Ο Παναθηναϊκός πέτυχε τον βασικό στόχο που είχε με το ξεκίνημα της σεζόν, το να έχει δηλαδή παρουσία σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης ξανά μετά από πολλά χρόνια.
Τεράστια ιστορία φυσικά και ακόμα πιο σημαντικό η ευκολία και ο εντυπωσιακός τρόπος με τον οποίο το πέτυχε αυτό μετά το εμφατικό 1-3 επί της Ντνίπρο.
Σίγουρα ο συγκεκριμένος αντίπαλος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εμπόδιο για ένα Παναθηναϊκό που ήταν σοβαρός και καλός όπως στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία της ιστορίας.
Ναι μεν κάνει να δείχνουν υπερβολικές οι ενθουσιώδεις κραυγές περί μαγείας και τα σχετικά, αλλά απ' την άλλη με παρόμοιους αντιπάλους τα προηγούμενα χρόνια ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να κάνει πράξη τον στόχο συμμετοχής σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Βέβαια από το ότι πέτυχε την είσοδό του σε ομίλους τουλάχιστον του Γιουρόπα δεν αποτελεί από μόνο του επιστροφή στις glory days όπως βιαστικά και υπερφίαλα ακούμε και διαβάζουμε από προχθές, καθώς για να γίνουν glory days τα βράδια του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, θα πρέπει να περιέχουν νίκες, προκρίσεις και εντυπωσιακές πορείες.
Αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια που στον Παναθηναϊκό που έμαθε τα τελευταία χρόνια να μιλάει για glory days ακόμα και για προκρίσεις επί της... Λαμίας στο κύπελλο, δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Εκείνο που τώρα μετράει, είναι ο Παναθηναϊκός αφήνοντας πίσω το παιχνίδι με την Ντνίπρο, να δει και βγάλει τα συμπεράσματα που πρέπει ώστε να αυξήσει τις πιθανότητές του και κόντρα στην Μαρσέιγ αλλά και για να κάνει glory days και όχι βραδιές... Εστορίλ τις ευρωπαϊκές του αναμετρήσεις.
Σε ότι έχει να κάνει για τα παιχνίδια με την Μαρσέιγ φυσικά, δεν προλαβαίνει να κάνει και πολλά.
Στην καλύτερη περίπτωση, θα έχει ένα ακόμα πιο έτοιμο και πιο ετοιμοπόλεμο Βιλένα στη διάθεσή του, που μόνο η δυναμικότητα της Ντνίπρο επέτρεψε στον Γιοβάνοβιτς να τον ρίξει από την αρχή στο παιχνίδι και να δούμε μερικά από τα πράγματα που μπορεί να κάνει όταν θα είναι σε κανονική κατάσταση.
Για το μέλλον του όμως στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις,ο Παναθηναϊκός μπορεί με μια απλή κίνηση, να μετατρέψει σε όπλο και ατού του, αυτό που τώρα φαίνεται ο αδύναμος κρίκος του.
Και συγκεκριμένα ο λόγος για την συνολική δημιουργική και ανασταλτική λειτουργία του κέντρου του.
Εκεί με την παρουσία του Τζούρισιτς που πια έχουμε συγκεκριμένα δείγματα γραφής για την ποιότητα που μπορεί να προσφέρει, την αναμενόμενη ενσωμάτωση σε πιο υψηλά στάνταρ του Βιλένα, η απόκτηση ενός εξαριού αντίστοιχης ποιότητας, πραγματικά θα προσφέρει στον Παναθηναϊκό ένα κέντρο υψηλών προδιαγραφών και όπλο πραγματικό σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Πόσο μάλλον, όταν με μια τέτοια κίνηση, πέρα από την βασική τριάδα Τζούρισιτς, Βιλένα και εξάρι, ο Παναθηναϊκός απελευθερώνει και ένα πολύ σημαντικό εναλλακτικό τρίο στα χαφ που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναπληρώσει κάθε κενό.
Συγκεκριμένα σκεφτείτε ένα Παναθηναϊκό που εκτός από αυτή τη βασική αναβαθμισμένη ποιοτικά τριάδα, θα διαθέτει ανά πάσα στιγμή τους Τσέριν, Ζέκα, Πέρεθ σαν πρώτες εναλλακτικές λύσεις για οτιδήποτε συμβεί πριν ή κατά την διάρκεια ενός απαιτητικού παιχνιδιου και το πόσες εναλλακτικές επιλογές και σχεδιασμούς δίνει στο Γιοβάνοβιτς αυτή η δυνατότητα.
Γι' αυτό η απόκτηση ενός εξαριού υψηλών προδιαγραφών και όσο γίνεται σε καλύτερη ηλικία και ετοιμοπόλεμο, μοιάζει αυτή την στιγμή σαν το κλειδί για να αυξήσει ο Παναθηναϊκός τις πιθανότητες να κάνει την ευρωπαϊκή του προοπτική glory days και όχι απλά ένα... πέρασμα και φύγαμε για...πίσω.