Ο Αγκίμ Αϊντάρεβιτς, θεωρούταν πίσω στα 80s ένας πολύ παραγωγικός επιθετικός της Γιουγκοσλαβίας. Από την Όζκα Σοκομπάνια και την Ραντνίτσκι Πίροτ στις χαμηλότερες κατηγορίες του πρωταθλήματος, βρέθηκε ξαφνικά στην «μεγάλη» Ραντνίτσκι της Σερβίας, η οποία αγωνιζόταν εκείνη την εποχή στην πρώτη κατηγορία του ισχυρού γιουγκοσλάβικου πρωταθλήματος. Μην έχοντας ακόματα κατάλληλα «εφόδια» για να αντέξει στις απαιτητικές συνθήκες ενός τέτοιου πρωταθλήματος, βρίσκει προσωρινά την Ιθάκη του στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία και τη Λίρια Πρίζρεν. Όντας πρώτος σκόρερ του -πλέον- κοσοβάρικου συλλόγου, παίρνει μεταγραφή αρχικά για την Σλομπόντα Ουζίτσε και κατόπιν για την Σπάρτακ Σουμποτίτσα.
Στην τελευταία όμως τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή… Η οικογένεια Αϊντάρεβιτς, βρισκόταν σε διακοπές στην Σουηδία όταν έμαθε για το ξέσπασμα του πολέμου το 1991. Αποφάσισε να παραμείνει εκεί. Μαζί τους φυσικά και ο μικρός Αστρίτ, ο οποίος μόλις είχε ξεκινήσει να συλλαμβάνει την έννοια του ποδοσφαίρου. Εννοείται ότι βλέποντας τον πατέρα του να αγωνίζεται πλέον στην Σουηδία με την φανέλα της Φάλκενμπεργκ, ήλπιζε ότι κάποια στιγμή, θα ακολουθήσει τα «χνάρια» του. Να γίνει σαν τον Αγκίμ όμως, δύσκολα. Αν ποτέ βρεθείτε στην συγκεκριμένη περιοχή της Σουηδίας, δύσκολα θα βρείτε κάποιον που να μην αναγνωρίζει τον κύριο Αϊντάρεβιτς, αφού αποτέλεσε μια από τις πιο ηγετικές μορφές στην επίθεση του συλλόγου, με 105 τέρματα σε 175 συμμετοχές. Επομένως, καταλαβαίνετε τις προσδοκίες που υπήρχαν γύρω από τον Αστρίτ, όταν σε ηλικία 11 ετών, αφήνει την γειτονική Ρίνια, για να ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Φάλκενμπεργκ.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, κάθε προσδοκία, είχε βάση, αφού ο υιός Αϊντάρεβιτς ξεχώριζε «σαν την μύγα μες στο γάλα». Ήδη από τα 15 του, ήταν βασικό μέλος της εθνικής ομάδας Κ-17, ενώ έκανε και το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, στην δεύτερη κατηγορία της Σουηδίας, όταν ήταν ακόμα 16! Ξαφνικά, απότην μια μέρα στην άλλη, βρίσκεται στο Μέλγουντ, όπου και ανακοινώνεται από την Λίβερπουλ.