Ολυμπιακός:Όχι… μαρτύριο σταγόνας αλλά "ξαφνικός θάνατος"- Τρελά στατιστικά

Αν κάποιος δεν είχε δει ως τώρα ποτέ τον Ολυμπιακό του Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ και είχε την απορία τι σόι ομάδα είναι, θα αρκούσε για να μάθει τα πάντα να του δείξουν τα δύο τελευταία ματς πρωταθλήματος. Τα ντέρμπι δηλαδή με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και την ΑΕΚ στο Γ.Καραϊσκάκης.

Δύο βασικοί αριθμοί αυτών των δύο αγώνων, νομίζω, τα λένε όλα. Οι ερυθρόλευκοι του Βάσκου τεχνικού δεν είναι η ομάδα που προσπαθεί να «θανατώσει», ποδοσφαιρικά βεβαίως, τον αντίπαλό της χρησιμοποιώντας το λεγόμενο «μαρτύριο της σταγόνας». Δηλαδή αυτό το εξαντλητικό σωματικά και πνευματικά βασανιστήριο. Το σιγά σιγά.
Αντιθέτως ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ είναι μια ομάδα που πρεσβεύει αυτό που αποκαλούμε «ξαφνικό θάνατο». Μέσα σε ελάχιστα δεύτερα, λόγω της εξαντλητικής πίεσης που ασκεί στον αντίπαλο στη δική του περιοχή (λίγο μέσα ή λίγο έξω απ' αυτή) μια φάση που δεν «μυρίζει» γκολ γίνεται κλασική ευκαιρία ή γκολ. Μέσα σε 3-4 δεύτερα, από την κατοχή του αντιπάλου φτάνουμε στο να βλέπουμε τη μπάλα στα δίχτυα. Πως; Είπαμε, με το... πνίξιμο που κάνει στον αντίπαλο πριν καν ξεμυτίσει από την περιοχή του.
Και τα 4 γκολ κόντρα στην ΑΕΚ, όπως έγραφα στο σχετικό blog μου για το ντέρμπι, προήλθαν από την εξαντλητική πίεση ψηλά. Στην Τούμπα βέβαια είδαμε και έναν άλλο αγαπημένο τρόπο της ομάδας του Μεντιλίμπαρ να σκοράρει, τη γρήγορη μετάβαση (το λεγόμενο τρανζίσιον / transition) από την άμυνα στην επίθεση. Κι αφού αρχίσαμε μιλώντας για δύο συγκεκριμένα νούμερα, ας τα παραθέσουμε. 

Στην Τούμπα οι τελικές ήταν 17-15 υπέρ του Ολυμπιακού και το σκορ 3-2 για 'κείνον. Στο Γ. Καραϊσκάκης με την ΑΕΚ οι τελικές ήταν 12-9 υπέρ του και το σκορ 4-1. Δεν είναι απίστευτο; Μόλις 2 τελικές παραπάνω έκανε στην Τούμπα αλλά η αίσθηση όλων ήταν ότι το σκορ κολάκεψε τον ΠΑΟΚ, το 1-4 θα ήταν πιο δίκαιο με βάση την εικόνα του ματς. Και κόντρα στην ΑΕΚ ο Ολυμπιακός είχε μόλις 3 τελικές παραπάνω και το σκορ ήταν 4-1 υπέρ του ενώ ξανά η αίσθηση όλων ήταν ότι κολάκεψε τους κιτρινόμαυρους αυτό που έγραψε το ταμπλό στο φινάλε, μπορούσε άνετα και 6-1.

Αυτό ακριβώς λοιπόν είναι ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ. Μια ομάδα «ξαφνικός θάνατος», όχι «μαρτύριο της σταγόνας». Μια ομάδα που ψάχνει να βρει την παραμικρή «ρωγμή» στην αμυντική συνοχή του αντιπάλου για να τρυπώσει και να σκοράρει χωρίς να το κουράζει πολύ με εξαντλητικό / κουραστικό / υπερβολικό passing game. Μπαμ και κάτω, για να το πούμε πιο λαϊκά.