Με... 10 όταν μπαίνει ο Βιτάλ - Κατάλαβε γρήγορα το λάθος ο Γιοβάνοβιτς

Δεν διεκδίκησε και τίποτα παραπάνω απ' αυτό που τελικά πήρε ο Παναθηναϊκός από το ντέρμπι με την ΑΕΚ δηλαδή την ισοπαλία και τον ένα βαθμό.

Ίσως και να μπορούσε αν το διεκδικούσε πιο πειστικά να πάρει και την νίκη που ουσιαστικά θα του εξασφάλιζε την Ευρώπη και θα έδιωχνε το άγχος πριν την ώρα του, καθώς αυτό παραμένει με δεδομένες τις υποχρεώσεις που έχει μέχρι το τέλος των πλεϊ οφ με πρώτη αυτή με τον Ολυμπιακό την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη.

Το ότι πήρε λοιπόν τον ένα βαθμό που τον κρατάει σε θέση φαβορί για τον στόχο του είναι ένα θέμα και είναι η θετική πλευρά του νομίσματος.

Το ότι όμως δεν μπήκε ή δεν μπόρεσε να μπει στην διεκδίκηση της νίκης απέναντι σ' αυτή την ΑΕΚ είναι επίσης κι αυτό ένα θέμα που δεν το κατατάσεις στην θετική ή έστω στην αδιάφορη πλευρά του νομίσματος.

Κι αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, ήταν σαν να συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει, δηλαδή από το δεύτερο ημίχρονο με τον Άρη.

Σαφέστατα "αποκαμωμένος" και με μια αίσθηση πληρότητας σε σχέση με τις απαιτήσεις του, λες και έχει πετύχει μέχρι τώρα τους στόχους του ή κάτι σπουδαίο.

Και σ' αυτό έχει τεράστια ευθύνη όλος αυτός ο περίγυρος που τραβάει απ' τα μαλλιά εμφανίσεις και αποτελέσματα του Παναθηναϊκού ειδικά στα πλέϊ οφ δημιουργώντας μια εικόνα ότι βλέπουμε φοβερά και τρομερά πράγματα από τον Γιοβάνοβιτς και την ομάδα του.

Ακόμα και μετά το χθεσινό παιχνίδι, τα ίδια βλέπουμε και ακούμε, λες και είδαμε άλλο παιχνίδι οι περισσότεροι.

Επί της ουσίας λοιπόν και έχει μεγάλη σημασία να μπορέσουμε και εμείς αλλά κυρίως ο ίδιος ο Παναθηναϊκός να δουμε την ουσία, γιατί αν η ομάδα ¨κάτσει" πάνω σ' αυτά που διαβάζει και ακούει για τον εαυτό της, ο κίνδυνος να χύσει την καρδάρα με το γάλα στις αγωνιστικές που απομένουν είναι μεγάλος και θα είναι άδικο αυτό πρώτα και κύρια για τον προπονητή και τους παίκτες και την προσπάθεια που έχουν κάνει μέχρι τώρα.

Όσο λοιπόν σωστό είναι το ότι ο Παναθηναϊκός μοιάζει η πιο συγκροτημένη και αξιόμαχη ομάδα στην διαδικασία των πλέι οφ, άλλο τόσο σωστό είναι το ότι ακόμα κι έτσι ο Παναθηναϊκός ακόμα δεν έχει πετύχει τον στόχο του, ενώ ταυτόχρονα και μετά το χθεσινό παιχνίδι εξακολουθεί αυτό το περίεργο σύνδρομο του εκτός έδρας εκεί που και στα πλέϊ οφ δεν έχει πετύχει ακόμα νίκη παρά την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αντίπαλοί του.

Δημιουργεί την αίσθηση λοιπόν παρά το ότι όντως δείχνει να είναι η καλύτερη ομάδα στα πλέϊ οφ, πως η επίτευξη του στόχου της κατάκτησης μιας θέσης που οδηγεί στα προκριματικά του Κόνφερενς, περισσότερο επαφίεται στην τραγική κατάσταση και την εικόνα που παρουσιάζουν οι ανταγωνιστές του δηλαδή ΑΕΚ και Άρης, παρά στις δικές του δυνάμεις.

