Facebook Pixel Sportdog.gr | Τα χειρότερα supercars στην ιστορία της αυτοκίνησης (ΦΩΤΟ)
| 2020-08-13 16:19:00

Τα χειρότερα supercars στην ιστορία της αυτοκίνησης (ΦΩΤΟ)

Sportdog Team
Τα χειρότερα supercars στην ιστορία της αυτοκίνησης (ΦΩΤΟ)

Ας φανταστούμε το εξής υποθετικό σενάριο: Είσαι, λέει, μέλος της οικογένειας των Al Thani που «τρέχει» ένα τόσο δα κρατίδιο κάπου στον Περσικό Κόλπο ονόματι Κατάρ. Ως εκ τούτου, έχεις λεφτά με τη σέσουλα -άρα και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσεις όλες σου τις επιθυμίες. Τελευταία δε, έχεις αποκτήσει μια εμμονή με τα εξωτικά supercars, χωρίς ωστόσο να σε απασχολεί ιδιαιτέρως ποιο πρόκειται να αγοράσεις -στην τελική, «όλα τα supercars είναι σουπερ», σωστά; Λάθος! Βλέπεις, η ιστορία της αυτοκίνησης είναι γεμάτη με περιπτώσεις κατασκευαστών που, αντί να «παλέψουν» για τη δημιουργία ενός αξιοπρεπούς αυτοκινήτου, εστίασαν αποκλειστικά και μόνο στην υπερβολή. Ακολουθούν δέκα πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Audi Sport Quattro

Περίοδος παραγωγής: 1983-1984

Αν και δε θυμίζει supercar, το Audi Sport Quattro πληροί μερικές πολύ βασικές προϋποθέσεις της κατηγορίας: έχει αγωνιστικό DNA, κουβαλάει έναν ρωμαλέο πεντακύλινδρο υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και παρήχθη σε περιορισμένα αντίτυπα (για την ακρίβεια, η Audi παρήγαγε μόλις 224 από δαύτα). Ωστόσο, αυτό είναι μόνο ένα μέρος της αλήθειας αφού το αυτοκίνητο αυτό, στην πραγματικότητα «γεννήθηκε» όταν το αυθεντικό Quattro άρχισε να χάνει τ' αβγά και τα πασχάλια στην (αποκλειστικά για οχήματα με κίνηση στους τέσσερις τροχούς) κατηγορία Β του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι. Η λύση που σκέφτηκαν οι «φωστήρες» της Audi προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστικό το όχημα ήταν το «κούρεμα» του μεταξόνιου κατά 32 ολόκληρα εκατοστά, γεγονός που με τη σειρά του, μετέφερε το κέντρο βάρους προς τα μπροστά, καθιστώντας έτσι το Audi Sport Quattro επιρρεπές και στην υποστροφή. Παρόλα αυτά -κι ενδεχομένως κλέβοντας λίγη από τη λάμψη του «απλού» Quattro- θεωρείται κι αυτό ένα από τα μοντέλα αυτά που όρισαν την αυτοκίνηση στα '80s. Περί ορέξεως...

Ferrari 612 Scaglietti

Περίοδος παραγωγής: 2004-2011

Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αποτελεί την απόλυτη επιβεβαίωση του κανόνα που αναφέρει ότι ακόμα κι ένας κατασκευαστής με την παράδοση της Ferrari, μπορεί να κάνει λάθος- κι αυτό γιατί την 612 Scaglietti μόνο ως ένα (κυριολεκτικά) μεγάλο λάθος μπορεί να τη δει κανείς, τουλάχιστον σχεδιστικά. Ατσούμπαλη, άχαρη και «πρησμένη» λες και έχει πάθει αναφυλαξία, η Scaglietti 612, με μήκος 4,90 μέτρα και ύψος από το οδόστρωμα 1,35, θυμίζει περισσότερο «αγροτικό» παρά supercar. Ένα «αγροτικό» που μπορεί μεν να μεταφέρει με άνεση τέσσερις ενήλικες και να πιάσει τα 320 χιλιόμετρα την ώρα, δεν παύει όμως να έχει τιμή που ξεκινά από τις 200.000 ευρώ. Χωρίς καν να έχει καρότσα...

Gumpert Apollo

Περίοδος παραγωγής: 2005–2013

Ο Roland Gumpert υπήρξε επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος της Audi μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν μια σειρά αποτυχιών τον ανάγκασε να αλλάξει πόστο μέσα στην εταιρεία, στην οποία, ωστόσο, παρέμεινε μέχρι το 2004. Τότε, σε συνεργασία με τον Roland Mayer, πρώην μηχανικό της Audi και ιδιοκτήτη του οίκου βελτιώσεων MTM αποφάσισαν να δημιουργήσουν το δικό τους «υπεραυτοκίνητο». Στην πορεία, όμως, ο Mayer αποχώρησε, αφήνοντας τον Gumpert μόνο του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Κάπως έτσι, λοιπόν, «γεννήθηκε» το Gumpert Apollo, το οποίο ξεχωρίζει για τον κινητήρα V8 με διπλό τούρμπο της Audi που το κινεί, για τις εξαιρετικές επιδόσεις του (ελάχιστη απόδειξη των οποίων υπήρξε το ρεκόρ που έκανε το 2009 για τον ταχύτερο γύρο στην πίστα του Nürburgring από αυτοκίνητο παραγωγής) αλλά και για τη διαβόητα χαμηλή ποιότητα κατασκευής του -τόσο σε επίπεδο υλικών, όσο και σε επίπεδο συναρμογής... Το γεγονός, λοιπόν, ότι πριν από μερικούς μήνες (πιο συγκεκριμένα, τον Αύγουστο του 2013) η εταιρεία δήλωσε πτώχευση, μάλλον δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη...

Jaguar XJ220

Περίοδος παραγωγής: 1992–1994

Panther 6

Η XJ220 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1988, ως ένα concept car με έναν θηριώδη V-12 και κίνηση στους τέσσερις τροχούς. Φυσιολογικά, λοιπόν, το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού υπήρξε μεγάλο, με τους φανατικούς της Jaguar να σπεύδουν να «κλείσουν» παραγγελίες.

Ωστόσο, όταν μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια (!) οι πρώτες XJ220 άρχισαν να παραδίδονται, διαπιστώθηκε ότι ο V-12 είχε αντικατασταθεί με έναν «τουρμπάτο» V-6, ενώ η κίνηση ερχόταν από τους πίσω τροχούς. Αιτία των αλλαγών αυτών δεν ήταν άλλη από την οικονομική ύφεση των αρχών των '90s, η οποία, όμως, είχε πλήξει και την αγορά των supercars...

Όπως είναι αναμενόμενο, οι «έκτακτες» αυτές αλλαγές είχαν ως αποτέλεσμα την ακύρωση των παραγγελιών που εκκρεμούσαν, ενώ πολλοί από τους απογοητευμένους πελάτες δεν δίστασαν να καταφύγουν στη βρετανική δικαιοσύνη, κατηγορώντας τη Jaguar για εξαπάτηση.

Φυσιολογικά λοιπόν, η τελευταία καινούργια XJ220 πουλήθηκε μόλις το 1997.

Lamborghini Egoista

Περίοδος παραγωγής: 2013

Όπως το είχαν θέσει οι ίδιοι οι άνθρωποι της ιταλικής φίρμας, «πρόκειται για το “δώρο” της Lamborghini προς τον εαυτό της, με αφορμή τη συμπλήρωση μισού αιώνας “ζωής”». Επιπλέον, το αυτοκίνητο που βλέπεις αποτελεί προσωπικό project του αρχισχεδιαστή του VW Group (σ.σ. στο οποίο ανήκει η Lamborghini), Walter Da Silva -πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που έχει δηλώσει σε συνεντεύξή του ότι «αυτό που αγαπάω περισσότερο σε ένα σχέδιο, είναι η απλότητα...».

