Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Οποιος αντέχει και παρακολουθεί την ΑΕΚ σταθερά επί χρόνια, ξέρει καλά πως είναι η ζωή μια χαρά και δέκα πίκρες. Αυτή η ευδαιμονία που υπήρξε στη χρονιά του νταμπλ, με την είσοδο στο νέο γήπεδο, την αύρα που προσέφερε, την έλευση του Αλμέιδα και τη δημιουργία ενός τρομερού ρόστερ, ήταν η χαρά. Μεγάλη χαρά, αλλά μίας χρονιάς. Από εκεί και μετά, γίνονται σχεδόν όλα λάθος, με αποκορύφωμα το δράμα των τελευταίων ημερών.
Η ΑΕΚ μέσα σε ελάχιστες μέρες έχασε και τους δύο στόχους που είχε στη σεζόν. Υπέστη διασυρμό στο κύπελλο και το αποχαιρέτησε δίχως καν να απαιτείται η ρεβάνς, γνώρισε καταδικαστική ήττα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Διότι, με δύο ήττες κόντρα στον Ολυμπιακό και την ψυχολογία που έχει διαμορφωθεί, το ουσιαστικό που μπορεί να διεκδικήσει η ΑΕΚ με σοβαρότητα από εδώ και πέρα για να σώσει τη χρονιά της, είναι το δεύτερο εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ, διατηρώντας το προβάδισμα από Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ.