Εκεί από την Ιταλία φαίνεται πως τούτο το καλοκαίρι, η… κεραία σημάτων εκπέμπει παραπειστικά προς τα ελληνικά κέντρα πληροφόρησης.

Σύξυλους άφησαν πάλι τους ρεπόρτερ οι άνθρωποι του Ολυμπιακού. Όπως και στην μεταγραφή Ταχτσίδη, έτσι και με τον Χρβόγε Μίλιτς, «είδηση» δεν πήρε κανείς. Πότε τα είπανε, πότε τα μιλήσανε και τα συμφωνήσανε οι πρωταθλητές με την Φιορεντίνα και τον Κροάτη, χαμπάρι οι δημοσιογράφοι.

Με συνοπτικές διαδικασίες επούλωσε άλλη μία αμυντική πληγή του ο Ολυμπιακός, προσθέτοντας ακόμα ένα λειτουργικό όπλο στη φαρέτρα των πλούσιων επιλογών του Χάσι για κάθε θέση και ρόλο ενδεκάδας φέτος.

Εμείς πιστεύαμε ότι η αφοσίωση στον αγωνιστικό στόχο της πρώτης μάχης με τους Παρτιζάνους στο Βελιγράδι, έχει ανοίξει παρένθεση στη δραστηριότητα των ερυθρόλευκων στο μεταγραφικό πεδίο, έλα όμως που αυτοί κινούνταν ανεξάρτητα από το άλλο! Ο καθένας τη δουλειά του. Το ποδοσφαιρικό τμήμα την αγωνιστική προετοιμασία και η διοίκηση τα δικά της «ματς» στα τραπέζια των διαβουλεύσεων και των υπογραφών νέων ενισχύσεων.

Αφού αυτό άλλωστε συμβαίνει και στις… καλύτερες οικογένειες των κορυφαίων clubστον κόσμο! Και έτσι καλπάζει μεταγραφικά φέτος ο Ολυμπιακός. Χωρίς να χάνεται στο δάσος, αγοράζει με πρόγραμμα και σωστές κινήσεις εκείνα τα δέντρα που έχει προσημειώσει εξ αρχής για να καλύψει τις ανάγκες του.

Πόσο μοιάζουν τα καλοκαίρια του ’10 και του ‘17

Ο «βαθύς ύπνος» του Τύπου στις υποθέσεις Ταχτσίδη και Μίλιτς δεν είναι τίποτε άλλο από μια διαπίστωση.

Η ουσία κρύβεται στις συγκροτημένες, μεθοδικές, σχεδιασμένες στη λεπτομέρεια, κινήσεις των πρωταθλητών, στο τρέχον μεταγραφικό παζάρι. «Πετάει» η ομάδα και διοικητικά/οργανωτικά!

Τόση συνέργεια, τόσο συγχρονισμό και συντονισμό του επιτελείου που «τρέχει» τα θέματα αγορών της ομάδας, δεν θυμάμαι κανένα προηγούμενο καλοκαίρι.

Συνάμα η αποφασιστικότητα και η άμεση «ταμειακή» ανταπόκριση του Βαγγέλη Μαρινάκη για να κλείνουν τυπικά οι συμφωνίες το συντομότερο και να μην ξεστρατίζουν, είναι επίσης γεγονός που αν δεν απατώμαι είχε να συμβεί εδώ και 7 χρόνια.

Από το πρώτο καλοκαίρι που πήρε στα χέρια του τα ηνία της ΠΑΕ και με τον ενθουσιασμό του νεότοκου ηγέτη του συλλόγου, έσπευδε με φούρια και έκλεινε απανωτά τις συμφωνίες.

Κοινό χαρακτηριστικό εκείνης της περιόδου με την τωρινή, ήταν το αγωνιστικό τέλμα που είχε περιέλθει ο Ολυμπιακός στη χρονιά που μόλις είχε αφήσει πίσω του.

Βέβαια τότε, η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη από τη φετινή, καθώς το καλοκαίρι του 2010 είχε βρει (παραδόξως) τους ερυθρόλευκους χωρίς τίτλο στην Ελλάδα, τον αιώνιο αντίπαλο και με τα δύο Κύπελλα στην τροπαιοθήκη του (νταμπλ) και μια «κρυάδα» στα άγνωστα νερά των playoff.

Τώρα ο Ολυμπιακός είναι εκ νέου πρωταθλητής, ο Παναθηναϊκός πληρώνει ακόμα με «μνημόνια» τις σπατάλες της πολυμετοχικής κακοδιαχείρισης διαθεσίμων και είναι ένας παραδοσιακός αλλά… ξεδοντιασμένος αντίπαλος, ωστόσο αν βγάλεις στην άκρη τον τίτλο που η ιστορία τον μετράει και όσοι προστίθενται στο παλμαρέ του συλλόγου ευπρόσδεκτοι και γλυκείς είναι, η αγωνιστική εικόνα της ομάδας υποβιβάστηκε πλησίον του ναδίρ.

Προσέξτε, αυτό αφορά αποκλειστικά τη διοίκηση, τον κόσμο, την οικογένεια του Ολυμπιακού, που έχουν άλλα όνειρα και οράματα για την ομάδα, θέλουν να χορταίνουν, να απολαμβάνουν Θρύλο!

Για την μετριότητα των υπολοίπων είδαμε, το καταλάβαμε, ότι και το… ομοίωμα του Ολυμπιακού που παρουσιάστηκε πέρυσι, ήταν υπέρτερο και πάλι από αυτό που είχαν να αντικρούσουν οι (υποτιθέμενοι) «δελφίνοι» της κορυφής του ελληνικού ποδοσφαίρου!

