Θείο δώρο η διακοπή για ΠΑΟ - Δεν κάλυψε το κενό του… Μπερνάρ

Τα μόνα που πήρε μαζί του στο Αγρίνιο ο Παναθηναϊκός, απ' όσα είχε δείξει μέχρι πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ήταν το άστρο και η ρέντα του.

Έτσι κατάφερε σε ένα από τα πιο μέτρια έως κακά παιχνίδια που έκανε φέτος, να φύγει με τους τρεις βαθμούς της νίκης και να παραμείνει αλώβητος, αήττητος και με σταθερη την διαφορά των πόντων από τους διώκτες του.

Στην οικονομία της συγκέντρωσης βαθμών, αυτό είναι που μετράει περισσότερο ασφαλώς.

Από κει και πέρα όμως, σε ότι έχει να κάνει με την εικόνα που έδειξε, μάλλον είναι θείο δώρο για τον Παναθηναϊκό η διακοπή του πρωταθλήματος.

Καθώς αυτή έρχεται όπως όλα δείχνουν, πάνω στο ντεφορμάρισμά του από την μια και την λειψανδρία από την άλλη που αναδεικνύουν οι αλλεπάλληλες απουσίες που έχει λόγω τραυματισμών.

Κόντρα στον Παναιτωλικό λοιπόν, ο Παναθηναϊκός κατάφερε με δυο φάσεις σε όλο το παιχνίδι να βγάλει ένα γκολ, ενώ ο αντίπαλός του είχε σαν... συγκομιδή στις δύο καλές φάσεις που έκανε και αυτός σε όλο το παιχνίδι, ένα δοκάρι.

Αυτό έκανε και την διαφορά και έκρινε τον νικητή στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Δεν ξέρω αν η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν αποτέλεσμα μιας φυσιολογικής καμψης στην απόδοσή του καθώς δεν γίνεται προφανώς να πάει όλη τη χρονιά με τσίτα τα γκάζια και διαρκώς σε καλή μέρα, ή έπαιξε ρόλο και η όλη ατμόσφαιρα που επικράτησε μετα το τέλος του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Μια ατμόσφαιρα που δίχως άλλο έβγαλε εντελώς τον Παναθηναϊκό και τουλάχιστον σίγουρα το ποδοσφαιρικό του τμήμα από τις... συνήθειες και την ψυχολογία των προηγούμενων εβδομάδων, αφού επί της ουσίας η αποκλειστική του ενασχόληση είχε να κάνει με το... πέναλτι, την... προϊστορία στο πρωτάθλημα και την... δημόσια αντιπαράθεση για το ποιος και αν ευνοείται από την διαιτησία και για λογαριασμό... τίνος.

Μπορεί και μάλλον αυτό είναι η αλήθεια, να έγιναν και τα δυο στο Αγρίνιο.

Καθώς ο Παναθηναϊκός φάνηκε εμφανώς μακριά από το συγκεντρωμένο και μυαλωμένο παιχνίδι που είχε συνηθίσει να παρουσιάζει από την αρχή της σεζόν, ενώ ταυτόχρονα, ήταν επίσης εμφανές το ότι οι παίκτες του δεν είχαν τις δυνάμεις, την φρεσκάδα, το καθαρό μυαλό και τις αντοχές για να υποστηρίξουν ένα παιχνίδι σαν κι αυτά που μας είχε συνηθίσει η ομάδα του Γιοβάνοβιτς πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Αν σ' αυτά προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός στο Αγρίνιο κατάφερε μεν να αναπληρώσει το κενό του Παλάσιος με τον Μπερνάρντ να παίζει στην θέση του, αλλά δεν κατάφερε να καλύψει το κενό που άφησε ο ... Μπερνάρντ στην μεσαία γραμμή για να πάει δεξιά να καλύψει το κενό του Παλάσιος, έρχεται σχετικά εύκολα και λογικά η εξήγηση για την συνολική εικόνα του που είδαμε στο Αγρίνιο.

Το ότι παρ' όλα αυτά κατάφερε να βρει και πάλι τον δρόμο για το τρίποντο, είναι ασφαλώς κάτι που πιστώνεται και δικαίως στον Παναθηναϊκό και σ' αυτό το παιχνίδι.

Με μια μικρή υποσημείωση εδώ, όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά απλά γιατί κάποιοι ποδοσφαιριστές που μονίμως και σαν... από συνήθεια είναι συνεχώς στο στόχαστρο της κριτικής όλων, να θυμίσουμε ότι στα δυο τελευταία παιχνίδια με Ολυμπιακό και Παναιτωλικό που ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε προβλήματα, δεν ήταν καλός μέσα στο γήπεδο και όλα έδειχναν πως δύσκολα θα έπαιρνε αυτό που ήθελε μέσα στο γήπεδο, ήταν ο Ιωαννίδης αυτός που και τις δυο φορές τον έβγαλε από το αδιέξοδο.

Με τον Ολυμπιακό την τελευταία στιγμή μια τελειωμένη φάση την έκανε πέναλτι και στο Αγρίνιο με εντελώς προσωπική ενέργεια έκανε το γκολ που έκρινε τον νικητή της αναμέτρησης.

Από κει και πέρα, το θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι να τελειώσει τώρα νικηφόρα αυτό το πρώτο κομμάτι του πρωταθλήματος και να πάει στην διακοπή του όσο γίνεται πιο άνετος βαθμολογικά.

Έτσι ώστε να μαζέψει εκεί την κατάσταση με τις απώλειες λόγω τραυματισμών και να μπορέσει ταυτόχρονα ο Γιοβάνοβιτς να αποφορτίσει από τον παραλογισμό της τοξικότητας και της ενασχόλησης με όλα τα υπόλοιπα εκτός από το ποδόσφαιρο τους παίκτες του, ώστε στην επανέναρξη του πρωταθλήματος να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην εικόνα και κατάσταση που τον είδαμε με την ξεκίνημα της φετινής σεζόν.