Ξεπλένουν λάθη και αμαρτήματα με τη "σφαγιαστική διαιτησία"

Το να διαμαρτύρεσαι για την διαιτησία, πολύ περισσότερο όταν έχεις και υπαρκτό λόγο για να το κάνεις όπως ο Παναθηναϊκός για το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, είναι προφανώς και δικαιολογημένο και επιβεβλημένο.

Μέρος του παιχνδιού είναι και η διαιτησία και πόσο μάλλον για τον Παναθηναϊκό που διαχρονικά έχει περάσει τα μύρια όσα απ' αυτή την ιστορία.

Όμως, το να βλέπεις μια σφαγιαστική διαιτησία σαν "ευκαιρία" για να ξεπλύνεις; όλα σου τα αμαρτήματα, λάθη και αδυναμίες και πολύ περισσότερο να εμφανίζεις μια σχεδόν "άγρια χαρά" επειδή σου δίνει το δικαίωμα να σταθείς μόνο σ' αυτή και σε τίποτα άλλο, αυτό είναι το ίδιο καταστροφικό με το αποτέλεσμα και την οδυνηρή ήττα στην οποία υποχρεώθηκες.

Με λίγα λόγια, αυτό που παρατηρούμε από τον περιβόητο περίγυρο-δεσμώτη αυτής της ομάδας μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, ακουμπάει αρχικά την σφαίρα του παραλόγου, για να μην πω ότι εκθέτει κιόλας ανεπανόρθωτα πρόσωπα και πράγματα στον Παναθηναϊκό.

Κι όταν μάλιστα με ύφος χιλίων καρδιναλίων ξεσπάς σε παραλήρημα με πρώτο... αίτημα και απαίτηση να μην μιλήσεις κανείς και για τίποτα σε σχέση με το αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού από την στιγμή που υπάρχουν δικαιολογημένα παράπονα για την διαιτησία, τότε πολύ απλά είσαι και συνένοχος στο έγκλημα εκτός των άλλων.

Γιατί εδώ όποιος με αφορμή την διαιτησία ξεπερνάει ως μην γενόμενη την εμφάνιση του Παναθηναϊκού και γενικότερα τις συνεχείς μέτριες έως κακές εμφανίσεις του τελευταίου μήνα, τότε πολύ δύσκολα πείθει ακόμα και τους πιο αφελείς ότι ο στόχος είναι η υπεράσπιση της ομάδας.

Ο στόχος είναι ένας και ξεκάθαρος.

Και δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση του ίδιου σου του εαυτού για όσα έλεγες ή πιο σωστά για όσα... δεν έλεγες για την πραγματικότητα στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια -και φέτος φυσικά- καθώς και για τον ρόλο σου στο να οδηγηθεί ο Παναθηναϊκός συνολικά σαν σύλλογος εδώ που έχει οδηγηθεί.

Τώρα να ξαναπώ εδώ ότι για μια ακόμα φορά ο Γιοβάνοβιτς ήταν ο μόνος που μπόρεσε ψύχραιμα και ουσιαστικά να σταθεί στο τι ακριβώς έγινε και τι έφταιξε στο Ηράκλειο, θα είναι μάταιος κόπος.

Έτσι κι αλλιώς ο Σέρβος μπήκε στο μάτι και στο... γινάτι όλου αυτού του περίγυρου του Παναθηναϊκού, απ' όταν μετά το παιχνίδι στον Βόλο τους έβγαλε όλους στην σέντρα λέγοντας πως καμιά αποβολή και καμιά διαιτησία δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την εικόνα του Παναθηναϊκού και την κατάρρευσή του στο δεύτερο ημίχρονο.

Στημένο στην γωνία τον έχουν από τότε τον Γιοβάνοβιτς γιατί τους χάλασε και τους χαλάει γενικότερα με τις ψύχραιμες και λογικές δηλώσεις του, την επικοινωνιακή μανέστρα που κάθε φορά μαγειρεύουν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Γιατί εδώ -και- στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν γίνεται ούτε να ερμηνευθούν, ούτε να αποδοθούν μόνο με την διαιτησία και εξαιτίας της διαιτησίας.

Για παράδειγμα πως μπορεί κάποιος να εξηγήσει το γιατί ο Αστέρας όταν έμεινε με δέκα παίκτες όχι μόνο σου έβαλε και γκολ, αλλά δεν σε άφησε ούτε ευκαιρία να κάνεις πριν τρεις μέρες και εσύ με το που έμεινες με δέκα παίκτες δεν ξανακούμπησες μπάλα και δεν κράτησε ούτε μια φορά για πάνω από δύο δευτερόλεπτα την μπάλα στην κατοχή σου;

Και μιλάμε ότι είναι η δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα που παρουσιάζεις αυτό το φαινόμενο.

