυπώσεις ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο στον απόηχο του αγώνα.

Έχει όμως σημασία να δούμε και πάνω απ' όλα να δει και ο Παναθηναϊκός, το γιατί στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν ήταν καλός ή τι ήταν αυτό που τον εμπόδισε να είναι όπως στα τελευταία παιχνίδια του με εξαίρεση το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο οποίο συναγωνίστηκε -από άλλη οπτική γωνία- την μετριότητα του αντιπάλου του.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν στο παιχνίδι με τον Ιωνικό συνάντησε προβλήματα, όχι γιατί δεν έπαιξε όπως στα προηγούμενα καλά του παιχνίδια, ούτε γιατί κάποιοι παίκτες του δεν έπιασαν την απόδοση που είχαν σε προηγούμενα παιχνίδια.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός, για τον απλούστατο λόγο ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ να είναι καλός.

Με λίγα λόγια, όποιος δει προσεκτικά τα μέχρι τώρα παιχνίδια του Παναθηναϊκού και ειδικά αυτά που ήταν πολύ καλός, έβλεπε πως η κινητήρια δύναμή του ήταν το ασφυκτικό πρεσάρισμα και η καλή κυκλοφορία στο κέντρο του.

Εκεί ακριβώς έριξε και το βάρος του ο Ιωνικός από το πρώτο λεπτό και έτσι στην ουσία μπλόκαρε όλη την λειτουργία του Παναθηναϊκού ο οποίος δεν μπορούσε να κάνει το παιχνίδι που ξέρει να κάνει και από κει και πέρα δεν είχε εναλλακτικές λύσεις και άλλο πλάνο παιχνιδιού.

Επί της ουσίας ο Ιωνικός επιχείρησε -και το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό- να παίξει σαν... Παναθηναϊκός, με μπόλικο τρέξιμο και πρεσάρισμα σε όλο το γήπεδο και με δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες.

Σ' αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης ο Παναθηναϊκός δεν είχε αντίδοτο.

Και μάλιστα αντίθετα με όσα λέγονται και γράφονται μετά το παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο και απλά υποχώρησε για να κρατήσει το σκορ και το αποτέλεσμα στο δεύτερο.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός, ή έστω δεν μπόρεσε να κάνει το παιχνίδι του, από το πρώτο ημίχρονο.

Διάστημα στο οποίο ουσιαστικά μετράει δύο καλές στιγμές, η μία με το σουτ του Βιγιαφάνες από το ύψος της περιοχής αμαρκάριστος και η δεύτερη με το υπέροχο γκολ του Αϊτόρ.

Με την ευκαιρία εδώ μια... υποσημείωση.

Αντίθετα πάλι με όσα λέγονταν και γράφονταν μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που κατέληγαν όλα σαν συμπέρασμα πως το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό ήταν το φορ και το ότι δεν είχε το "εύκολο γκολ",, στο παιχνίδι με τον Ιωνικό ή πιο σωστά ΚΑΙ στο παιχνίδι με τον Ιωνικό, ο Παναθηναϊκός απέδειξε πως αν κάτι δεν του λείπει είναι το "εύκολο γκολ".

Ίσα-ίσα που ο Παναθηναϊκός φέτος, στηρίζεται στο "εύκολο γκολ" και είναι ελάχιστα τα παιχνίδια που αυτό δεν το είχε.

Αντίθετα αν θυμηθούμε τα περισσότερα παιχνίδια του φέτος και ειδικά αυτά που κέρδισε με εντυπωσιακό τρόπο, θα δούμε ότι ο Παναθηναϊκός είχε ακριβώς αυτό το πλεονέκτημα, το ότι δηλαδή είτε έκανε γκολ την πρώτη καλή ευκαιρία που έβρισκε ή είχε πολύ μεγάλο ποσοστό ευστοχίας σε σχέση με τις ευκαιρίες που δημιουργούσε.

Και με τον Ιωνικό λοιπόν, ο Παναθηναϊκός στηρίχτηκε και μπόρεσε να πάρει την νίκη, ακριβώς στο ότι την πρώτη ουσιαστικά καλή ευκαιρία που μπόρεσε να κάνει, την μετέτρεψε σε γκολ.

Από κει και πέρα, δεν ήταν ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του.

Ήταν απλά διαφορετικός σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του και αυτή η διαφορετικότητα ήταν σε βάρος του καθώς δεν μπόρεσε να κάνει το παιχνίδι που ξέρει να κάνει.

Το ότι στο δεύτερο ημίχρονο η μορφή του αγώνα πήρε αντικειμενικά την μορφή της αναμονής και της προσπάθειας να διαχειριστεί το αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό, δεν ήταν ούτε πρωτόγνωρο ούτε και τόσο κατακριτέο, καθώς το έχουμε δει άπειρες φορές να συμβαίνει με όλες σχεδόν τις ομάδες που βλέπουν ότι δεν είναι σε καλή μέρα ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες μέσα στο παιχνίδι και προσπαθούν απλά να πάρουν το καλύτερο δυνατό.

Το θέμα για τον Παναθηναϊκό και αυτό που πρέπει να κρατήσει από το παιχνίδι με τον Ιωνικό είναι ένα.

Να δει και να καταλάβει, πως κάπου αρχίζει και γίνεται φανερό και στους αντιπάλους του το πως παίζει και που ακριβώς είναι η δύναμη και το ατού του μέσα στο γήπεδο.

Κι επομένως αυτό που δοκίμασε ο Ιωνικός, να το επιχειρήσουν και άλλες ομάδες από δω και πέρα και να δυσκολέψουν έτσι τα παιχνίδια για τον Παναθηναϊκό.

Πρέπει λοιπόν να ετοιμάσει και άλλο πλάνο παιχνιδιού, με τρόπο και πρόσωπα που να μπορούν να αντιμετωπίσουν και να ανταπεξέλθουν σε ένα τέτοιο τρόπο παιχνιδιού από τους αντιπάλους του.

Απ' αυτή την άποψη, η νίκη με τον Ιωνικό μπορεί να έχει διπλό κέρδος για τον Παναθηναϊκό, αφού για να βγάλει ένα συμπέρασμα που υπό φυσιολογικές συνθήκες έχουμε συνηθίσει να λέμε "θα του βγει σε καλό η γκέλα¨, αυτό μπορεί να γίνει χωρίς... γκέλα και με την συγκομιδή μιας ακόμα νίκης στο ενεργητικό του.

Super League Ιβάν Γιοβάνοβιτς Παναθηναϊκός