Ούτε για αστείο δεν φταίνε μόνο οι Κεντζιόρα, Βιεϊρίνια - Καμία καταστροφολογία όσο ο ΠΑΟΚ κυνηγά τίτλο

Όπως συνέβη απέναντι στον Ολυμπιακό, έτσι και στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης», ο ΠΑΟΚ είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό του που ενδεχομένως ήταν παρόμοιο σε επίπεδο επιλογής προσώπων, στησίματος αλλά εκ του αποτελέσματος δεν λειτούργησε και στις δύο περιπτώσεις. Πρώτη ήττα για τους «ασπρόμαυρους» μετά από 11 παιχνίδια βάζοντας ένα «στοπ» στο αήττητο σερί που έτρεχαν μέχρι πρότινος και πλέον η επόμενη μέρα «φωνάζει» για αντίδραση.

Έχοντας επί της ουσίας ηττηθεί από έναν αντίπαλο που εξαρχής πιστοποίησε πως επρόκειτο να επιδιδόταν σε κλεφτοπόλεμο, ψάχνοντας καθ΄όλη τη διάρκεια του πρώτου μέρους τις στιγμές του προκειμένου να επωφεληθεί από λάθη του ΠΑΟΚ και να προηγηθεί. Τακτική που σε πρώτη φάση αποτύπωσε και η κατοχή μπάλας, με το γκρουπ του Ράζβαν Λουτσέσκου να αναλώνεται σε ένα ποσοστό ύψους 70% και άνω εν αντιθέσει με τον Άρη που στόχευε σε ένα παιχνίδι υπομονής. Όταν προσπαθούσε να κυκλοφορήσει την μπάλα στα πόδια του «εγκλωβιζόταν» μη μπορώντας να χτίσει επιθέσεις, πηγαίνοντας στην πρώτη επιλογή που του έδινε η άμυνα του Δικεφάλου.

Μία αμυντική γραμμή που δοκιμάστηκε εκ νέου βγάζοντας ξανά συμπτώματα κακών αντιδράσεων, με τους Τόμας Κεντζιόρα και Αντρέ Βιεϊρίνια να δίνουν ουκ ολίγες φορές δικαιώματα αλλά ούτε για αστείο δε φέρουν ευθύνη στο τελικό αποτέλεσμα, με τη λογική της απομόνωσης προσώπων να μη προσφέρει κάτι στους Θεσσαλονικείς. Κάθε άλλο. Παρόμοια ήταν και η κατάσταση και στη δεύτερη γραμμή άμυνας, με το δίδυμο Μεϊτέ-Οζντόεφ που «συστήθηκε» πρώτη φορά ως συνδυασμός με τον Άρη στον α΄ γύρο του πρωταθλήματος και προτιμήθηκε εκ νέου από πλευράς Ράζβαν Λουτσέσκου.

Αναμενόμενα τους δόθηκε χώρος προκειμένου οι «κιτρινόμαυροι» να απομονώσουν τους δύο ακραίους επιθετικούς του ΠΑΟΚ, Τάισον και Κίριλ Ντεσπόντοφ, εκτιμώντας πως από εκεί μπορούν να το πληρώσουν ακριβά, με τις κινήσεις του πρώτου να δυσκολεύουν αρκετά τον Οντουμπάτζο. Τουλάχιστον αμυντικά αυτό έδειξε το πρώτο μέρος για τον Άρη που επιθετικά χώλαινε με την παρουσία του Μορόν. Απεναντίας, ο Μπράντον Τόμας έμοιαζε απελπιστικά μόνος μπροστά προσπαθώντας να πιέσει ψηλά χωρίς αποτέλεσμα και καμία ουσιαστική βοήθεια.

Η μοναδική «όαση» του παιχνιδιού εντοπίστηκε στο πρόσωπο του Γιάννη Κωνσταντέλια όταν ενεργοποιήθηκε στο δεύτερο μέρος αλλάζοντας τη ροή, με την κάθετη του οποίου σημειώθηκε το πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ, ωστόσο, στο αρχικό πλάνο του Ράζβαν Λουτσέσκου δεν έβρισκε θέση για το συγκεκριμένο παιχνίδι δεδομένου πως ο Ρουμάνος τεχνικός πόνταρε πολλά στο δεύτερο 45λεπτο. Εκεί που βάσει του δείγματος γραφής του Άρη θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ενδεχόμενες προδομένες δυνάμεις από πλευράς του και να «χτυπήσει» για να πάρει το παιχνίδι.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, και όπως φαντάζει λογικό ένα αρνητικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά ερμηνεύεται με έναν μόνο τρόπο αλλά αντ΄ αυτού αποδίδεται σε έναν συνδυασμό πραγμάτων αρχής γενομένης από την πνευματική πτώση του ΠΑΟΚ. Η απουσία έντασης στις ενέργειες των «ασπρόμαυρων» μη μπορώντας να βρούνε κενούς χώρους κυρίως στο πρώτο μέρος τοποθέτησε μία έξτρα πίεση που για τον Δικέφαλο κάθε άλλο παρά λειτούργησε σε συνάρτηση με την επιθετικότητα και την αμυντική λειτουργία του Άρη που διά στόματος Ράζβαν Λουτσέσκου «έπαιζε σαν να είναι το παιχνίδι της ζωής του».

Όσο για το τι επιφυλάσσει η επόμενη μέρα; «Εμείς πηγαίνουμε παιχνίδι με παιχνίδι. Έχουμε ξεκινήσει έτσι τη σεζόν. Δεν αλλάζει η λογική μας». Το μόνο σίγουρο είναι πως θα υπάρξουν καταστάσεις όπου τα πράγματα δε θα τα βρει ο ΠΑΟΚ όπως τα περιμένει. Είναι μία μεγάλη σεζόν και αναμενόμενα θα υπάρξει μία κάμψη. Όλες οι ομάδες θα περάσουν από αυτό το σημείο και μένει να φανεί ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τις παρουσιαζόμενες ευκαιρίες του για την κατάκτηση του τροπαίου. Ναι, ο ΠΑΟΚ παραμένει βασικός διεκδικητής του τίτλου και όσο παραμένει δικαιούται και να το ελπίζει. Και όσο οι ελπίδες του παραμένουν ζωντανές και ισάξιες με τις υπόλοιπες ομάδες δεν τίθεται χώρος για καταστροφολογία.