Ωστόσο, παρατηρώντας την Egoista, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς είναι ότι ούτε η Lamborghini εκτιμά τις επετείους, ούτε ο κ. Da Silva, εν τέλει, αγαπά τόσο πολύ την απλότητα. Κι αυτό γιατί, κακά τα ψέματα, η Egoista δε θυμίζει αυτοκίνητο αλλά περισσότερο γλυπτό μοντέρνας τέχνης. H, έστω, κάποιον από τους κινηματογραφικούς transformers. Πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό, αν σου περισσεύουν περίπου 2,400,000 ευρώ -γιατί τόσο κοστίζει. Ή αν είσαι ο Michael Bay και ψάχνεις έμπνευση.

Mercedes-Benz SLR McLaren

Περίοδος παραγωγής: 2003–2010

Τι προκύπτει όταν η εταιρεία που «εφηύρε» την αυτοκίνηση συνεργάζεται με μια από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στην ιστορία της Formula 1; Πολύ απλά, ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα supercars όλων των εποχών, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό.

Παρά την εντυπωσιακή της εμφάνιση και το «βαρύ» ονοματεπώνυμο, η SLR McLaren είναι ένα αυτοκίνητο μάλλον κακοσχεδιασμένο (όπως έχει παραδεχθεί και ο σχεδιαστής του, αφού το -και καλά- εμπνευσμένο από την F1 ρύγχος της είναι άσχετο με το υπόλοιπο «σώμα» της), βαρύ, ογκώδες και που «ζορίζεται» υπερβολικά στις στροφές.

Το μόνο καλό; Οι δύο «συνέταιροι», για να «ξεπλύνουν» ενδεχομένως τη ντροπή της SLR ΜcLaren, δημιούργησαν εν συνεχεία με δύο από τα καλύτερα supercars στην ιστορία: η μεν McLaren την MP4-12C, η δε Mercedes την SLS AMG.

Mosler Consulier GTP

Περίοδος παραγωγής: 1985–1993

Όταν ο Warren Mosler αποφάσισε μια ωραία πρωία ότι η ενασχόληση του με το αμερικανικό χρηματιστήριο (η οποία τον είχε καταστήσει ως έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της Wall Street στα τέλη των '80s, να σημειωθεί) δεν τον «γέμιζε» πια, έθεσε ως σκοπό της ζωής του να δημιουργήσει το πιο γρήγορο αυτοκίνητο παραγωγής στον κόσμο.

Με αυτή τη φιλοδοξία, δημιούργησε το Consulier GTP (το αριστερό στην φωτό επάνω), για το σχεδιασμό του οποίου «κλάπηκαν» ιδέες από τα μισά supercars της εποχής εκείνης, ενώ η ισχύς προερχόταν από έναν «ακατέργαστο» υπερτροφοδοτούμενο τετρακύλινδρο κινητήρα 2,2 λίτρων της Chrysler. (Πάντως δεν σου λέει και πολλά πράγματα εξωτερικά, τότε καλύτερα να μην δεις το εσωτερικό του, το οποίο θα έλεγε κανείς ότι αντλεί έμπνευση κατευθείαν από αυτοκίνητα που «γεννήθηκαν» πίσω από το πάλαι ποτέ Σιδηρούν Παραπέτασμα...).

Το μόνο θετικό; Το Consulier ήταν όντως διαολεμένα γρήγορο. Τόσο πολύ που, ενίοτε, δεν μπορούσε να σταματήσει...

Panther6

Περίοδος παραγωγής: 1977

Το 1977, ο ιδρυτής και αρχισχεδιαστής της Panther Westwinds, Robert Jankel αποκάλυψε στους λάτρεις της αυτοκίνησης το Panther 6, ισχυριζόμενος ότι το δημιούργημά του -το οποίο «φορούσε» έναν υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα 8,2 λίτρων της Cadillac- μπορούσε να ξεπεράσει την ταχύτητα των 320 χιλιομέτρων ανά ώρα.

