Παναθηναϊκός από τα... όνειρα Αλόνσο- "Άστρο" Βιτόρια, αλλαγές χωρίς λογική

Θα ήταν πραγματικά κρίμα για τον Παναθηναϊκό να «αυτοκτονήσει» και στο Αγρίνιο, κάτι που έφτασε πολύ κοντά στο να συμβεί. Οι Πράσινοι έκαναν εντυπωσιακή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο, την πάτησαν με τον… συνηθισμένο τους τρόπο στο δεύτερο και λίγο έλειψε ακόμα και να μείνουν πίσω στο σκορ, αφού ο Παναιτωλικός είχε δύο μεγάλες ευκαιρίες. Ωστόσο τελικά το σενάριο αυτή τη φορά γράφτηκε διαφορετικά, με τον Παναθηναϊκό να βρίσκει γκολ στις καθυστερήσεις, πράγμα έως και… πρωτοφανές στα πεπραγμένα της φετινής σεζόν. Και αυτό γιατί ενώ συνήθως το Τριφύλλι «καταρρέει» στο φινάλε τέτοιων αγώνων, αυτή τη φορά κατάφερε να λυτρωθεί.

Έστω και έτσι, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός πάτησε στην κορυφή της βαθμολογίας, με τρόπο που μπορεί να αναδείξει το ματς στο Αγρίνιο ως καταλυτικό στη συνέχεια της σεζόν. Μία νίκη με τέτοιο τρόπο και ενώ τα πάντα μοιάζουν να στραβώνουν, μπορεί να έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ψυχολογία της ομάδας ακόμα και από ένα «πάρτι» με 5-0. Οι αντιδράσεις των παικτών μετά το νικητήριο γκολ, το ξέσπασμα, η  συσπείρωση και η ομιλία του Βιτόρια έπειτα από το τελικό σφύριγμα της λήξης, δείχνουν πως ίσως κάτι αλλάζει στην ομάδα. Κυρίως, δημιουργείται στους φίλους του Τριφυλλιού η αισιοδοξία πως οι Πράσινοι αρχίζουν να γίνονται ομάδα με την κανονική έννοια της λέξης, με νεύρο και μαχητικότητα, και όχι αυτό το soft συνονθύλευμα που παρουσίαζαν στα περισσότερα ματς έως τώρα.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ καλό για την ομάδα του Ρουί Βιτόρια, με τρόπο ανάπτυξης βγαλμένο από τα… όνειρα του Ντιέγκο Αλόνσο, που όμως ποτέ δεν μπόρεσε να περάσει επί της ουσίας στους παίκτες. Όπως ο Ουρουγουανός ήθελε τον Παναθηναϊκό να τρυπά την αντίπαλη άμυνα με κάθετο παιχνίδι, το ίδιο προσπαθεί να κάνει και ο Βιτόρια, μόνο που το καταφέρνει με σαφώς μεγαλύτερη επιτυχία. Τουλάχιστον αυτό φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο, όταν ο Παναθηναϊκός πέτυχε ένα γκολ και δημιούργησε πολλές ευκαιρίες παίζοντας κάθετο ποδόσφαιρο. Το γεγονός ότι δεν πήγε στα αποδυτήρια με αβαντάζ μεγαλύτερο του ενός γκολ οφείλεται αποκλειστικά στην αναποτελεσματικότητά του.

Ο Τετέ παρουσίασε σίγουρα τον καλύτερό του εαυτό στη θητεία του Βιτόρια έως τώρα, κάνοντας τα πάντα στο γήπεδο. Από τα δικά του πόδια ξεκίνησε το γκολ, έπειτα από συνεργασία -μία από τις πολλές- με τον Βαγιαννίδη. Οι δύο τους φαίνεται πως έχουν βρει πολύ καλή χημεία στη δεξιά πλευρά, κάτι που φαίνεται στα τελευταία παιχνίδια. Ο Τζούρισιτς ξεκινά «στα χαρτιά» ως αριστερός εξτρέμ, όμως ο Βιτόρια γνωρίζει τον τρόπο να τον αξιοποιήσει και διόλου τυχαία του ζητά να συγκλίνει στον άξονα όταν δεν έχει την μπάλα, κάνοντας κίνηση δεύτερου φορ. Από την ημέρα που ανέλαβε ο Πορτογάλος, ο Τζούρισιτς έχει πετύχει τρία γκολ (σε Βόλο, Σουηδία και Αγρίνιο) από παρόμοιες θέσεις.

Ο Ουναΐ συμμετείχε περισσότερο στο ματς και την ανάπτυξη της ομάδας και φαίνεται να μπαίνει σιγά σιγά όλο και περισσότερο στο κλίμα μετά από μία αρκετή χλιαρή εκκίνηση με την πράσινη φανέλα. Θετική ήταν και η εμφάνιση του «τίμιου» Γερεμέγεφ, ο οποίος είχε δοκάρι, ήταν μέσα στις φάσεις άσχετα αν δεν κατάφερε να σκοράρει και βοήθησε με τις κινήσεις του στο να ανοίγει η αντίπαλη άμυνα. Δίχως να εντυπωσιάσει ο Μπακασέτας ήρθε από τον πάγκο και έβγαλε την καθοριστική ασίστ στις καθυστερήσεις, από ενέργεια που ξεκίνησε από μία άλλη αλλαγή, τον Πελίστρι. Ο Ουρουγουανός δεν φοβήθηκε να πάρει πρωτοβουλίες και μπορεί να μην «έλαμψε» αλλά τουλάχιστον δεν… χάθηκε από το ματς, όπως συνέβαινε συνήθως το τελευταίο διάστημα.

Στα αρνητικά της βραδιάς για τον Παναθηναϊκό συγκαταλέγεται όχι μόνο το γεγονός ότι δέχθηκε ξανά γκολ στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, αλλά κυρίως η κακή του αντίδραση μετά από αυτό. Το μυαλό των παικτών του θόλωσε, επέτρεψαν στον Παναιτωλικό να φτιάξει δύο κλασικές ευκαιρίες στα επόμενα λεπτά και εν συνεχεία δεν παρουσίασαν σχεδόν τίποτα στο επιθετικό κομμάτι μετά το 55’. Ουσιαστικά η μοναδική ευκαιρία για τους Πράσινους μέχρι το γκολ ήταν η εκπληκτική ατομική ενέργεια και το χαμένο τετ α τετ του Τετέ στο 62’.

Ο Βιτόρια είχε… άστρο στο Αγρίνιο, αφού κάποιες επιλογές του στο κοουτσάρισμα σηκώνουν κουβέντα. Αν για την έξοδο του Τετέ από το ματς στο 77’ αποτελεί δικαιολογία η κούραση του Βραζιλιάνου, δυσκολεύεται να βρει κανείς λογική για την έτερη αλλαγή του στο ίδιο λεπτό. Ναι μεν έβγαλε τον κουρασμένο -και προερχόμενο από ματς με το Μαρόκο- Ουναΐ, αλλά η απόφαση να τελειώσει το ματς με δύο αμυντικά χαφ (Αράο, Ζέκα) προξένησε απορίες. Τελικά έμελλε ο ένας από τους δύο κόφτες να τον λυτρώσει πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ.