Δεν είναι μόνο ο πιο βελτιωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων ετών. Αλλά και ένας αληθινός  Mr.Cool. Πού κάνει το καθετί –απ’ όσα δοκιμάζει εντός του γηπέδου και απ όσα λέει έξω από αυτό- να μοιάζει απλό, σχεδόν αυτονόητο. Είτε «σκάβοντας» την μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα της Βιγιαρεάλ για ένα γκολ στο Europa League, είτε πλασάροντας από τα 40 μέτρα και τη γραμμή σχεδόν του πλαγίου άουτ για το τέταρτο γκολ κόντρα στον Αστέρα στην Τρίπολη είτε φορώντας για πρώτη φορά στη ζωή του κοστούμι και γραβάτα για τις ανάγκες της χτεσινής φωτογράφησης, με την άνεση εκείνου που το έχει κάνει ως τώρα εκατοντάδες φορές.

Βασικός σέντερ φορ στον Παναθηναϊκό, στον οποίον ήρθε από τον Λεβαδειακό το καλοκαίρι του 2020 δίχως τυμπανοκρουσίες, ως επιλογή του προέδρου της ομάδας Γιάννη Αλαφούζου. Αγαπημένος της εξέδρας και με φυσιογνωμία «καλού παιδιού», φοράει τη φανέλα με το νούμερο 7, κατοχυρωμένη στη συνείδηση των Παναθηναϊκών οπαδών με τον Δημήτρη Σαραβάκο, μολονότι εντελώς διαφορετικός από εκείνον ως παίκτης.

Σε μια χώρα που γενικώς αγαπά την ευκολία, ο Φώτης Ιωαννίδης μοιάζει να κουβαλά ένα ιδιότυπο work ethic. Να μην αποζητά βολικές παρακαμπτηρίους για να κόψει δρόμο. Και να δουλεύει πολύ σε όλα τα επίπεδα –σωματικά, εγκεφαλικά, ψυχολογικά- ώστε να κερδίζει τη μια πίστα μετά την άλλη. Όντας μαχητής αλλά όχι κυνικός. 

Τον Φεβρουάριο του 2022, πριν ακόμη ξεκινήσει για τα καλά η καταξίωσή σου στον Παναθηναϊκό, «έσκασε» πρόταση παραχώρησης σου σε ομάδα του MLS, του αμερικάνικου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, για περισσότερα από 2 εκατομμύρια ευρώ. Η ομάδα σου δε συναίνεσε σε αυτήν, παρότι οι περισσότεροι την θεωρούσαν γενναιόδωρη. Ένιωσες ότι έχανες μια ευκαιρία;

Κάθε άλλο! Καταρχήν επειδή δεν πιστεύω πως στη ζωή ο καθένας μας έχει μία μόνο ευκαιρία. Κάθε μέρα μπορεί να κρύβει κι από μία. Από την άλλη, έχω την άποψη πως πριν κάνεις το επόμενο σου βήμα, θα πρέπει να έχεις εδραιωθεί εκεί που προηγουμένως βρισκόσουν. Κι εγώ τότε, ακόμη δεν είχα εδραιωθεί στον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πίστευα πως συνεχίζοντας στον Παναθηναϊκό και συνδέοντας το όνομά μου με τη δική του εξέλιξη θα πετύχαινα περισσότερα.  Όπως αποδείχθηκε –κι όσο κι αν, με τα τότε δεδομένα, τα χρήματα έμοιαζαν πολλά- επέλεξα σωστά. 

Είναι, λες, και ζήτημα τύχης;

Δεν πιστεύω στην τύχη. Η ζωή δεν είναι τζόγος. Εμείς καθορίζουμε την πορεία μας, με τις επιλογές μας. Αν είσαι θετικός άνθρωπος, τα πράγματα κατά πάσα πιθανότητα θα σου έρθουν θετικά. Αν είσαι μίζερος και δίχως αυτοπεποίθηση όχι. 

