Πέραν του φανταστικού γκολ που πέτυχε και το οποίο κανείς άλλος παίκτης στην Ελλάδα δεν μπορεί να το βάλει, ο Βραζιλιάνος ήταν ΠΑΝΤΟΥ στο γήπεδο. Ειδικά στο πρώτο πολύ καλό ημίχρονο των Πράσινων. Πρώτος στην άμυνα για να μαρκάρει, ενώ από τα πόδια του δημιουργήθηκε και το μοναδικό τετ-α-τετ του Σπόραρ στο 11ο λεπτό, με το οποίο ο Σλοβένος θα μπορούσε να είχε ανοίξει ο ίδιος νωρίτερα το σκορ.
Είναι πραγματικά ενδεικτικό της προπονητικής ικανότητας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, το γεγονός ότι έχει πάρει στα χέρια του έναν παίκτη τόσο προικισμένο επιθετικά και τον έχει μετατρέψει από σύγχρονο box to box χαφ, μέχρι εξτρέμ που παίζει με αυταπάρνηση και στην άμυνα τώρα. Ό,τι γίνεται φέτος με τον Μπερνάρ, το είχε κάνει και πέρσι ο Σέρβος τεχνικός με τον Λούκας Βιγιαφάνιες. Με τη διαφορά, ότι με τον Μπερνάρ η αποστολή ήταν αφετηριακά πιο δύσκολη για τον Ιβάν, καθώς το όνομα και το μέγεθος του Βραζιλιάνου δεν συγκρίνεται με το αντίστοιχο του συμπαθέστατου και αγαπητού κατά τα άλλα "Βίγια".
Όπως αναφέραμε σ' αυτήν εδώ τη γωνιά πριν λίγο καιρό, για να κατάφερνε ο Παναθηναϊκός να κάνει την υπέρβαση με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, χρειαζόταν ο Γιοβάνοβιτς να δει limit up κάποιων ποδοσφαιριστών του. Και χαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις συνιστούσαν ο Μπερνάρ και ο Σπόραρ. Ο δεύτερος έκανε το "καθήκον" του με τα μεγάλα γκολ κόντρα σε Άρη και Ολυμπιακό, ενώ τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο Βραζιλιάνος στην Τούμπα.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ποιότητα του Μπερνάρ. Τα αγγίγματα του, η πρώτη του επαφή με την μπάλα, η έφεση που έχει στο κάθετο παιχνίδι. Όλα αυτά ήταν και παρέμεναν δεδομένα, πλην όμως ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν περισσότερα πράγματα από τον Βραζιλιάνο. Και μάλιστα απτά. Ένας ποδοσφαιριστής με την ποιότητά του καλείτο να κάνει τη διαφορά, ειδικά στα μεγάλα ματς των πλέι οφ. Και το γκολ που πέτυχε απέναντι στον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, αποδεικνύει ότι σε αυτή την τελική ευθεία του πρωταθλήματος, ο Μπερνάρ δηλώνει το πιο ηχηρό "παρών" στο Τριφύλλι.