Η άνεση με την οποία πήρε την νίκη στην Κρήτη ο Παναθηναϊκός ίσως και να "αδικεί" ή έστω να μην αφήνει να γίνει φανερή, η σημασία της.
Έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, φάνηκε σε όλους σαν κάτι απλό, εύκολο και κυρίως λογικό και αναμενόμενο.
Και μπορεί να είναι όντως έτσι.

Μόνο που ο Παναθηναϊκός, αυτά τα εύκολα, τα λογικά, τα αναμενόμενα και απλά, δεν τα είχε στο καλεντάρι του τα προηγούμενα χρόνια.
Και ακριβώς τέτοιου είδους νίκες και πολύ περισσότερο με τον τρόπο που πήρε την συγκεκριμένη με τον ΟΦΗ ο Παναθηναϊκός, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητες για μια ομάδα που θέλει να ξαναμπεί στο κάδρο των διεκδικητών του τίτλου στο πρωτάθλημα.
Δεν το είχε αυτό ο Παναθηναϊκός τα προηγούμενα χρόνια.
Κι όχι στα... πολύ προηγούμενα χρόνια.
Αλλά ακόμα και μόλις πέρυσι.
Μπορεί να βελτιώθηκε, μπορεί να πήρε κύπελλο, μπορεί να έπαιξε και καλή μπάλα κατά διαστήματα, όμως η πληγή της αδυναμίας του να περνάει εκτός έδρας σαν μεγάλη ομάδα που απλά πάει, κερδίζει και φεύγει, ήταν εκεί παρούσα και τον έκανε να μετράει δέκα ήττες εκτός έδρας από κάθε λογής αντίπαλο.

Ε αυτό ακριβώς, αυτή την πληγή, την νοοτροπία αν θέλετε, μόνο με τέτοιες νίκες μπορείς να την ξεπεράσεις.
Με νίκες δηλαδή, που θα έρχονται έτσι εύκολα, χωρίς να χρειαστεί να κάνεις το μεγάλο ματς, χωρίς να χρειαστεί να κάνουν φοβερά και τρομερά πράγματα οι παίκτες σου και χωρίς πάνω απ΄όλα να φεύγεις με την... ψυχή στο στόμα από την κούραση, την υπερπροσπάθεια και την αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα.
Τέτοια νίκη πήρε λοιπόν ο Παναθηναϊκός με τον ΟΦΗ και γ' αυτό, παρ' ότι φάνηκε απλή ιστορία και ουσιαστικά τελειωμένη υπόθεση από το μισάωρο του παιχνιδιού, αυτή η νίκη είναι πολύ-πολύ σημαντική για την συνέχεια του.

Από κει και πέρα, πολλά-πολλά γι' αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν για να πεις.
Όταν στις δυο πρώτες σου καλές στιγμές, κάνεις το 0-2 και μάλιστα νωρίς-νωρίς, δεν υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να γίνουν και που να διαφοροποιούσαν την τελική έκβαση του αγώνα.
Πολύ περισσότερο που ο ΟΦH έδειξε μια απίστευτη αδυναμία μέσα στο γήπεδο, που μπορεί να ήταν και αποτέλεσμα του φετινού έμψυχου υλικού του που τον ανάγκασε να παίζει με κάτι αναπληρωματικά πλάγια μπακ σαν χαφ στο κέντρο, αλλά αυτό είναι πρόβλημα του ΟΦΗ και όχι του Παναθηναϊκού.
Ο Παναθηναϊκός όσο χρειάστηκε ήταν καλός, σοβαρός,  συνεπής στο πλάνο και τις αγωνιστικές του υποχρεώσει και όταν βρήκε τις ευκαιρίες, με δυο ατομικές ενέργειες δύο ποδοσφαιριστών του που έχουν δείξει ήδη ότι έχουν την ποιότητα να λειτουργούν όπως λειτούργησαν στις συγκεκριμένες φάσεις (Παλάσιος και Σπόραρ), έκανε το 0-2 και από κει και πέρα απλά περίμενε να τελειώσει το παιχνίδι.

Όσο για την εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου, η οποία ήταν από απογοητευτική έως κουραστική και από τις δύο ομάδες και πάλι δεν ήταν ο Παναθηναϊκός υπεύθυνος γι' αυτό.
Καθώς λογικά ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του, μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο περιμένοντας κάποια αντεπίθεση, κάποια πίεση, κάποια αντίσταση από τον ΟΦΗ, που όμως δεν έκανε τίποτα απ' αυτά και σε κανένα σημείο του παιχνιδιού.
Μοιραία λοιπόν, κάπου και αυτοί, δεν μπόρεσαν να μπουν σε ρυθμούς και ένταση "κανονικού παιχνιδιού" και παρασύρθηκαν από την ανυπαρξία του αντιπάλου τους διεκπεραιώνοντας χωρίς ιδιαίτερο κόπο και προσπάθεια το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα.
Φυσικά δεν είναι τέτοιος περίπατος όλα τα εκτός έδρας του Παναθηναϊκού στο υπόλοιπο της σεζόν.Και προφανώς αυτό θα το ξέρουν και ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του.

Λογικά θα είναι έτοιμοι και για πιο δύσκολες αποστολές, αλλά αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο την σημασία του διπλού στην Κρήτη, ούτε την χρησιμότητά του από χίλιες απόψεις εν όψει της συνέχειας του πρωταθλήματος.
Και βέβαια, η ευκολία με την οποία πήρε την συγκεκριμένη νίκη ο Παναθηναϊκός, δεν θα πρέπει στο ελάχιστο να τον κάνει να επαναπαυθεί σε σχέση με την βελτίωση που πρέπει να έχει στο παιχνίδι του κάθε μέρα που περνάει και την όσο πιο γρήγορη ενσωμάτωση των μεταγραφών με πρώτη του Μπερνάρ στην ενδεκάδα του, που θα τον κάνει όχι να βελτιώσει απλά το παιχνίδι του, αλλά και να το... αλλάξει σε μεγάλο βαθμό.
Καθώς είναι καιρός σιγά-σιγά, ο Παναθηναϊκός να μην στηρίζεται μόνο στο εξαντλητικό πρεσάρισμα και τρέξιμο -ειδικά στο ξεκίνημα των παιχνιδιών καθώς αυτό αντικειμενικά με το πέρασμα της ώρας όσο νάναι... ξεθυμαίνει- αλλά και σε ποιοτικές ενέργειες και παρουσίες μέσα στο γήπεδο, που του επιτρέπουν να κυριαρχεί και να δημιουργεί ακόμα και χωρίς να χρειάζεται να "σκάσει" στο τρέξιμο για να το κάνει.

Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα, μεσοβδόμαδη θα την έλεγα και όχι σημερινή, καθώς σήμερα αυτό που μετράει είναι η νίκη που πήρε ο Παναθηναϊκός και τα οφέλη γι' αυτόν απ' αυτή την νίκη και τον τρόπου που τα πήρε.

Super League ΟΦΗ Παναθηναϊκός