Ξεκινώντας το δεύτερο ημίχρονο και με τον Ματίας Αλμέιδα να μην έχει κάνει καμία αλλαγή, κι ενώ είχε την τύχη να πάει στα αποδυτήρια με το σκορ στο 1-1, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα και που είπα ήταν ότι… «αυτό θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά».
Προφανώς δεν περίμενα ότι η ΑΕΚ από το κέντρο και πίσω θα πελαγοδρομούσε και ότι οι παίκτες της θα έκαναν πολύ χειρότερα λάθη κι από αυτά του πρώτου ημιχρόνου, αλλά και για την ψυχολογία της δικής σου ομάδας και για να αισθανθεί ένα άγχος ο αντίπαλος, κάνεις τις αλλαγές από την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου που έχει και ουσία και όχι στο 57’ όταν το 1-1 έχει μετατραπεί σε 3-1.