Το μεγάλο στοίχημα για Γιοβάνοβιτς - Πού υπερτερεί των Big-4 για τον τίτλο ο ΠΑΟ και το μειονέκτημα

Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός κέρδισε με το σπαθί του το τίτλο του διεκδικητή του πρωταθλήματος, είναι φανερό πως πλέον οι προτεραιότητές του αλλάζουν και προσαρμόζονται σ' αυτόν τον στόχο.
Δεν αρκεί πια δηλαδή ο Παναθηναϊκός σε κάθε αγωνιστική να "δίνει εξετάσεις" για να πειστούν και οι πιο δύσπιστοι ότι φέτος μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω.
Αυτό λογικά ξεκαθαρίστηκε μετά και την άνετη ουσιαστικά νίκη του στην Τούμπα.
Επομένως πια, αυτό που πρέπει να πετύχει ο Παναθηναϊκός για να μπορεί να υπερασπίσει τον τίτλο του "διεκδικητή του τίτλου", είναι η σταθερότητα και η όσο πιο καλή γίνεται διαχείριση του ρόστερ του.
Κι εδώ είναι ένα αρκετά δύσκολο κομμάτι.

Και γιατί αυτή η ομάδα δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις και γιατί δεν είναι δοκιμασμένη σε απαιτήσεις που διαρκούν μια ολόκληρη σεζόν και όχι ένα παιχνίδι ή ένα καλό διάστημα και γιατί πάνω απ' όλα ακόμα σαν ρόστερ δεν έχει το βάθος που πιθανόν θα χρειαστεί σ' αυτό το μαραθώνιο στον οποίο θέλει να μείνει ψηλά και ει δυνατόν πρώτος μέχρι το τέλος.
Αυτό είναι το στοίχημα πια για τον Γιοβάνοβιτς και μάλιστα ένα στοίχημα στο οποίο θα πρέπει να βρει αυτός αποκλειστικά και μόνο τον τρόπο για να το κερδίσει, αφού τα δεδομένα -τουλάχιστον μέχρι την διακοπή του πρωταθλήματος- δεν πρόκειται να αλλάξουν.

Ο Παναθηναϊκός δηλαδή έχει το ρόστερ που έχει και με αυτό θα πορευτεί μέχρι τον Γενάρη.
Στην Τούμπα φάνηκε αυτό το κενό ή αν προτιμάτε η δυσκολία που υπάρχει σ' αυτό το θέμα, δηλαδή στην ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων και ποσοτικά και ποιοτικά.
Από την στιγμή που ακόμα δεν έχουν μπει στο παιχνίδι οι δύο τελευταίες μεταγραφές του Παναθηναϊκού δηλαδή ο Τσοκάϊ και ο Τρουγιέ ώστε να έχουμε μια εικόνα του πόσο και πότε μπορούν να βοηθήσουν και με δεδομένες τις απουσίες των Παλάσιος και Βέρμπιτς, ο Γιοβάνοβιτς είχε ουσιαστικά σαν εναλλακτικές λύσεις για τις θέσεις από τον Πέρεθ και μπροστά μόνο τον Ιωαννίδη και ίσως κατ΄ανάγκη σαν μεσοεπιθετικό και τον Βαγγιανίδη.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το ματς ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός το έγαλε με μια ενδεκάδα καθώς ο Ιωαννίδης που ήταν η πρώτη αλλαγή στην θέση του Σπόραρ μπήκε πολύ αργά προς το τέλος του αγώνα, ενώ οι υπόλοιπες αλλαγές έγιναν περισσότερο για λόγους τακτικής και κερδίσματος λίγων λεπτών, παρά για καθαρά αγωνιστικούς λόγους.

Πλέον και με δεδομένη την αναγκαστική απουσία του Σπόραρ και καθώς αυτή την στιγμή δεν υπάρχει εικόνα για αν και πόσο έτοιμοι είναι οι Παλάσιος και Βέρμπιτς, ο Γιοβάνοβιτς έχει να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Έχει δείξει φυσικά και ο ίδιος αλλά και η ομάδα έτσι όπως είναι δομημένη και δουλεμένη, ότι μπορεί να αντιμετωπίζει τέτοιες δυσκολίες, αλλά αυτό δεν είναι πάντα στο δικό τους χέρι.
Ένας μαραθώνιος πρωταθλήματος έχει πολλές επικίνδυνες στροφές και αναπάντεχα όπως απουσίες από τιμωρίες, τραυματισμούς, λογικά διαστήματα ντεφορμαρίσματος κάποιων από τα ατού σου και μια σειρά τέτοια και αυτά πολλές φορές κρίνουν και το τελικό αποτέλεσμα αυτής της κούρσας.

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, η σούμα σε όλα αυτά λέει τα εξής.
Ο Παναθηναϊκός σίγουρα υπερτερεί των άμεσων αντιπάλων του για τον τίτλο σε φόρμα ομάδας, σε απόδοση, σε ομοιογένεια και σοβαρότητα συνολικά σαν συμπεριφορά και νοοτροπία, όμως υστερεί την ίδια στιγμή στο θέμα του βάθους του ρόστερ του και στο κατά πόσο θα είναι αντικειμενικά σε θέση να αντιμετωπίσει ξαφνικές απώλειες στην διάρκεια της σεζόν.

Καθοριστικό στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, θα είναι από την μια το αν και πότε θα είναι έτοιμοι να ριχτούν στις μάχες κάθε αγωνιστικής και οι Τσοκάϊ και Τρουγιέ και από την άλλη η όσο πιο προσεκτική και στα όρια διαχείριση του ρόστερ από τον Γιοβάνοβιτς κάθε αγωνιστική ώστε να περιοριστούν στο ελάχιστο οι πιθανότητες απωλειών λόγω... υπερφόρτωσης των ίδιων συνεχώς ποδοσφαιριστών του.
Πρόβλημα δύσκολο φυσικά, αλλά που έχει απέναντί του ένα πολύ καλό και δοκιμασμένο "λύτη" τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.