Έχει ταβάνι ο Παναθηναϊκός - Περίεργη... αδράνεια Γιοβάνοβιτς

Η σούμα μιας απλής επανάληψης των όσων συζητάμε όλη την χρονια εδώ για τον Παναθηναϊκό, αρκεί για να δώσει μια ξεκάθαρη εικόνα σε σχέση και με την εμφάνιση και με το αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού κόντρα στην ΑΕΚ.

Τα πράγματα είναι λίγο πολύ απλά και έχουν εξήγηση.

Δεν είναι περίεργα ούτε μη αναμενόμενα αυτά τα απίστευτα σκαμπανεβάσματα του Παναθηναϊκού από αγωνιστική σε αγωνιστική.

Ο βασικός λόγος είναι, ότι και σαν παίκτες ατομικά και σαν ομάδα συνολικά, έχουν αντικειμενικά ένα ταβάνι, που ναι μεν τους επιτρέπει σε ματς με μικρότερης δυναμικής ομάδες και αν όλα τους πάνε ευνοϊκά να δείχνουν εντυπωσιακοί και να υπόσχονται πολλά, αλλά σε παιχνίδια ιδιαίτερης δυσκολίας και αν οι "στιγμές" δεν τους πάνε με τα νερά τους, να πνίγονται και να εξαφανίζονται μέσα στο γήπεδο.

Γιατί καλοί και άγιοι όλοι και ναι έχουν ανεβάσει επίπεδο τον Παναθηναϊκό και ναι από πέρυσι είναι καλύτεροι και όλα τα σχετικά.

Όμως δεν γίνεται συνεχώς όλα αυτά να ισχύουν και να τα δείχνουν σκοτώνοντας τα... θηρία στον Ατρόμητο και με τον Απόλλωνα στην Λεωφόρο και στα μεγάλα παιχνίδια φέτος να μην υπάρχουν μέσα στο γήπεδο.

Δεν γίνεται να μιλάμε για σούπερ Καρλίτος με ένα... δίμηνο ουσιαστικά μπάλας από τον συμπαθή μεσοεπιθετικό και από κει και πέρα όποτε μπαίνει σαν αλλαγή ή ξεκινάει σαν βασικός να μην υπάρχει ουσιαστικά μέσα στο γήπεδο.

Δεν γίνεται να μιλάμε για φοβερά και τρομερά πλάγια με Παλάσιος, Αίτόρ, Βιτάλ και πάει λέγοντας και στα μεγάλα παιχνίδια να μην μπορούν να δημιουργήσουν μια ευκαιρία με εξαίρεση τον Αϊτόρ που είναι μακράν ο πιο σταθερός μεσοεπιθετικός του Παναθηναϊκού φέτος.

Κι από κει και πέρα;

Δυστυχώς και στο παιχνίδι με την ΑΕΚ επιβεβαιώθηκε, πως σ' αυτόν τον Παναθηναϊκό αν για μια σειρά λόγους, είτε δηλαδή λόγω καρτών ή τραυματισμού, είτε λόγω... τακτικής και επιλογών, δεν ξεκινάνε στην ενδεκάδα Αλεξανδρόπουλος και Ιωαννίδης, ο Παναθηναϊκός συνολικά σαν ομάδα χάνει το μισό και βάλε από την ενέργειά του και την ποιότητά του μέσα στο γήπεδο.

Και καλά στην επίθεση αυτό φαίνεται με γυμνό μάτι και στον πιο αδαή από ποδόσφαιρο, άσχετά αν με όλους τους πραγματικά αδαείς από μπάλα που έχουν μαζευτεί στον Παναθηναϊκό, τον Ιωαννίδη ειδικά τον είχαν σαν σημείο αναφοράς του ΄πόσο κακούς παίκτες έχει ο φετινός Παναθηναϊκός.

Αλλά πολύ περισσότερο στο κέντρο η κατάσταση είναι απελπιστική όταν δεν παίζει ο Αλεξανδρόπουλος.

Ειδικά μετά την νέα επιμονή της χρησιμοποιησης ακόμα και σαν βασικού του εμφανώς ανέτοιμου Κουρμπέλη, η κατάσταση γίνεται ακόμα περισσότερο απογοητευτική.

Κι αν δεν υπήρχε ο Γκατσίνοβιτς που ολοφάνερα έχει στοιχεία κανονικού και ανταγωνιστικού χαφ, τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα.

Καθώς όλοι οι υπόλοιποι, Πέρεθ, Μαουρίτσιο, Βιγιαφάνες και λοιπά, είναι όλοι τους από... λίγο καλοί σε κάποια πράγματα, αλλά ανεπαρκείς συνολικά σαν ολοκληρωμένα χαφ που να μπορούν και να κρατήσουν μπάλα και να μαρκάρουν και να δημιουργήσουν μεσοεπιθετικά.

Αυτό είναι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού συνολικά σαν ομάδα και σ' αυτό έρχεται να προστεθεί τελευταία και μια περίεργη αδράνεια ή... προσαρμογή του Γιοβάνοβιτς σε όσα γράφονται και ακούγονται τόσο στην συγκρότηση της ενδεκάδας όσο και στην διαχείρισή της, που περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Συμπερασματικά ο Παναθηναϊκός θα δυσκολευθεί να πάρει την θέση για την Ευρώπη από την διαδικασία των πλέϊ οφ, ακριβώς επειδή μιλάμε για ένα τουρνουά παιχνιδιών και όχι για ένα παιχνίδι και εκείνο που μετράει πάνω απ΄ όλα σ' αυτό είναι η διάρκεια και η σταθερότητα, δηλαδή αυτά που αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα του τριφυλλιού φέτος.

Αντίθετα μοιάζει πιο βατή θεωρητικά η έξοδος στην Ευρώπη μέσω κυπέλλου, ακριβώς γιατί μιλάμε για ένα παιχνίδι ουσιαστικά στο οποίο όλα μπορούν να γίνουν, αρκεί βέβαια γιατί όλα τα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και φέτος- να γίνει το αυτονόητο ποδοσφαιρικά, να περάσει δηλαδή ο Παναθηναϊκός την Λαμία.