Η ΑΕΚ κινείται σε ακραίες καταστάσεις και απαιτεί ξεκάθαρες λύσεις

Βραδιά Ευρώπης και η ΑΕΚ εκτός. Μελαγχολία. Ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό μπροστά και ελάχιστους αφορά, δίχως κανένα βαθμολογικό κίνητρο για την ΑΕΚ. Δράμα. Το κύπελλο θα το δούμε προσεχώς στις οθόνες. Βασανιστικό. Και αυτά είναι μόνο μερικά κομμάτια του παζλ της απογοήτευσης. Η ΑΕΚ βαδίζει στις εσχατιές της απαξίωσης και ο κόσμος νιώθει εύλογα απογοήτευση. Γίνονται ακραία πράγματα, η ΑΕΚ βρίσκεται σε οριακές καταστάσεις και κανείς δεν μπορεί να μένει απαθής σε όλα αυτά.

Μου έλεγε κάποιος πριν από λίγο καιρό, πως αφού βιώσαμε τη χρονιά του υποβιβασμού, τα έχουμε δει όλα. Οντως, ήταν σκληρό και αβάσταχτο εκείνο που βίωσε τότε η ΑΕΚ. Μόνο που τώρα, αυτός ο αργός θάνατος, η σταθεροποίηση σε μια μίζερη κατάσταση, συνδυάζεται με την ισχυρότερη διοίκηση που περίμενε σχεδόν όλη η κοινωνία της ΑΕΚ επί χρόνια. Δεν μπορεί να βυθίζεται το καράβι και να θεωρείς πως τα πράγματα δεν είναι θλιβερά.

Αλλωστε, το αγωνιστικό κομμάτι είναι μόνο ένα σκέλος από τις ακραίες και απόλυτα προβληματικές καταστάσεις που βιώνει η ΑΕΚ. Υπάρχουν πολλά πράγματα που γίνονται με τόσο άκομψο τρόπο, που δεν μπορεί κάποιος να το περάσει σε δεύτερο επίπεδο. Γιατί πάντα υπάρχει ένας τρόπος για όλα. Το πώς μπορείς να διαφυλάξεις κάποιες βασικές αρχές και να μην προκαλείς με τις κινήσεις σου εκνευρισμό και γενική κατακραυγή.

Το πιο βασικό ζήτημα που αισθάνομαι να προκύπτει για την ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα, αφορά τον πήχη των απαιτήσεων. Είναι γεγονός, που μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ο καθένας, πως η ΑΕΚ δεν βρήκε ποτέ στο διάβα της σπαρμένα τριαντάφυλλα, δεν της χαρίστηκε τίποτα, δεν μπορούσε κάθε χρόνο να κατακτά τίτλους και να έχει δημιουργήσει τις δικές της δυναστείες επιτυχίας. Αλλά πάντα, η ΑΕΚ έχει μια βασική αρχή, που δεν αλλοιώνεται και δεν μπορεί να τίθεται υπό διαπραγμάτευση, για χάρη κανενός. Είναι μια ομάδα που διεκδικεί κάθε χρόνο πρωτάθλημα, κύπελλο και πορεία στην Ευρώπη.

Τελεία. Δίχως καν άνω τελεία, κόμμα ή οποιοδήποτε άλλο σημείο στίξης. Δεν μπορεί να είναι προς συζήτηση αυτό. Είναι ξεκάθαρο, πως η ΑΕΚ των τελευταίων ετών είναι μια ομάδα που κοντεύει να μην ψελλίζει καν το πρωτάθλημα ή το ακόμα χειρότερο, να προκαλεί ακατάσχετα γέλια και γενική θυμηδία όταν το υποστηρίζεις. Λέμε στην αρχή της σεζόν πως φτιάχνει ομάδα πρωταθλητισμού και μετά έρχονται οι μπούφλες και τα χαρτιά επιστρέφουν σαν πατσαβούρες πίσω.

Φέτος, υπήρξε – με μικρές, αλλά σημαντικές στη δική μου συνείδηση κινήσεις – ένα ακόμα βήμα προς τα κάτω. Εκεί που τα τελευταία χρόνια, όταν έφτανε ο κόσμος στο χτένι και υπήρχε αποδοχή της αποτυχίας, συνδυάζονταν με σαρωτικές αλλαγές στα πρόσωπα που οδηγούσαν στο βάραθρο, φέτος παρατηρώ μια απάθεια. Θαρρείς και υπάρχει συμβιβασμός με μια κατάσταση, σα να λέμε δηλαδή πως δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά περισσότερα.

Να με συγχωρείτε, αλλά αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για την ΑΕΚ. Επειδή δεν μπορεί να φτάσει στα ψηλά, επειδή εκείνοι που έχουν επιλεχθεί και πληρώνονται για να δουλεύουν και να κάνουν τη διαφορά είναι κατώτεροι των προσδοκιών, να χαμηλώσει ο πήχης για να φτάσει στα δικά τους μέτρα. Εάν συμβεί αυτό, χάθηκε το παιχνίδι. Τελείωσε η ΑΕΚ όπως την ξέραμε. Και αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί σε κανέναν.

Σας έλεγα και παραπάνω, πως η ΑΕΚ δεν τα βρήκε ποτέ εύκολα. Κατά περιόδους, από τις διοικήσεις της έχουν περάσει διαφόρων ειδών Μίκυ Μάους που βρήκαν φως και μπήκαν, ζώντας το όνειρο της δημοσιότητας για κάποιον καιρό. Αλλοι πλούτισαν, άλλοι έβγαλαν γκόμενες και γκόμενους, κάποιοι κατάφεραν να τους πάρουν χαμπάρι και κάποιοι άλλοι πέραν των διπλανών τους στην πολυκατοικία. Διάττοντες αστέρες, που πίστεψαν πως μπορούσαν να κάνουν μπίζνες στα Βαλκάνια.

Ακόμα και σε εκείνους τους χαλεπούς καιρούς, η ΑΕΚ έμεινε τεράστιο μέγεθος για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Υπήρξαν κάποιες φωνές, υπήρξαν πένες, κόσμος, ψυχές, που δεν άφησαν την κατάσταση να εκτραχυνθεί. Δεν επέτρεψαν ανιστόρητους τύπους να κάνουν δουλίτσες στην πλάτη της ΑΕΚ, δεν άφησαν να υπάρξουν ιερόσυλες καταστάσεις που θα αποτελούσαν κηλίδες στην ιστορία του συλλόγου. Και βέβαια, δεν θα συμβεί ούτε τώρα.

Για να το ολοκληρώσω. Η ΑΕΚ χρειάζεται καθαρό σχέδιο, στρατηγική για το πώς θα πορευθεί στο μέλλον της, ειδικά τώρα που συνδυάζεται και με την επικείμενη είσοδο στο νέο γήπεδο. Οταν θα συμβεί αυτό, το επόμενο στάδιο είναι να βρεθούν τα ικανά στελέχη που θα την εφαρμόσουν. Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, χρειάζονται και κάποιοι που θα θυμίζουν τι εστί ΑΕΚ, για να μη χάνεται ο μπούσουλας. Τότε, η ΑΕΚ θα έχει μπει ξανά στο δρόμο για τις επιτυχίες.