Το ότι όταν ήσουν 14-15 ετών και αγωνιζόσουν στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού, η τότε ομάδα σου δεν ενδιαφέρθηκε να συνεχίσεις στις αγωνιστικές κατηγορίες, δεν ήταν πλήγμα για την αυτοπεποίθησή σου;

Η απόφαση που πήρα τότε –αφού το συζήτησα με την οικογένειά μου, εννοείται- να δοκιμάσω στον Ολυμπιακό Χαλκίδας αποδείχθηκε πως ήταν μια από τις καλύτερες σε ολόκληρη τη ζωή μου. Βρέθηκα στα 15 μου να προπονούμαι και να αγωνίζομαι με την ανδρική ομάδα, σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο ταχύτητας και δύναμης. Όταν στη συνέχεια πήγα στο Λεβαδειακό και ξεκίνησα να παίζω με τους συνομηλίκους μου, μου φαινόταν τόσο απλό –αφού είχα δυο χρόνια δοκιμαστεί στα πιο δύσκολα!

Ανήκεις στη σπάνια εκείνη κατηγορία παικτών που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα ενός παιχνιδιού, ερχόμενοι από τον πάγκο. Ποιο είναι το μυστικό;

Δεν υπάρχει παίκτης που να προτιμά να μπαίνει αλλαγή από το να ξεκινάει βασικός . Όλοι περιμένουν από αυτόν που μπαίνει αλλαγή να είναι πιο φρέσκος και δυνατός αλλά δεν είναι, πίστεψέ με, καθόλου απλό από εκεί που παρακολουθείς από τον πάγκο να κάνεις ένα σύντομο ζέσταμα και να μπεις με τη μία στον ρυθμό του αγώνα. Κυρίως διανοητικά.

Εσύ πάντως το έχεις καταφέρει πολλές φορές.

Πράγματι, πέρυσι, μπαίνοντας ως αλλαγή προς το τέλος τριών παιχνιδιών –και παίζοντας όλα-όλα περίπου 20 λεπτά- να βάλω δυο γκολ και να κερδίσω το πέναλτι κόντρα στον Ολυμπιακό. Ήταν κατά μία έννοια η στιγμή που τα άλλαξε όλα. Μία κούρσα που έκανα γεμάτος νεύρα, στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, σε μια φάση που έμοιαζε χαμένη. Αλλά την κυνήγησα.

Πώς νιώθεις όταν παίζεις εκτός έδρας και ένα ολόκληρο γήπεδο σε βρίζει;

Μου φτιάχνει τη διάθεση. Λίγα πράγματα είναι ωραιότερα από το να σκοράρεις σε ένα τέτοιο γήπεδο και να πέφτει σιγή.

Μοιάζει να περιγράφεις τη στιγμή του πέναλτυ στο τελευταίο λεπτό του ματς με τη Μαρσέιγ…

Παλιότερα, ξέρεις, δεν ήθελα να χτυπάω πέναλτυ. Έλεγα δεν είναι για μένα. Το δούλεψα όμως πολύ. Όταν εκτελείς πέναλτυ, οι πιθανότητες είναι τρεις. Δεξιά, αριστερά, κέντρο. Ανάλογα με το πού θα επιλέξεις να το ρίξεις, 66% έχεις εσύ, 33% ο τερματοφύλακας. Πώς μπορείς να βελτιώσεις τις πιθανότητες; Να το ρίξεις ψηλά και δυνατά, ώστε ακόμη κι αν πέσει στη σωστή γωνία ο τερματοφύλακας να μην το αποκρούσει. Εγώ κάθε βδομάδα χτυπάω 40-50 πέναλτυ ώστε να γίνομαι καλύτερος σε αυτό ακριβώς. 

Διαβάστε περισσότερα στο mensarena.gr

Φώτης Ιωαννίδης Super League Παναθηναϊκός