Ακόμα και στο παιχνίδι με την ΑΕΚ για να έρθουμε και στο ζητούμενο της σημερινής κουβέντας.

Περισσότερο ήταν η ΑΕΚ που έδειχνε ανίκανη να εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες του αγώνα και να πάρει την νίκη, παρά το ότι ο Παναθηναϊκός ήταν ο κυρίαρχος του αγώνα που πήρε με μια πειστική εμφάνιση αυτό που ήθελε.

Κι αυτό γιατί η εμφάνισή του δεν ήταν πειστική ή αν θέλετε θύμιζε περισσότερο το δεύτερο ημίχρονο με τον Άρη στη Λεωφόρο παρά τις εμφανίσεις που συνηθίσαμε να βλέπουμε στα πλεϊ οφ από τον Παναθηναϊκό.

Με ένα κέντρο αργό που ποτέ δεν πήρε τα ηνία του παιχνιδιού, με τους μεσοεπιθετικούς του μπλοκαρισμένους και με μετρημένες στα δάχτυλα καλές ατομικές προσπάθειες, έμεινε μόνο με την σιγουριά που δίνει η άμυνά του στα τελευταία παιχνίδια και που την βοήθησε αρκετά στο έργο της ο εντελώς ανοργάνωτος και φλύαρος τρόπος που προσπάθησε να επιτεθεί η ΑΕΚ καθώς και η παντελής απουσία κιτρινόμαυρου φορ στην περιοχή του Παναθηναϊκού.

Επίσης για μια ακόμα φορά ο Γιοβάνοβιτς δεν πήρε τίποτα από τις αλλαγές του με αποκορύφωμα τον Βιτάλ που πλέον είναι να απορεί κάποιος για ποιο λόγο εξακολουθεί να μπαίνει σαν αλλαγή στα παιχνίδια αφού με το που μπαίνει ο Παναθηναϊκός είναι σαν να παίζει με παίκτη λιγότερο.

Ακόμα και αυτή η αίσθηση του τελευταίου εικοσαλέπτου, ότι ο Παναθηναϊκός κάπου άλλαξε τις ισορροπίες του παιχνιδιού και προσπάθησε να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από την ισοπαλία, περισσότερο δημιουργήθηκε από εκείνη την ακατανόητη αλλαγή του Χατζισαφί από τον Οφρυδόπουλο που απέσυρε έτσι όλη την ταχύτητα και το πρεσάρισμα από τη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ που είχε την υπεροχή μέχρι εκείνο το διάστημα.

Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι σ' αυτό βοήθησε και η αντίδραση του Γιοβάνοβιτς που είδε έγκαιρα το λάθος της εισόδου του Βιτάλ στο παιχνίδι και τόνωσε το κέντρο του, ίσως όχι με την είσοδο του Αλεξανδρόπουλου που έδειχνε σαν πιο προφανής επιλογή εκείνη την στιγμή, αλλά έστω με τον Κουρμπέλη που βοήθησε αρκετά στο να αλλάξει η ισορροπία στη μεσαία γραμμή σε συνδυασμό με την λάθος επιλογή του Οφρυδόπουλου.

Συμπερασματικά.

Ο Παναθηναϊκός για να πετύχει τον στόχο της κατάκτησης μιας θέση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αν θέλει να το κατορθώσει αυτό μέσα από τα πλεϊ οφ και να μην πάει στον τελικό κυπέλλου και με το άγχος της Ευρώπης εκτός από την διεκδίκηση του τίτλου, θα πρέπει άμεσα και μάλιστα από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που ακολουθεί, να ξαναβρεί τις συνταγές και τους τρόπου που τον έκαναν να είναι όντως η πιο ανταγωνιστική ομάδα των πλεϊ οφ και να μην αφεθεί στις "εντυπώσεις" και στα διθυραμβικά του περίγυρού του, αλλιώτικα μπορεί να βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.

Δεν φαίνονται βέβαια ικανοί οι άμεσοι αντίπαλοί του δηλαδή η ΑΕΚ και ο Άρης να τον απειλήσουν, αλλά καλύτερα να προσπαθήσει ο ίδιος να πάρει αυτό που θέλει, παρά να αφεθεί στο να θα του κάνουν δώρο τον στόχο του οι άλλοι με τις αδυναμίες και την ανεπάρκειά τους.