Πολύ καλύτερος, πιο ζωντανός σε σύγκριση με το παιχνιδάκι κόντρα στην Ξάνθη, ο πρωταθλητής εκτός από την φανερή αβάντα του διαιτητή είχε την «ατυχία» να αντιμετωπίσει έναν δειλό, παθητικό, μοιρολατρικό Αστέρα που έδωσε την εξήγηση για το σερί των αποτυχιών του εκτός έδρας.

Ένα, λοιπόν, ακόμα ματσάκι του Ολυμπιακού, μία ακόμα νίκη, άχαρη και ψυχρή στο άδειο Καραϊσκάκη, που έγινε εύκολη υπόθεση με το γκολ σουξέ του Ντομίγκεζ από το 13’ κιόλας. Οι φιλοξενούμενοι αντέδρασαν, πίεσαν, αλλά δεν πίστεψαν στην ανατροπή. Ούτε στιγμή δεν χτύπησαν στην πραγματικότητα το παιχνίδι.

Πρόβλημα σε μια ομάδα, λέω για τον Αστέρα, που δεν έχει καταφέρει να μοιράσει το παιχνίδι, αμυντικά και επιθετικά, με συνέπεια και να μη γίνεται απειλητικός μπροστά τόσο όσο του επιτρέπει η αξία των παικτών του. Και να κινδυνεύει πίσω παρά την παρουσία δύο πύργων, του λευκού και του μαύρου. Πύργοι δίδυμοι αλλά ανάμεσά τους έχαναν κεφαλιές από τους αντιπάλους.

Μην πιέσει ο αντίπαλος τον Ολυμπιακό. Μη χάσει τη μπάλλα ο Ολυμπιακός, επιτόπου βγαίνουν οι αδυναμίες, τα κενά, οι τρύπες, οι τρυπάρες στην άμυνα. Τελικά, ο Ολυμπιακός με το 2-0 γεμίζει το σακούλι, μ’ άλλους τρεις πόντους, ενώ έδωσε κι ένα μάθημα στον συνάδελφο Αστέρα. Ότι δεν του ταιριάζει η παθητική άμυνα. Ότι η δύναμή του είναι στην επίθεση.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΠΕΡΕΙΡΑ στην εθνική ομάδα βλέπει και γράφει ο apodytiriakias.gr