Με συνολική ισχύ που άγγιζε τα 600 άλογα κι έξι τροχούς -ιδέα που ο Jankel «δανείστηκε» από το επίσης εξάτροχο μονοθέσιo της Tyrell που την περίοδο εκείνη έτρεχε στην F1- το «θηρίο» που βλέπεις ξεχώριζε ακόμη και για τον αδιανόητα πλούσιο για την εποχή εκείνη εξοπλισμό, στον οποίο συμπεριλαμβανόνταν τηλεόραση, τηλέφωνο και ηλεκτρικά παράθυρα.

Οι «λεπτομέρειες» αυτές, ωστόσο, δεν στάθηκαν ικανές να συγκινήσουν το αγοραστικό κοινό, αφού μόλις δύο (!) Panther πουλήθηκαν τελικά.

Qvale Mangusta

Περίοδος παραγωγής: 2000–2002

Το αυτοκίνητο αυτό αποτελεί «παιδί» του Marcello Gandini, του ανθρώπου δηλαδή που σχεδίασε τις θρυλικές Lamborghini Miura και Lancia Stratos. Αν και ξεκίνησε την πορεία του ως De Tomaso Bigua (και λανσαρίστηκε ως διάδοχος της De Tomaso Mangusta του 1967), στην πορεία απώλεσε το «βαρύ» όνομά του, αλλάζοντάς το, ωστόσο, σε Qvale Mangusta όταν τα δικαιώματά του εξαγοράστηκαν από τον Αμερικάνο επενδυτή Kjell Qvale.

Μετά από μια τριετία μετρίων κριτικών και ακόμη πιο μετρίων πωλήσεων, τα δικαιώματα του πέρασαν στην (ετοιμοθάνατη, τότε) MG Rover, η οποία βάσισε πάνω του το MG Xpower SV, ένα αυτοκίνητο που υπήρξε μια από τις τελευταίες προσπάθειες της βρετανικής φίρμας για τη δημιουργία ενός αξιοπρεπούς κουπέ επιδόσεων.

Αν πάντως το «συνολάκι» σου θυμίζει κάπως Mustang, έχεις δίκιο -το «καθαρόαιμο» της Ford αποτελούσε διαχρονικά πηγή έμπνευσης (ή αλλιώς, κλοπής) στον κόσμο της σπορ αυτοκίνησης. Ακόμη και για όχι και τόσο επιτυχημένες απόπειρες, όπως το Qvale...

Vector W2

Περίοδος παραγωγής: 1980

Μηχανικά αλλά και σχεδιαστικά, πρόκειται για μια από τις πιο σοβαρές προσπάθειες των Αμερικάνων να ανταγωνιστούν με αξιώσεις τους Ευρωπαίους στην «αρένα» των supercars, βάζοντας στο μάτι (αλλά και αντλώντας απευθείας έμπνευση) από «κάποιες» Ferrari, Lamborghini και Lotus.

Με (υποτιθέμενη) τελική ταχύτητα που ξεπερνούσε τα 370 χιλιόμετρα την ώρα, αυτόματο κιβώτιο τριών σχέσεων και κινητήρα V-8 small block της Chevrolet 5,7 λίτρων, το Vector W2 φαινόταν να διαθέτει όλα τα φόντα για να εκπληρώσει το πεπρωμένο του και να εξελιχθεί από ένα διόλου ταπεινό concept car σε κανονικό αυτοκίνητο παραγωγής. Και ίσως και να τα είχε καταφέρει αν δεν είχε να αντιμετωπίσει και την εμμονή του εκκεντρικού δημιουργού του Jerry Wiegert, ο οποίος αντί να εστιάσει στην εξέλιξη του, επέμεινε να σπαταλά χρόνο και ενέργεια ψάχνοντας προσωπικά για επενδυτές. Υπερβολές, λες; Απλά να αναφέρουμε ότι χρειάστηκαν εννιά ολόκληρα χρόνια μέχρι το πρώτο W8, ο «διάδοχος» του W2, να πωληθεί σε πελάτη...

ΠΗΓΗ: gr.askmen.com

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags