Η νίκη ήταν το υπ' αριθμόν ένα ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και αυτό ήρθε έστω κι αν όχι με την άνεση και την επιβλητικότητα που όλοι περίμεναν.
Κι από την στιγμή που ήρθε η νίκη, για κάθε νορμάλ ομάδα, η επόμενη μέρα πρέπει να είναι η ψύχραιμη και αντικειμενική ματιά με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια σε όσα έγιναν, ώστε εκτός από την νίκη και τους τρεις βαθμούς, να υπάρξουν και άλλα εξίσου σημαντικά κέρδη για την ομάδα.

Βέβαια στον Παναθηναϊκό αυτό είναι γενικά ένα δύσκολο  εγχείρημα, καθώς και δεν αρέσει γενικότερα μια τέτοιου είδους προσέγγιση και χαλάει μια εικόνα που συνήθως φτιάχνεται με άλλα κριτήρια και είναι πολύ διαφορετική απ' όσα είδαμε στο χορτάρι.

Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν και το σημαντικότερο για την συνέχεια.
Ούτε οι νίκες, ούτε οι βαθμοί, ούτε οι τίτλοι έρχονται ανάλογα με το τι γράφεται και λέγεται ότι... θα γίνει στο χορτάρι, αλλά συνήθως έρχονται όλα αυτά με βάση το τι γίνεται πραγματικά στο χορτάρι.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, χωρίς κανένα λόγο και αιτία, εμφανίστηκε στη Λεωφόρο... αγχωμένος να αποδείξει ότι αυτά που έγραφαν και έλεγαν πριν το παιχνίδι ότι... θα είναι, δεν ήταν υπερβολές αλλά πραγματικότητα.
Έτσι εγκλώβισε ο ίδιος τον εαυτό του σε ένα παιχνίδι που με τα δεδομένα της στιγμής δεν ήταν... δικό του, αλλά προσπαθούσε να μοιάσει στην εικόνα που παρουσίαζαν γι' αυτόν.

Ούτε ισοπεδωτικός λοιπόν μπόρεσε να είναι, ούτε φοβερός και τρομερός και ώσπου να καταλάβει ότι δεν χρειαζόντουσαν όλα αυτά για να πάρει την νίκη επί του Ιωνικού, έχασε ένα ημίχρονο σχεδόν ψάχνοντας μέσα στο γήπεδο τι ακριβώς πρέπει να κάνει, αν δηλαδή έπρεπε να βγει φουριόζος μπροστά, αν έπρεπε να κάνει αυτό που ξέρει δηλαδή να κρατάει την μπάλα και να ψάχνει ήρεμα τις ευκαιρίες και ταυτόχρονα κινδύνεψε και σοβαρά να βρεθεί και πίσω στο σκορ.
Την όλη εικόνα αποτελείωσε και η πολύ καλή τακτική του Ιωνικού, που προσπάθησε να χαλάει στο ξεκίνημά της αυτή την άνεση και σιγουριά που χαρακτηρίζει τον Παναθηναϊκό, πιέζοντας ασφυκτικά ψηλά και αναγκάζοντας τα μπακ σε σκοτωμένες μακρινές μπαλιές προς τους μεσοεπιθετικούς.
Μόνο που λογικά, ο Ιωνικός δεν άντεξε να το υπηρετήσει αυτό για πολύ μεγάλο διάστημα κι αυτό είναι και μία από τις αιτίες που ο Παναθηναϊκός είτε έβρισκε κάποια πεντάλεπτα που μπορούσε να κάνει το παιχνίδι του, είτε στο δεύτερο ημίχρονο μπόρεσε να το κάνει πιο άνετα.

Στο διάστημα αυτό, το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό ήταν η ανασταλτική λειτουργία της μεσαίας του γραμμής.
Εκεί όχι μόνο δεν κυκλοφορούσε μπάλα ο Παναθηναϊκός, αλλά δεν έκοβε κιόλας με αποτέλεσμα ο Ιωνικός να κάνει τριγωνάκι και να διοργανώνει αντεπιθέσεις σχεδόν ανενόχλητος.
Ο λόγος γι΄αυτό ήταν η ανυπαρξία σε ρόλο ανασταλτικό του Κουρμπελη, ενώ ο Πέρεθ που θεωρητικά και πρακτικά είναι πιο ικανός σ' αυτό, ουσιαστικά όπως πάντα "περίμενε" τις επιθέσεις του Ιωνικού λίγο μπροστά από τα στόπερ του και μόνο όταν έφτανε εκεί το παιχνίδι επενέβαινε.

Αυτός ήταν και ο λόγος,που ο Γιοβάνοβιτς αναγκάστηκε να πάρει από τον δημιουργικό του ρόλο τον κορυφαίο του Παναθηναϊκού Τσέριν και να τον "χαραμίσει" σε ρόλο περισσότερο ανασταλτικό στο δεύτερο ημίχρονο, πράγμα που του βγήκε κιόλας, καθώς ο Παναθηναϊκός έκοβε και ανακτούσε μπάλα πια με περισσότερη ευκολία.
Έτσι μπόρεσε σχετικά άνετα να κρατήσει το προβάδισμα που οριακά από πλευράς χρόνου απέκτησε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου και να πάρει την πολύτιμη νίκη.

Αυτά είναι τα γενικά συμπεράσματα συνολικά σαν ομάδα για τον Παναθηναϊκό.
Από κει και πέρα και στα επί μέρους.
Το μεγάλο κέρδος για τον Παναθηναϊκό, πέρα από την νίκη και τους τρεις βαθμούς, ήταν ο Τσέριν.
Ο νεαρός, όχι μόνο ήταν ο καλύτερος και πληρέστερος από πλευράς χαρακτηριστικών και απόδοσης παίκτης του Παναθηναϊκού, αλλά έδειξε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπολογίζεται σαν ο ένας εκ των τριών χαφ που θα στελεχώνουν φέτος την μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού.
Με πολύ καλές τοποθετήσεις, ενέργειες και λογική μέσα στο γήπεδο, ήταν εξ ίσου αποτελεσματικός -και σε ορισμένες ενέργειές του και εντυπωσιακός- τόσο δημιουργικά όσο και ανασταλτικά.
Δεν ξέρω που και πως έχει στο νου του να αξιοποιήσει και να βάλει στην μηχανή του Παναθηναϊκού τον Μπερνάρντ ο Γιοβάνοβιτς, αλλά ο Τσέριν αυτή την στιγμή δεν μπορεί να λείπει από την τριάδα, με πιθανότερο να παίρνει την θέση του Κουρμπέλη, από την στιγμή που ο Μπερνάρντ λογικά έρχεται σαν βασικός και ο Πέρεθ είναι πολύτιμος στον τρόπο που αγωνίζεται -μέχρι τώρα τουλάχιστον- ο Παναθηναϊκός.

Και κάτι ακόμα, που έρχεται μάλιστα εντελώς κόντρα σε όσα έχουν γραφτεί και λεχθεί μέχρι τώρα.
Υπάρχει ένας παίκτης που για ανεξήγητο λόγο από πέρυσι όταν ήρθε, έχει επιλεχθεί σαν ο "αδύναμος κρίκος" στην αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού και χωρίς δεύτερη σκέψη όλοι του φορτώνουν όλες τις αμαρτίες κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός εμφανίζει κενά ή αδυναμίες στην άμυνά του.
Κι αυτός είναι ο Σάρλια.
Ο Κροάτης λοιπόν, κόντρα σε όλα αυτά, ήταν και χθες ο κορυφαίος στην άμυνα του Παναθηναϊκού, τόσο χαμηλά με την μπάλα όσο και στα στημένα.
Και μάλιστα δεν ξέρω πόσοι το παρατήρησαν, αλλά για κάποιο ανεξήγητο προς το παρόν λόγο -ίσως να μην... κολλάνε μεταξύ τους- ο Σάρλια με τον Πούγγουρα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικοί σαν δίδυμο ανασταλτικά απ ότι ήταν με τον Μάγκνουσον.

Τώρα πως γίνεται να υπάρχουν αναλύσεις που να χρεώνουν στον Σάρλια ακόμα και την κλασική ευκαιρία του Ιωνικού στο πρώτο ημίχρονο που έσωσε εντυπωσιακά ο Μπρινιόλι, ενώ ολοφάνερα ο Μάγκνουσον ήταν αυτός που "έφαγε" την ντρίπλα που έβγαλε τετ-α-τετ τον επιθετικό του Ιωνικού, αυτό είναι επίσης ένα ακόμα από τα περίεργα που διαβάζουμε και ακούμε μετά και το παιχνίδι της πρεμιέρες του Παναθηναϊκού όπως; έγινε άλλωστε και με τα προηγούμενα.

Αυτή ήταν συνοπτικά η εικόνα και τα συμπεράσματα της πρεμιέρας του πρωταθλήματος για τον Παναθηναϊκό.
Τουλάχιστον αυτά είδαμε στο χορτάρι.
Τώρα το ότι με βάση όσα διαβάζουμε και ακούμε μετά την λήξη του συγκεκριμένου αγώνα, προφανώς έγινε και ένα... άλλο παιχνίδι, στο οποίο, ο Παναθηναϊκός ήταν εντυπωσιακός, ο Παλάσιος με τον Αϊτόρ πέταγαν, ο Σπόραρ ήταν MVP και έδειξε την κλάση του, ο Κουμπέλης ήταν ο κορυφαίος στα χαφ, ο Μάγκνουσον ήταν και πάλι απροσπέλαστος και απλά όταν σ' όλα αυτά προστεθεί και ο Μπερνάρντ αλλά και... άλλες (;) μεταγραφές ο Παναθηναϊκός δεν θα παίζεται, ούτε λόγος.
Να μην χαλάμε ούτε καρδιές, ούτε τίποτα.
Απλά ο καθένας διαλέγει και παίρνει.

Super League Δημήτρης Κουρμπέλης Παναθηναϊκός