Για τον ύπουλο τραυματισμό του Αλμπέρτο Μπρινιόλι, ο οποίος υπέστη κάταγμα στο σκαφοειδές του αριστερού του καρπού και θα χρειαστεί να μείνει εκτός δράσης για τους επόμενους 2.5 μήνες, έδωσε ο Ξενοφών Ρούσσης. Μιλώντας στο aek365 και τον Νίκο Τζαλίδη, ο επικεφαλής της υγειονομικής επιτροπής της Super League 1 και κορυφαίος Αθλητίατρος εξηγεί επιστημονικά το μέγεθος του τραυματισμού του Ιταλού τερματοφύλακα.

Αναλυτικά όσα μετέφερε ο κ. Ρούσσης: 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΑΦΟΕΙΔΕΣ ΟΣΤΟ 

Το σκαφοειδές οστό, είναι το μεγαλύτερο απ’ τα επτά οστάρια του καρπού. Παρουσιάζει 3 μέρη. Το εγγύς, το μέσο και το άπω. Με τη συχνότητα καταγμάτων να είναι αντίστοιχα 20% στο εγγύς, 60% στο μέσο και 20 στο άπω. Το σημείο του κατάγματος είναι σημαντικό για την περεταίρω αντιμετώπιση και έκβαση της πρόγνωσης του αθλητή. 

Παράδειγμα: Το κάταγμα στην περιοχή του μέσου τμήματος διακόπτει την αιματική ροή προς το εγγύς τμήμα όπου υπάρχει σημαντική διαταραχή σε περίπτωση τραυματισμού με αποτέλεσμα την ισχαιμία του οστού. Συνηθέστερα συμβαίνει σε αθλητές 16-30 ετών με αναλογία 2/1 όσον αφορά τις αθλήτριες. 

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΓΜΑ 

Το κάταγμα του σκαφοειδούς είναι αρκετά συχνό σε αθλητές και ποδοσφαιριστές, ιδιαίτερα σε τερματοφύλακες. Όπως στην περίπτωση του Αλμπέρτο Μπρινιόλι της ΑΕΚ. Από μια απλή προσπάθεια όπου το χέρι βρισκόταν σε έκταση και έπεσε με την παλάμη, μπορεί να προκλήθηκε το κάταγμα αυτό. Από εκεί και πέρα είναι βασική προϋπόθεση για τη θεραπεία, η άμεση διάγνωση. 

Γιατί: Με μια απλή ακτινογραφία, εάν υπάρχει ρωγμώδες κάταγμα, πολλές φορές δεν έχουμε ακτινολογικά την αντίληψη του κατάγματος. Το οποίο, εμφαίνεται μετά από 10 - και 20 μέρες όταν το κάταγμα αρχίζει να πορώνεται. Αντίθετα, ο έλεγχος με αξονική τομογραφία προσφέρει άμεση ένδειξη του κατάγματος ή όχι. 

Όσον αφορά τα συμπτώματα, υπάρχει πόνος στην περιοχή, οίδημα και ορισμένες φορές εκχύμωση της ραχιαίας επιφάνειας του καρπού. Στην περιοχή του κερκιδικού άκρου. Το σημαντικό στην αντιμετώπιση αυτών των καταγμάτων είναι η πόρωση του κατάγματος (να κολλήσει δηλαδή το οστό). Και αυτό, σε κατάγματα τα οποία δεν είναι παρεκτοπισμένα, γίνεται με την τοποθέτηση πηχεοκαρπικού νάρθηκα. Αντίθετα, εάν υπάρχει παρεκτόπιση του οστού ή εάν το κάταγμα δεν το έχει αντιληφθεί εγκαίρως ο τραυματίας και η πόρωση είναι πλημμελής, τότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση. 

Η επιτυχία της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από τον σωστό βαθμό της σταθεροποίησης όσο και της επαναιμάτωσης των θραυσμάτων του οστού. Η τεχνική συνήθως είναι τοποθέτηση βίδας με διαδερμική προσπέλαση. 

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΑΝΟΔΟΥ 

Ο χρόνος επανόδου είναι περίπου 8-9 εβδομάδες όμως έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις που συμπληρώθηκαν 12 εβδομάδες για να επιτευχθεί η πόρωση (να κολλήσει το οστό). Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί γενικά η αιμάτωση του σκαφοειδούς δεν είναι και η αφθονοτερη σε σχέση με άλλα οστά. 

Σαφώς εάν ο τραυματισμός στο σκαφοειδές  πλήττει τερματοφύλακα η αποκατάσταση πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική γιατί στη θέση αυτή έρχεται ο γκολκίπερ σε επαφή με τα χέρια πολύ συχνά και με διάφορες ταχύτητες και δυνάμεις. Αντίθετα, οι ποδοσφαιριστές που παίζουν μέσα, δύναται να αγωνιστούν και πριν συμπληρωθούν τα δεδομένα των 9 εβδομάδων με ένα προστατευτικό νάρθηκα. 

Συμπτωματικά να αναφέρω, είχα αντιμετωπίσει ένα παρόμοιο περιστατικό με τον τερματοφύλακα Φώτη Στρακόσα, πατέρα του Θωμά, όταν είχε πάθει κάκωση σκαφοειδούς κατά τη θητεία του στον Ολυμπιακό όπου ήμουν γιατρός εκείνη την εποχή στην ομάδα του Πειραιά και το αντιμετωπίσαμε χειρουργικά όπου είχε εξαιρετική αποκατάσταση και έπαιξε σύντομα. 

Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ 

Ο πόνος δεν σε ταράζει αλλά νιώθεις μια ενόχληση. Μετά αυτός ο πόνος όμως γίνεται συνεχής. Δεν είναι πόνος έντονος. Ο Μπρινιόλι προφανώς το θεώρησε επιπόλαιο, ήταν και ακόμα ζεστό το χέρι του και γι’ αυτό κάθισε στον πάγκο στο πρόσφατο παιχνίδι με την Ίντερ Ντ’ Εσκάλδες. Προφανώς δεν μπορούσαν να του κάνουν επί τόπου έλεγχο οι συνάδελφοι στην ΑΕΚ και γι’ αυτόν τον λόγο διατηρήθηκε στο γήπεδο. Αργότερα με τις σχετικές εξετάσεις που αναφέραμε παραπάνω φάνηκε η ζημιά.