Από την στιγμή της αποβολής του Βιγιαφάνες και μετά, ο ΟΦΗ έμοιαζε Μπαρτσελόνα και έπαιζε τον Παναθηναϊκό με... τακουνάκια και τριγωνάκια σαν την γάτα με τον ποντικό έξω από την περιοχή του και στο μισό γήπεδο κι αυτό τίποτα δεν μπορεί να το δικαιολογήσει.

Κι όσο γι' αυτή καθ΄αυτή την φάση της αποβολής, πέρα από το αν ήταν τραβηγμένη, άδικη και σφαγιαστική, υπάρχει και μία ακόμα παρατήρηση που κανείς δεν μπήκε στον κόπο να την κάνει.

Σε μια ομάδα που προηγείται στο σκορ και γενικότερα δεν πιέζεται και ιδιαίτερα, τι ζητάει ο Βιγιαφάνες... τελευταίος παίκτης να τρέχει να κόψει την αντεπίθεση ή για την ακρίβεια την τυφλή γιόμα προς την περιοχή σου;

Που ήταν εκείνη την στιγμή το βασικό σου αμυντικό χαφ, τα στόπερ και τα μπακ σου;

Η απάντηση φυσικά είναι απλή και εύκολη.

Ήταν... εκεί που ήταν και σ' όλο το παιχνίδι.

Δηλαδή κάπου χαμένοι στο... διάστημα με πρώτους και καλύτερους τους δύο στόπερ σου που στο Ηράκλειο ήταν εντελώς απόντες απ' όλες τις φάσεις που έγιναν στο κέντρο της άμυνάς σου και που απ' αυτές έπαθες την ζημιά.

Και καλύτερη απόδειξη για όλα αυτά δεν υπάρχει από το σκηνικό των δύο τελευταίων λεπτών των καθυστερήσεων.

Εκεί που μια στοιχειωδώς καλή και έμπειρη ομάδα το τελειώνει το παιχνίδι με δύο φάουλ, ένα αράουτ και ένα διώξιμο στο πουθενά, ο Παναθηναϊκός δέχθηκε από τον ΟΦΗα μέσα σε ενάμιση λεπτό, ένα δοκάρι, μια κλασική ευκαιρία και ένα γκολ.

Αυτό μόνο όταν... έχεις φύγει εντελώς από το γήπεδο μπορεί να συμβεί.

Και η ουσία αυτή είναι σε σχέση με το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Ο Παναθηναϊκός με εξαίρεση ένα 15λεπτο στο δεύτερο ημίχρονο και συγκεκριμένα απ' όταν μπήκαν στο παιχνίδι ο Αλεξανδρόπουλος με τον Αϊτόρ ήταν καλός και μπορούσε πράγματι εκεί να κλειδώσει το ματς.

Σ' όλο το υπόλοιπο διάστημα ήταν για τέταρτο σερί ματς τραγικός, με βασικότερα χαρακτηριστικά του, την πλήρη απουσία και αδυναμία των χαφ του να κάνουν παιχνίδι και να κρατήσουν μπάλα, την απελπιστική ανημποριά του να φτιάξει στοιχειωδώς μια ευκαιρία με τους τρεις μεσοεπιθετικούς του Παλάσιος, Βιτάλ και Καρλίτος να ταλαιπωρούν την μπάλα και τους συμπαίκτες του κάθε φορά που προσπαθούσαν να κάνουν μια ενέργεια και με την άμυνά σου και πάλι να μην μπορεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα καθήκοντά της.

Από κει και πέρα όποιος νομίζει ότι επειδή έμεινες με δέκα παίκτες είναι λογικό να σου κάνει την μια ο Βόλος και την άλλη ο ΟΦΗ -και όχι όχι η Μπαρτσελόνα ή έστω ο... Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ αλλά ο... Βόλος και ο ΟΦΗ- δυο γκολ σε ρυθμό προπόνησης και ότι αυτό έχει σαν εξήγηση και αιτία μόνο την διαιτησία, δικαίωμά να το κάνει και δικαίωμά του να νομίζει ότι απευθύνεται σε δεκάχρονα ή λοβοτομημένους.

Σοβαρό άνθρωπο, οπαδό και οτιδήποτε μέσου επιπέδου μυαλού και λογικής όμως, δεν μπορεί να πείσει.

Και απλά όχι μόνο εκτίθεται, αλλά κάνει ζημιά και ξεφτιλίζει ακόμα περισσότερο απ' όσο έχει ξεφτιλίσει μέχρι σήμερα τον Παναθηναϊκό.

Κι αυτό είναι χειρότερο, πιο επικίνδυνο, πιο οδυνηρό και κυρίως πιο καταστροφικό για την ομάδα απ' όσα σου έκανε ο διαιτητής ή σου έχει κάνει διαχρονικά η διαιτησία.