Ο Παναθηναϊκός στο “Βικελίδης” δεν είναι ότι έχασε με 2-0 (μπορούσε και με πιο βαρύ σκορ),αλλά η τρομερή απογοήτευση που προκάλεσε με την εμφάνισή, την νοοτροπία, την λιγοψυχία του (προπονητής και παίκτες). Εμφανίστηκε ΑΔΕΙΟΣ ΣΕ ΟΛΑ, σωματικά/πνευματικά/αγωνιστικά, σε... σοκαριστικό όμως, βαθμό! Χωρίς ψυχή, χωρίς ένταση/ ενέργεια, χωρίς τρεξίματα, χωρίς πλάνο (θύμισε έντονα, για πρώτη φορά, την... ομάδα του Διέγκο Αλόνσο). Κυριολεκτικά πιο... ΒΙΤΑΜ πεθαίνεις. Ζήτημα αν κέρδισαν τρεις μονομαχίες, αν έκαναν 10 φάουλ, αν έφτιαξαν δεύτερη φάση στην επανάληψη! 

Η στρατηγική, το κοουτσάρισμα, το ΜΗ ροτέισον και οι αλλαγές του κόουτς Βιτόρια δεν έβγαζαν κάποιο νόημα εκτός κι αν ... ήθελε να χάσει!!! Ήταν τόσο μοιρολατρικός ο χθεσινός Παναθηναϊκός, που λογικά ο Άρης έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση! Γυάλιζε το μάτι του Μαρίνου Ουζουνίδη και κατά επέκταση και οι “κίτρινοι” έπαιζαν λες και ήταν “φτιαγμένοι”. Το απόλυτο κοντράστ δηλαδή με τους πράσινους. 

Αργή ομάδα ο Παναθηναϊκός, αμυντικογενής προπονητής του... αποτελέσματος (τύπου Φερνάντο Σάντος) ο Βιτόρια, με χειρότερο ρόστερ σε σχέση με Ολυμπιακό/ΑΕΚ (βασικά με δομικά θέματα, δηλαδή παίζοντας με κατά συνθήκη αριστερό εξτρεμ και χωρίς ... δεύτερο αριστερό μπακ), που δεν δούλεψε το καλοκαίρι, μαζεύτηκε  από τον νέο προπονητή αλλά όταν τελείωσαν οι μήνες του μέλιτος – ήρθε και ο... τράκος από τον Ολυμπιακό μεσοβδόμαδα – έβγαλε τον πραγματικό του (κακό) χαρακτήρα ως γκρούπ. Το τριφύλλι θεωρητικά έχει βατό πρόγραμμα μέχρι το φινάλε της κανονικής διάρκειας και αν κάνει το 4 στα 4 ( με Βόλο εντός, Λαμία εκτός, Παναιτωλικό εντός, Ατρόμητο εκτός) θα κατέβει στην αφετηρία των πλέι οφ πιθανότατα σε θέση/απόσταση βολής. Με εμφανίσεις όμως σαν την χθεσινή και με τον χαρακτήρα/νοοτροπία που έβγαλε – όταν του δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την γκέλα του Ολυμπιακού) – δεν πείθει κανέναν πως μπορεί να το γυρίσει και να ελπίζει βάσιμα κι ανταγωνιστικά στον τίτλο!!! Δεν είναι το φαβορί έναντι της ΑΕΚ ούτε για την δεύτερη προνομιούχο θέση (για Τσάμπιονς Λιγκ).

Με τον Ιωαννίδη κακό ξανά , με τον Τετέ ντεφορμέ, με τον ταχύτατο Πελίστρι να λείπει πολύ έτσι παθητικά και στημένος χαμηλά από τον Βιτόρια όπως παίζει ο Παναθηναϊκός, με την προσωπικότητα του Αράο να μην αναπληρώνεται, με κάποιους παίκτες σκασμένους (βλέπε Βαγιαννίδης), με τους στόπερ του να μην μπορούν να απομακρύνουν σωστά τις μπάλες και να σημαδεύουν “κίτρινους”, η ήττα ήρθε φυσιολογικά στο “Βικελίδης”. Το χειρότερο είναι πως η νοοτροπία να βρίσκουμε παντού δικαιολογίες κι άλλοθι, η οποία κυριαρχεί στον Παναθηναϊκό εδώ και χρόνια (εφαρμόζεται κλασικά ο νόμος του Προκρούστη από στελέχη και παίκτης) άρχισε να επηρεάζει και τον Πορτογάλο κόουτς. 

