Κίνηση απελπισίας Μεντιλίμπαρ - Τί βλέπει σε Μπιανκόν και πού είναι ο Βέζο;

Πολύ άσχημη εβδομάδα για τον Ολυμπιακό, με δύο εντός έδρας ματς που οι Ερυθρόλευκοι περίμεναν με προσμονή να μετατρέπονται σε εφιάλτη. Οι κάκιστες εμφανίσεις και οι ήττες από Μακάμπι και Παναθηναϊκό αντέστρεψαν το καλό κλίμα που υπήρχε μετά το εξαιρετικό ξεκίνημα της θητείας Μεντιλίμπαρ, βυθίζοντας εκ νέου τον σύλλογο στην εσωστρέφεια. Η γιούχα στο φινάλε του "αιώνιου" ντέρμπι και οι -ευτυχώς χλιαρές- αποδοκιμασίες στο πρόσωπο του Φραν Ναβάρο όταν έγινε αλλαγή, δεν είναι καλά σημάδια για τη συνέχεια.

Δεν μπορεί πάντως κανείς να κατηγορήσει τον κόσμο, από τη στιγμή έχει στηρίξει σταθερά την ομάδα σε μία... περίεργη σεζόν. Μοιάζει με "roller coaster" ο φετινός Ολυμπιακός και πάνω που φαίνεται να σηκώνει κεφάλι, σχεδόν αμέσως καταρρέει εκ νέου.

Αυτή τη φορά οι Πειραιώτες δεν έκαναν το λάθος να μπουν στο ματς με... τέρμα τα γκάζια όπως έγινε με τη Μακάμπι. Σαφώς πιο προσεκτικός ο Μεντιλίμπαρ, δεν ήθελε να επιτρέψει στον Τερίμ να τον "χτυπήσει" με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έκαναν οι Ισραηλινοί. Ναι μεν ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με στόχο να πιέσει, αλλά φρόντισε παράλληλα να κλείσει τα κενά και να μη δεχθεί αντεπιθέσεις.

Αν και μετά το πρώτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων, οι Ερυθρόλευκοι ήταν αυτοί που ευτύχησαν να προηγηθούν χάρη στην ποιότητα του "δαιμονισμένου" Ποντένσε, ο οποίος έδωσε συνέχεια στις μεγάλες εμφανίσεις. Ο Πορτογάλος έμοιαζε με όαση στον αποψινό Ολυμπιακό, αφού όλοι οι υπόλοιποι επιθετικογενείς παίκτες υστέρησαν χαρακτηριστικά.

Ο Μασούρας ήταν άφαντος, ο Ναβάρο σπατάλησε ένα "σίγουρο" γκολ που θα άλλαζε τη ροή του αγώνα και ο Ελ Κααμπί δεν φάνηκε. Ούτε ο Φορτούνης μπόρεσε να κάνει τη διαφορά όταν μπήκε, ενώ οι Γιόβετιτς και Ελ Αραμπί δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά σε ένα σχήμα της... απελπισίας με 3 σέντερ φορ στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Η επιλογή του Μεντιλίμπαρ να ξεκινήσει με δύο σέντερ φορ είχε λογική, με τον Βάσκο τεχνικό να στοχεύει στις σημαντικές αμυντικές αδυναμίες που επέδειξε ο Παναθηναϊκός το προηγούμενο διάστημα. Ειδικά ο ασταθής Ακαϊντίν, κάθε φορά που είχε την μπάλα γινόταν στόχος άμεσου πρέσινγκ από Ναβάρο και Ελ Κααμπί, δύο παίκτες που διακρίνονται για τα τρεξίματά τους.

Με τον τρόπο αυτό, βέβαια, ο Μεντιλίμπαρ πήρε το ρίσκο να αφαιρέσει έναν παίκτη από τον άξονα, πειράζοντας την τριάδα Έσε-Όρτα-Τσικίνιο, που είχε δείξει εξαιρετικά δείγματα γραφής μέχρι στιγμής (με εξαίρεση το ματς με τη Μακάμπι). Ο Παναθηναϊκός κατάφερε έτσι να "πάρει" το κέντρο και να ελέγξει τον ρυθμό με τρεις παίκτες στον άξονα (Πέρεθ, Τσέριν, Μπακασέτα) συν τον εξαιρετικό Μπερνάρ, που λειτουργούσε ως μπαλαντέρ, σε ρόλο μεταξύ αριστερού εξτρέμ και δεκαριού. Έτσι είναι η μπάλα όμως. Αν οι επιθετικοί του Ολυμπιακού βρίσκονταν σε καλή μέρα ή αν ο Ακαϊντίν έκανε κάποιο λάθος εξαιτίας του πρέσινγκ τους, τώρα ο Μεντιλίμπαρ θα ήταν... μάγκας, μάγος και ό,τι άλλο κλισέ μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ο Ροντινέι αποδείχθηκε "ευχή και κατάρα" για ακόμα ένα ματς, καθώς αφενός ήταν ο κορυφαίος του Ολυμπιακού επιθετικά, μετά τον Ποντένσε, αλλά από την άλλη ο Παναθηναϊκός τον "σημάδεψε" και έκανε μεγάλη ζημιά από την πλευρά του. Με τον κεφάτο Μπερνάρ να κάνει ώρες ώρες "πάρτι" στα δεξιά της ερυθρόλευκης άμυνας.

Τέλος, αποδείχθηκε ατυχής η επιλογή να ξεκινήσει ο Μπιανκόν. Στο καθοριστικό πρώτο γκολ ο Γάλλος είναι που αρχικά δεν προλαβαίνει τον Ιωαννίδη σε μία αρκετά "προβλέψιμη" πάσα του Μλαντένοβιτς. Στη συνέχεια, πάλι ο ίδιος δέχεται πολύ εύκολα ντρίμπλα από τον Μπερνάρ, προτού ο Μπακασέτας στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο Μεντιλίμπαρ προτιμά τον Μπιανκόν σε σχέση με τον Ντόη. Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι άλλο. Τι συμβαίνει με τον Βέζο, που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο για να κάνει τη διαφορά;