Η μάχη της ΕΠΟ - Θέλουν να... φάνε τον Μπαλτάκο - Το "λάθος" Μελισσανίδη

Τα χαλάσματα της συμμαχίας στην ΕΠΟ αρχίζουν να επηρεάζονται καθημερινά, όχι από τον σεισμό της Εύβοιας που είναι της μόδας τελευταία, αλλά από την «νάρκη» επιβολής που έχει πιάσει τα στελέχη της νέας εποχής. Της εποχής που η συμμαχία Μελισσανίδη – Σαββίδη έχει ολοκληρωθει προ πολλού και το αφεντικό του νότιου δικεφάλου ρίχνει τα ζάρια μόνος του.

Με όλες τις κινήσεις δικές του τους τελευταίους πολλούς μήνες προσπάθησε να διασώσει και τον Φιλιππούση από την μανία του "κακού" Ολυμπιακού και το κατάφερε επιβλητικά, αλλά και να τοποθετήσει στην θέση του προέδρου έναν ικανό παράγοντα κοινής αποδοχής (πλην των ερυθρόλευκων βεβαίως). Κι ο κλήρος έπεσε στον Μπαλτάκο, ο οποίος επίσης εγκαθιδρύθηκε με επιτυχία. Αυτά είναι γνωστά σε όλους όσοι ασχολούνται έστω και λίγο με το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

Αυτό που δεν είχε μετρήσει όμως ο Μελισσανίδης ηταν οι προσωπικότητες αυτών που επέλεξε για να διοικήσουν την ΕΠΟ. Ο Μπαλτάκος είναι άνθρωπος της πιάτσας, αλλά δυσκολεύεται και πάντα δυσκολευόταν (από τις εποχές που τσακωνόταν ακόμη και με μέλη της οικογένειας Γιαννακόπουλου) να είναι η απόλυτη μαριονέτα.

Από την άλλη πλευρά ο Φιλιππούσης με φρέσκια εμπειρία στις δύσκολες καταστάσεις της νέας εποχής και προφανώς πιο υπάκουος από τον πρόεδρο, έχει αποκτήσει πλέον κάποιο ειδικό βάρος, πάντα βεβάιως αναγνωρίζοντας τις πλάτες που τον στηρίζουν. Ξέροντας όμως ότι αυτός κάνει την δουλειά θέλει και τον ανάλογο ρόλο.

Η «εσωτερική» αυτή κόντρα στα σπλάχνα της πλευράς που ελέγχει την ΕΠΟ άρχισε να γίνεται ενοχλητικός πονόκοιλος για το αφεντικό κυρίως για έναν διαφορετικό λόγο. Σαββίδης και Αλαφούζος για άλλες αιτίες (είτε γιατί δεν μπορούν, είτε γιατί δεν δείχνουν να θέλουν) είναι αμέτοχοι καιρό τώρα με το παραγοντικό παιχνίδι στην ομοσπονδία και κυρίως την κόντρα Μελισσανίδη - Μαρινάκη για τον έλεγχο της. Ο ένας την ελέγχει, ο άλλος θέλει να την ελέγξει και όσο η μάχη και αγωνιστικά ηταν μεταξύ του Ολυμπιακού και κάποιας από τις άλλες τρεις ομάδες (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός) η κατάσταση βολευόταν.

Φέτος όμως που ο Ολυμπιακός έχει χάσει την γη κάτω από τα πόδια του σε βαθμό τέτοιο που ακόμη και η δεδομένη αγωνιστική ανάκαμψη του δεν θα του φτάνει να γίνει ο κύριος διεκδικητής, τα πράγματα ζόρισαν και ζόρισαν πολύ όταν φαίνεται από καιρό ότι η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός θα είναι οι κύριοι αντίπαλοι. Με τον Μπαλτάκο, ο οποίος με τις ευλογίες του Μελισσανίδη εκλέχθηκε βεβαίως, να είναι γνωστών πράσινων φρονημάτων και να μην μπορεί να κάτσει εντελώς σούζα στις "επιταγές" της άλλης πλευράς στην μάχη για τον τίτλο.

Το μασκάρεμα της κατάστασης με τις γνωστές κορώνες των απανταχού καλοθελητών ότι ο Ολυμπιακός ελέγχει το σύστημα κι ότι είναι ο παντοτινός εχθρός (όχι ότι δεν περιμένει την ευκαιρία να το κάνει) δεν φαίνεται  να πιάνει πια, όταν κυρίως ο Παναθηναϊκός γκελάρει με ομάδες που "σκίζονται" (και καλώς κάνουν) και που ανήκουν ξεκάθαρα στο μπλοκ της ΑΕΚ και όχι του Ολυμπιακού. Και οι πράσινες φωνές για την διατησία πλέον δεν δείχνουν να στρέφονται προς τον Πειραιά (ασχέτως αν η λοβοτομή των σκληρών οπαδών της ομάδας πάντα παίζει αποπροσανατολιστικό ρόλο στην κρίση τους).

Μπροστά σε αυτή τη νέα συνθήκη λοιπόν τα πράγματα έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν και στην ΕΠΟ. Ο Μπαλτάκος τσινάει όταν η πλευρά της ΑΕΚ του γκρινιάζει ότι ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος και δεν «κυνηγιέται» και ο Φιλιππούσης εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες που του δίνει η θέση του, παίζει την μπάλα όπως πρέπει.

Οι απέλπιδες προσπάθειες του Μπαλτάκου να βρει συμμάχους στην πλευρά του ΠΑΟΚ κυρίως, αλλά και του Παναθηναϊκού ενδεχομένως, μάλλον εκνεύρισαν περισσότερο τον Μελισσανίδη κι έτσι φτάνουμε σιγά – σιγά στη ρήξη που δεν μπορεί να έχει διαφορετικό τέλος από το να κυριαρχήσει εντελώς ο ένας από τους δυο. Φιλιππούσης ή Μπαλτάκος με τον πρώτο να υπερέχει αυτή την στιγμή.

Το προβλημα είναι ότι αν "φαγωθεί" ο Μπαλτάκος δύσκολα αυτό θα γίνει χωρίς αντίδραση από τον ίδιο. Και δεν θα δυσκολευθεί να βρει κάποιον για να μιλήσει. Θα αναρωτηθεί κάποιος. Και τι θα πει; Αυτά που είναι ήδη γνωστά για το ποιος κουμαντάρει την ΕΠΟ; Αυτό είναι αλήθεια αλλά όπως και να το δει κανείς είναι άλλο να μιλάει για αυτό ένας πρόεδρος και άλλο κάποιος τυχαίος. Και ειδικά όταν θα είναι ο δεύτερος πρόεδρος (μετα τον Ζαγοράκη) που φεύγει η απομακρύνεται στη "νέα εποχή" πάνω κάτω για τους ίδιους λόγους.