Η ΑΕΚ έφερε εις πέρας κι αυτό το μεγάλο «πρέπει» που είχε μπροστά της. Πέρασε τον Άρη και συνεχίζει στον Κύπελλο, όπου τώρα θα περιμένει τον ΠΑΟΚ.
Ηταν πολύ μεγάλο το χθεσινό ματς στο Χαριλάου για την ΑΕΚ. Επειδή φανταζόμουν τι θα γινόταν αν έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και δεν γυρνούσε η ομάδα με την πρόκριση, στο φινάλε του ματς ήρθε μία μεγάλη ανακούφιση. Δεν ήταν η χαρά της πρόκρισης. Ήταν η ανακούφιση της πρόκρισης! Θα ήταν μεγάλο πλήγμα αν η ΑΕΚ έμενε εκτός και Κυπέλλου τόσο νωρίς. Δε συνέβη αυτό και πάμε παρακάτω.
Διαβάστε επίσης...
Γιατί δε συνέβη όμως; Γιατί η ΑΕΚ έχει παίκτες με προσωπικότητα που μπορούν να σου πάρουν παιχνίδια ακόμα και όταν κάποια πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.
Τι έγινε πάλι με την ανάγνωση της 11άδας όταν έγινε γνωστό ότι ο Αλμέιδα προχώρησε σε 10 αλλαγές συγκριτικά με το τελευταίο παιχνίδι… Πράγματι ήταν ρίσκο αυτό που έκανε ο προπονητής. Μεγάλο ρίσκο, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί υπάρχουν αρκετοί παίκτες οι οποίοι δεν είναι σε καλό φεγγάρι κι αυτό φάνηκε και το διάστημα που έπαιξαν. Οι Λαμέλα, Κοϊτά, Γιόνσον, Χατζισαφί δεν βοήθησαν ιδιαίτερα. Ειδικά ο πρώτος. Ο Περέιρα είναι μία άλλη ιστορία. Δεδομένα δεν είναι Πινέδα, αλλά στο Χαριλάου δεν ήταν κακός. Έπαιξε για το σύνολο και όταν πήγε αριστερό μπακ στάθηκε αξιοπρεπέστατα. Αυτό θέλει ο Αλμέιδα απ’ όλους τους παίκτες του: να είναι ταγμένοι στο σύνολο. Δεν το παίρνει απ’ όλους αυτή την περίοδο, όμως επιθυμία του είναι να χτίσει ένα τέτοιο γκρουπ που σύντομα όποιους κι αν χρησιμοποιεί η διαφορά να μη φαίνεται. Διαλέγει τον δύσκολο δρόμο. Δεν πάει από τον εύκολο. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν όμως και σεβασμό και υπομονή παραπάνω. Θυμίζω, ότι από την πρώτη του χρονιά στην ΑΕΚ στα ματς Κυπέλλου έκανε πολλές αλλαγές. Και θυμίζω ότι το ρόστερ της ΑΕΚ δεν ήταν τόσο ποιοτικό όπως το φετινό. Το έκανε τότε με τις αλλαγές, δεν θα το κάνει τώρα; Θέλει να κερδίσει τους παίκτες του, αλλά και κάποιοι παίκτες του πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν τα πάνω τους περισσότερο. Να προσφέρουν περισσότερο. Να παραδειγματιστούν από το ομαδικό παιχνίδι που παίζουν παίκτες όπως οι Πινέδα, Μαρσιάλ, Ελίασον, Πιερό, Γκαρσία. Απλότητα στις κινήσεις του, πάσες και ηρεμία. Θα του βρουν κι αυτοί. Είναι μεγάλη η σεζόν.
Από την ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου, αν και μπήκε καλά στο ματς, έλειψε η ένταση και τα σωστά τρεξίματα. Χάθηκαν πολλές δεύτερες μπάλες και ο Άρης βρήκε τις στιγμές του. Αν βέβαια είχε μετρήσει το γκολ του Γκατσίνοβιτς στο 7’ όλα θα είχαν τελειώσει εκεί. Φωτιάς στο γήπεδο και Παπαπέτρου στο VAR είχαν άλλη άποψη… Σιγά μην δεν είχαν! Ήθελαν να το ακυρώσουν και το ακύρωσαν… Άξιζε ένα γκολ ο Άρης στο πρώτο ημίχρονο και βρήκε στο τέλος του. Κάκιστη αμυντική συμπεριφορά της ομάδας στη στημένη μπάλα του Άρη στη συγκεκριμένη φάση. Δεν γίνεται να είναι τόσος μόνος ο Μορόν στο πρώτο δοκάρι!
Έγινε περίπλοκο το ματς. Πάλι δεν έκανε αλλαγές ο Αλμέιδα με την έναρξη της επανάληψης. Για μένα λάθος. Η ΑΕΚ δεν μπήκε καλά ούτε στο δεύτερο ημίχρονο και ο Άρης είχε δυο καλές στιγμές με τον Μπρινιόλι να φωνάζει «παρών». Έκανε μεγάλο ματς ο Ιταλός και του πιστώνεται σημαντικό μέρος της πρόκρισης.
Μετά την είσοδο Πινέδα, Μαρσιάλ, Ελίασον και την οπισθοχώρηση του Περέιρα ως αριστερό μπακ είδαμε μία άλλη ΑΕΚ. Η ομάδα ήδη είχε αρχίσει να παίρνει την κατοχή και με τις αλλαγές του Αλμέιδα όλα άλλαξαν. Μεγαλύτερη ουσία στο κέντρο, υπήρξε μεγαλύτερη ασφάλεια με τη μπάλα στα πόδια όλων, πιο σωστές και με υπομονή χτισμένες επιθέσεις και ήρθε το γκολ από τον μεγάλο Αντονί Μαρσιάλ. Ένα γκολ κλάσης. Φαίνεται εύκολη η εκτέλεση, αλλά δεν είναι. Αυτός την κάνει.
Έπειτα η ΑΕΚ θα μπορούσε να πετύχει κι άλλα γκολ. Της ακυρώνεται άλλο ένα. Δεν της δίνεται χέρι – πέναλτι και χάνει μία μεγάλη διπλή ευκαιρία με Γκαρσία και Πινέδα για το 1-2. Αμυντικά από ένα σημείο και μετά δεν κινδύνεψε καθόλου. Η πρόκριση ήρθε και η ομάδα συνεχίζει στον δρόμο της ασφάλειας, έχοντας μπροστά της ένα ακόμη μεγάλο «πρέπει»: να φύγει με νίκη από το Ηράκλειο κόντρα στον ΟΦΗ το απόγευμα της Κυριακής. Βήματα προόδου είναι όλα αυτά. Τα πισωγυρίσματα προσπαθούμε να αποφύγουμε τώρα.
Η θλιβερή διαιτησία
Πάμε και στο κομμάτι διαιτησία: Άκουσα πρόσφατα και δεν το αμφισβητώ, ότι μέσα στην ΚΕΔ θεωρούν ότι ο Φωτιάς είναι αυτή τη στιγμή ο καλύτερος Έλληνας διαιτητής!!! Ειλικρινά δεν αμφισβητώ το ρεπορτάζ αυτό. Ειλικρινά πιστεύω ότι αυτό πιστεύουν μέσα στην ΚΕΔ για τον Φωτιά! Αφενός αν ο Φωτιάς είναι ο καλύτερος Έλληνας διαιτητής αυτή την περίοδο σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, δεν θέλω να φανταστώ και εννοείται ούτε να δω πώς είναι ο… χειρότερος. Αφετέρου, ο Φωτιάς είναι μεγάλο «εργαλείο»! Αφήνω το γκολ του Γκατσίνοβιτς. Είδαν χέρι του Κοϊτά δεν θα το άφηναν να πάει… χαμένο. Αλλά το χεράκι το απλωμένο του Μορόν στο 1-1 που θύμισε Βιεϊρίνια στη Λαμία πριν χρόνια, πώς γίνεται καλοί μου διαιτητές να μην το δείτε; Πώς γίνεται; Επιπλέον, σε κάθε πτώση φάουλ. Στο παραμικρό άγγιγμα οι παίκτες του Άρη έπεφταν κάτω και ζητούσαν και έπαιρναν φάουλ γύρω από την περιοχή της ΑΕΚ. Σκληρά μαρκαρίσματα έγιναν ελάχιστα κι όμως η ΑΕΚ έφυγε από το γήπεδο με επτά (7) παίκτες της κιτρινισμένους! Επτά! Και το παιχνίδι δεν άφησε να παιχθεί ο... «καλύτερος Έλληνας διαιτητής αυτή την περίοδο» και την ΑΕΚ γέμισε με κάρτες από το ξεκίνημα και πεναλτάρα δεν της δόθηκε και εν τέλει ο… στόχος τους δεν επιτεύχθηκε. Ξέρετε γιατί; Γιατί η ΑΕΚ έχει ομάδα να κερδίζει και τα σχέδιά τους…
Ανακεφαλαίωση: Η ΑΕΚ πήρε μία σημαντική πρόκριση επί του Άρη για τη δική της ψυχική ισορροπία και συνεχίζει να είναι μέσα στο Κύπελλο. Η ΑΕΚ σε τρία ματς με τον Άρη μόνο στο Χαριλάου και για λίγα λεπτά στο πρώτο ημίχρονο έκανε το παιχνίδι σε ισορροπία. Σε όλα τα άλλα κομμάτια του και στους αγώνες ήταν καλύτερη, απέναντι σε έναν Άρη ο οποίος έχει κερδίσει ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και έχει φέρει ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό. Η ΑΕΚ αρχίζει να παίρνει πράγματα από παίκτες «κλειδιά» της και είναι ακόμα η αρχή. Έχει πολλά να δώσει η ομάδα στην πορεία και η συνέχεια πρέπει να είναι καλύτερη. Από εδώ και στο εξής είναι υποχρέωση παικτών και προπονητή να πατήσουν γκάζι και να πάνε μπροστά… Το χουν! Θα της βάλουν ξανά εμπόδια. Δείχνει δυστυχώς δεδομένο. Όμως αυτή η ΑΕΚ όλα τα μπορεί. Να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό της και να παίξει τη μπάλα της. Τίποτα άλλο!