Η χρυσή ευκαιρία του Παναθηναϊκού - 11αδα με Τσέριν και Αλεξανδρόπουλους

Έχει χίλιους λόγους να είναι ευχαριστημένος ο Παναθηναϊκός από τις εμφανίσεις των Σπόραρ και Τσέριν με την Εθνική τους και τα ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια που είπε ο προπονητής της Εθνικής Σλοβενίας ειδικά για τον Τσέριν.

Κι αυτό όχι μόνο από στενά οπαδική αντίληψη και το λογικό καμάρι γιατί οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές ανήκουν στον Παναθηναϊκό.

Είναι βέβαια και αυτός ένας λόγος αλλά δεν είναι ο βασικός και ο σημαντικότερος.

Ο πρώτος σε σημασία λόγος, είναι το ότι ακριβώς και με αυτές τις εμφανίσεις τους και ειδικά ο Τσέριν, οι δύο ποδοσφαιριστές επιβεβαιώνουν την ορθότητα των συγκεκριμένων επιλογών για τον Παναθηναϊκό και κυρίως επιβεβαιώνουν τα κριτήρια με τα οποία έγιναν οι συγκεκριμένες μεταγραφές.

Για την ακρίβεια, επιβεβαιώνουν και σηματοδοτούν αν θέλετε το πως ακριβώς πρέπει να κινείται ο Παναθηναϊκός -αλλά και όλες οι Ελληνικές ομάδες- στις μεταγραφικές τους αναζητήσεις, αν θέλει πραγματικά να στελεχώσει το ρόστερ του με παίκτες ανταγωνιστικούς, με διάρκεια και ταυτόχρονα με μεταπωλητική αξία.

Η περίπτωση του Τσέριν είναι απόλυτα χαρακτηριστική απ' αυτή την άποψη.

Ένας ποδοσφαιριστής που πιθανά ούτε και ο Παναθηναϊκός όταν τον αποκτούσε δεν είχε την αίσθηση του τι πραγματικά παίρνει και πόσο μπορεί να ωφεληθεί και άμεσα και μακροπρόθεσμα από την συγκεκριμένη μεταγραφή.

Ούτε λοιπόν κάποιο τρανταχτό όνομα ήταν ο Σλοβένος, ούτε κοσμοπλημμύρα υπήρξε κατά την άφιξή του στο Ελ. Βενιζέλος, ούτε ουρές στην μπουτίκ για να πάρουν την φανέλα με το όνομά του έκαναν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, ενώ για να λέμε και την αλήθεια και οι περισσότεροι από μας όταν άκουσαν το όνομά του στο youtube τρέξαμε για να τον δούμε φατσικά και να πάρουμε μια γεύση για το τι σόϊ παίκτης ήταν.

Τι άλλο είχε όμως ο Τσέριν μαζί με τα παραπάνω;
Ήταν ένας ποδοσφαιριστής πάνω απ όλα ενεργός που δεν έψαχνε κάπου να στεγαστεί ποδοσφαιρικά γιατί ήταν στα αζήτητα, αλλά έψαχνε ένα ψηλότερο σκαλοπάτι στην καριέρα του.
Ήταν ένας ποδοσφαιριστής στην ιδανική ηλικία για να έχει την φιλοδοξία να αναζητά συνεχώς ψηλότερα σκαλοπάτια στην καριέρα του.
Ήταν και είναι φυσικά ένας κανονικότατος και καλός ποδοσφαιριστής που έμαθε και ξέρει πια να κάνει μέσα στο γήπεδο όχι απλά τα στοιχειώδη και τα μίνιμουμ αλλά αυτά που τον κάνουν σε κάθε κανονική ομάδα στην Ευρώπη χρήσιμο στα παιχνίδια της.
Και τέλος είναι ένας ποδοσφαιριστής που αν συνεχίσει έτσι στον Παναθηναϊκό και βέβαια αν αξιοποιηθεί και σωστά από τον Παναθηναϊκό, σίγουρα στο πολύ κοντινό μέλλον θα φέρει μια πολύ καλή πρόταση για ένα ακόμα ψηλότερο άλμα στην καριέρα του.

Κι αυτά ακριβώς είναι τα στοιχεία που λείπουν από τον Παναθηναϊκό, αλλά και όλες τις ελληνικές ομάδες, στους παίκτες που μας έχουν συνηθίσει να παίρνουν τα τελευταία χρόνια.
Γι' αυτό και οι περισσότεροι από' αυτούς όχι απλά δεν μπόρεσαν ποτέ να βοηθήσουν ουσιαστικά, αλλά πολύ σύντομα από την στιγμή της άφιξης τους και πάντως σίγουρα στο τέλος της σεζόν στην οποία ήρθαν εδώ, αποτελούν πρόβλημα για τις ομάδες τους τόσο αγωνιστικό αφού πια δεν μπορούν να βοηθήσουν, όσο και οικονομικό καθώς το συμβόλαιό τους τρέχει κανονικά και με τον νόμο και η προσπάθεια πλέον γίνεται για το πως θα τους ξεφορτωθούν με το λιγότερο τελικά κόστος.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έχει αυτή την στιγμή μια χρυσή ευκαιρία μπροστά του.
Όχι μόνο για να γίνει ανταγωνιστικός και να διεκδικήσει επιτέλους κάτι παραπάνω από την είσοδό του στα πλέι-οφ όπως συνέβαινε τις προηγουμενες χρονιές, αλλά για να κάνει κάτι ακόμα καλύτερο και ουσιαστικό.

Έχει δηλαδή μπροστά στα μάτια του τον κανόνα, τον μπούσουλα και την γραμμή τα οποία πρέπει να ακολουθήσει με ευλάβεια από δω και πέρα στις μεταγραφικές τους αναζητήσεις και γενικότερα στη στελέχωση του ρόστερ του, ώστε να φτιάξει μια ομάδα πενταετίας, μια ομάδα ανταγωνιστική, φρέσκια σε ιδέες και σε δυνάμεις, ποιοτική και πάνω απ' όλα "έτοιμη" κάθε χρονιά που απλά θα χρειάζεται μία, δύο ή τρεις το πολύ "εμφυτεύσεις" νέου υλικού, ενώ ταυτόχρονα θα έχει την δυνατότητα αλλά και την άνεση να αποκτήσει ΚΑΙ εμπορική αξία και να μπορεί να κινείται και προς τις δυο κατευθύνσεις (και να αγοράζει δηλαδή αλλά και να πουλάει) χωρίς αυτό να επηρεάζει ιδιαίτερα την αγωνιστική και γενικότερη αξία της.

Μοιάζει φυσικά λίγο ιδανικό το όλο στόρι, αλλά το ποδόσφαιρο είναι τόσο λογικό άθλημα, που αν το σεβαστείς, το καταλάβεις και το υπηρετήσεις σωστά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου επιστρέψει ανταποδοτικά ότι κι αν έχεις επενδύσει σ' αυτό.
Η χρυσή συνταγή λοιπόν για τον Παναθηναϊκό είναι μπροστά στα μάτια του.
Η δημιουργία ενός ρόστερ με αρκετούς Τσέριν, με ένα ή δυο το πολύ "ονόματα" και το απαραίτητο μπόλιασμα από Αλεξανδρόπουλους και Ιωαννίδηδες, είναι με μαθηματική ακρίβεια ο σίγουρος δρόμος για την επιστροφή του εκεί που αξίζει πραγματικά στο όνομα και την ιστορία του.