«Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα με τον Αντρέ όταν έφυγε από τον ΠΑΟΚ και πήγε στην Βόλφσμπουργκ. Δεν μου κάθεται το... ξένος για τον Βιεϊρίνια. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Ξεχνάμε, πραγματικά, ότι είναι Πορτογάλος και έχει πάρει το EURO για την εθνική του. Είναι αντίστοιχη επιτυχία με την δική μας το 2004» είπε αρχικά και συνέχισε:

«Όταν ήρθε είπαμε απλά ότι πήραμε και έναν μικρό Πορτογάλο και κανείς δεν ήξερε ότι είχαμε ένα τέτοιο ταλέντο. Έγιναν πολλά σχόλια τότε... Ο Αντρέ είναι κλειστός χαρακτήρας. Θέλω να επιμείνω στο ότι άλλοι χτίζουν μύθους με τα social media και άλλοι με τα κατορθώματά τους στον αγωνιστικό χώρο. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το μεγαλείο του σαν ανθρώπινη αξία, κάνει πολλά πράγματα που δεν θέλει να μαθευτούν.

Μέσα στο γήπεδο τα έχουμε δει όλα... Τι να πω εγώ. Με την επιστροφή του ήρθε το νταμπλ, είναι μεταξύ των κορυφαίων ξένων. Η ποδοσφαιρική του αξία ωχρειά μπροστά στην ανθρωπιά του. Δεν υπάρχει κανείς συμπαίκτης του που να είχε ή να έχει αρνητική άποψη γι' αυτόν, ειδικά για τα μικρά παιδιά ο Αντρέ είναι παράδειγμα. Κοιτάζει τα τελευταία χρόνια πώς θα βελτιώσει τους μικρούς».

Τόνισε ότι: «Το DNA του συλλόγου το δείχνει και τώρα που είναι παίκτης, κανείς δεν ξέρει ότι πάντα πρώτα βάζει τον ΠΑΟΚ και μετά τον επαγγελματισμό του. Η πιο έντονη στιγμή μαζί του είναι όταν μπήκε αλλαγή τραυματίας με τον Λεβαδειακό και έκλαιγε το μισό γήπεδο. Αυτή η στιγμή θα μου μείνει χαραγμένη, έκλαιγα μισή ώρα μόνος μου. Αν δεν πάθει χιαστούς δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξανασηκωθεί, εμείς που τον είχαμε δει τότε στη Λάρισα καταλάβαμε ότι έπαθε κάτι σοβαρό.

Δεν θα ξεχάσω το γκολ του στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ στον τελικό Κυπέλλου. Το αγαπημένο μου είναι ένα που είχε βάλει με την U16 της εθνικής Πορτογαλίας, πρέπει να το δείτε, είναι τοπ. Έβαλε κρίσιμα γκολ την χρονιά του νταμπλ. Ένα στο Αγρίνιο που το πέτυχε από το... σπίτι του και ένα στην Τρίπολη».

 

LIFE ΠΑΟΚ