Ο Βιτόρια σε δεύτερο συνεχόμενο ντέρμπι που έχασε – οι δυο πρώτες του ήττες στην Ελλάδα, σε Κύπελλο και πρωτάθλημα – ασχολήθηκε με την διαιτησία!!! Κι ας είναι μόλις 3 μήνες στο  τριφύλλι. Δείγμα πως του φεύγει ο έλεγχος ή τον παρέσυραν τα ελληνικά στελέχη της ομάδας του. Από τον Πορτογάλο περίμενα μαζί με την δεδομένη πρόοδο και βελτίωση που επέφερε να αλλάξει και χαρακτήρα /νοοτροπία στο “άρρωστο” εδώ και χρόνια Παναθηναϊκό. Καλές οι νίκες με 1-0 και γκολ στο φινάλε κόντρα σε ομάδες που αμύνονται, αλλά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, τον δείχνει στα δύσκολα. Αντιθέτως σε αυτά το τριφύλλι αποδεικνύεται λιγόψυχο, βγάζοντας ξανά αστάθεια και ψάχνοντας μόνιμα για... άλλοθι (χθες στους Γερμανούς διαιτητές για το πέναλτι που σφυρίχτηκε σε βάρος του).

ΥΓ. 1 Η διαφορά του Μεντιλίμπαρ με τον Βιτόρια φάνηκε στις δηλώσεις τους. Ο Βάσκος τεχνικός παρά την ξεγυριστή σφαλιάρα από τον Αστέρα, παρότι ο Σάββας Παντελίδης του έχει κόψει συνολικά 5 βαθμούς και αποτελεί στον έναν χρόνο του Μεντιλίμπαρ στην Ελλάδα ο μοναδικός αήττητος προπονητής, δεν έψαξε για δικαιολογίες που θα ήταν και 100% επαρκείς. Ο Ολυμπιακός έδωσε το 10 του παιχνίδι σε 33 ημέρες, το 6 του σε 18 ημέρες, έπαιζε διαδοχικά τρεις εβδομάδες πολύ απαιτητικά ματς. Λογικό είναι, όταν μιλάμε για ελληνική ομάδα στο τέλος αυτό του “μαραθωνίου” να βγάλει κούραση. Ο Μεντιλίμπαρ όμως, παρότι του την... πρόσφεραν απλόχερα οι ρεπόρτερ δεν την... πήρε, δεν την επικαλέστηκε! Μαγκιά του... Είναι θέμα νοοτροπίας, δεν ήθελε να δώσει στην ομάδα του, στους παίκτες του κανένα άλλοθι. Αυτό είναι το dna τω winners.

YΓ.2. Στο τέλος του αγώνα στο “Βικελίδης¨ο Μαρίνος Ουζουνίδης πανηγύριζε λές και είχε πάρει το Κύπελλο με τον Άρη. Συμπεριφορά που ενόχλησε αρκετούς στον Παναθηναϊκό, επειδή ήταν και πρώην παίκτης αλλά και πρώην προπονητής του τριφυλλιού. Μόνο που πριν απο λίγους μηνες ο Γιάννης Αλαφούζος ήταν εκείνος που “έκοψε” τον Ουζουνίδη και έδωσε το χρίσμα στον Βιτόρια για αντικαταστάτης του Διέγκο Αλόνσο! Για τον Εβρίτη τεχνικό προφανώς ήταν η δική του ρεβάνς, για αυτό πανηγύριζε με υψωμένη την γροθιά του. Ήθελε αφόρητα την νίκη, είδε την ομάδα του να εκτελεί κατά γράμμα το πλάνο του με το οποίο έδεσε φιόγκο τον Βιτόρια (αγωνιστικά, τακτικά, πνευματικά) , κέρδισε και τους επιφυλακτικούς οπαδούς της νέας του ομάδας και κτίζει μεγάλο σερί που του επιτρέπει να ονειρεύεται το κόλπο γκρόσο με τα πλέι οφ.

ΥΓ. Ο Μεντίλ ήταν ξανα εξαιρετικός  με τον Άρη (καλός αμυντικά, με πολλά ανεβάσματα), αποδεικνύοντας τι σημαίνει πραγματικό... σκάουτινγκ. Αν συνεχίσει έτσι θα είναι ο αριστερός μπακ αποκάλυψη στο δεύτερο μισό της σεζόν, με δεδομένο πώς όλο το Big 5 έψαχνε τον Γενάρη αριστερούς μπακ εκτός από τον Παναθηναϊκό! Οι πράσινοι έμειναν με τον Μλαντένοβιτς και τον  Μάξ, αν και ο Γερμανός θυμίζει περίπτωση ... Βιλένα  στα μπακ για τους πράσινους, με τον Βιτόρια να μην φαίνεται πως τον υπολογίζει ιδιαίτερα. Τον Μαξ τον λές πάντως και ο κ... Πήλιος του Βιτόρια!!!