Μόνο ο Μίμης θα μπορούσε να το κάνει. Μόνο μια προσωπικότητα με τη λάμψη, το ήθος του, τη διαχρονική παρουσία του, μπορούσε να συγκεντρώσει καθημερινή πρωί τόσες εκατοντάδες κόσμου στη Νέα Φιλαδέλφεια και έπειτα στο Μαρκόπουλο. Αλλά για τον πρώτο των πρώτων, τον κορυφαίο Ελληνα ποδοσφαιριστή του 20ου αιώνα, αυτό το διαμάντι της ΑΕΚ και του ελληνικού αθλητισμού, όσα και εάν γίνονταν θα έμοιαζαν λίγα.
Ακόμα και στο αντίο του, φρόντισε να μας γεμίσει μοναδικές εικόνες. Από εκείνες τις τρομερές στιγμές, που συντάρασσαν κάποτε τα ελληνικά γήπεδα. Πως αλλιώς να σχολιάσεις το γοερό κλάμα του Νεστορίδη πάνω από το φέρετρο, τον Αντώνη Αντωνιάδη που λύγισε και βούρκωσε, τη χήρα και την κόρη του Μιχάλη Κρητικόπουλου που βρέθηκαν εκεί και δεν σταμάτησαν να κλαίνε