Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Οποιος αντέχει και παρακολουθεί την ΑΕΚ σταθερά επί χρόνια, ξέρει καλά πως είναι η ζωή μια χαρά και δέκα πίκρες. Αυτή η ευδαιμονία που υπήρξε στη χρονιά του νταμπλ, με την είσοδο στο νέο γήπεδο, την αύρα που προσέφερε, την έλευση του Αλμέιδα και τη δημιουργία ενός τρομερού ρόστερ, ήταν η χαρά. Μεγάλη χαρά, αλλά μίας χρονιάς. Από εκεί και μετά, γίνονται σχεδόν όλα λάθος, με αποκορύφωμα το δράμα των τελευταίων ημερών.

Διαβάστε το άρθρο του Καζαντζόγλου ΕΔΩ