«Θεός» ο… Σεμπά!

Ανταλλάσσοντας απόψεις με κάποιους στο ημίχρονο του φιλικού με τον Αστέρα, άκουσα την πιο εμπεριστατωμένη ατάκα από έναν άνθρωπο του απόδημου ελληνισμού, ο οποίος ταξιδεύει  πολλές φορές το χρόνο,  από την Αμερική στο Φάληρο (!), εδώ και 4 δεκαετίες, μόνο και μόνο για να ζει από κοντά στιγμές της πολυαγαπημένης του ομάδας: «Η αγωνιστική κατάπτωση για τον Ολυμπιακό της περασμένης σεζόν ήταν που είχαμε καλύτερό μας, τον Σεμπά!».

Ο Σεμπά,που στο ξεκίνημα της δεύτερης χρονιάς του στον Ολυμπιακό, η εξέδρα - μέσα στην υπερβολή της αλλά και δίχως η αλήθεια να βρίσκεται μακριά - μουρμούριζε που τον έβλεπε στο γήπεδο, αναθεματίζοντας για τον «μοναδικό Βραζιλιάνο επί γης που δεν ξέρει μπάλα και τον έχουμε εμείς» (θα τα ξεχάσουμε αυτά τα σχόλια;), εξελίχθηκε ειδικά στο β’ γύρο σε όαση στην έρημο που βλέπαμε. Δεν γίνονται αυτά σε ομάδες και ρόστερ που είναι… γη της επαγγελίας.

Καλός, χρυσός και άγιος, αθλητικός, φιλότιμος και παθιασμένος ο Σεμπά-κος, δεν φέρνει αντίρρηση κανείς. Πάντως δεν είναι επ’ ουδενί εκφραστής καμιάς ποιότητας ποδοσφαίρου. Για να μην πλανιόμαστε, έτσι;

«Φευγάτη» η… φύρα

Ο Ντε Λα Μπέγια ακολούθησε το Ντα Κόστα και πρόλαβε τον Μποτία.Ο ένας μετά τον άλλον, τρείς βασικοί αμυντικοί του Ολυμπιακού ως τώρα, αδειάζουν τη γωνιά στο νέο προπονητή.

Τρεις από τους βασικούς υπαίτιους της (συχνότατα) απαράδεκτης αμυντικής συμπεριφοράς της περσινής ομάδας είναι στο «φευγιό».

Μετά λόγου γνώσεως θα έλεγα ότι του «σωρού» δεν ήταν κανένας τους. Της σειράς όμως, όλοι τους. Σαν τις συνηθισμένες γυναίκες, από αυτές που κυκλοφορούν εκατομμύρια στους δρόμους και εσύ τη λες… ωραία!

Ποδοσφαιριστές που δεν κολλάνε στους στόχους του Ολυμπιακού. Είναι κατώτεροι των προσδοκιών και των ευθυνών τους απέναντι στο ειδικό βάρος της ερυθρόλευκης φανέλας.

Είπα νωρίτερα για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού. Που εισέβαλε προ επταετίας ως ταύρος σε υαλοπωλείο στην ποδοσφαιρική ζωή μας και συνεχίζει το ταξίδι στη δόξα που μετά τα πέτρινα χρόνια εκκίνησε για τον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Το 45ο και η 20ετία

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης πιστεύω ότι παρά-προκλήθηκε τους τελευταίους μήνες. Ίσως και χρόνια. Από εξωγενείς ιδίως παράγοντες και ανοίγοντας εναντίον του πολλαπλά και ποικίλων μορφών μέτωπα (πράγματα γνωστά)…

Η δήλωση του τη νύχτα της φιέστας για το 44ο και 7ο συνεχόμενο, πέρα από καθησυχασμό των Ολυμπιακών οπαδών περιλάμβανε και αιχμηρό μήνυμα «απασφάλισης» του, προς τον Ιβάν Σαββίδη και… λοιπούς πολεμίους του: «Έρχεται το 45ο - Πρωτάθλημα για 20 χρόνια»!

 

 

Ο ηγέτης του Ολυμπιακού αισθάνθηκε σωρευτικά, επί προσωπικού, το περιβόητο: «Όλοι τους και μόνοι μας».

Τα “Wake up call” που συνηθίζουν να λένε οι Αμερικανοί όταν λούζονται από ένα κουβά με κρύο νερό για να ξυπνήσει ο εγωισμός μέσα τους, πείσμωσαν τον ιδιοκτήτη των ερυθρολεύκων.

Που χωρίς να έχει πάψει ποτέ να μοχθεί και να ασχολείται νυχθημερόν – παρά τον αυτονόητο επιχειρηματικό φόρτο του - με τον Ολυμπιακό, ίσως να ήρθε η στιγμή να ομολογήσει στο πλάι των συνεργατών του, όσο του αναλογεί, το «meaculpa».

Και να το… πάρει αλλιώς, ηγούμενος της πλέον φιλόδοξης προσπάθειας/επιχείρησης των ερυθρολεύκων να υλοποιήσει το διαχρονικό σύνθημα: «Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό»!

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης εξυπηρετεί ως προσωπικότητα στην κεφαλή του συλλόγου και τις δύο ιδιότητες: Του ηγέτη και του οπαδού. Άρα το μεγάλο όνειρο του ταιριάζει πρώτου από όλους… 

Υ.Γ.: Κουίζ: Ποιος γραφικότερος όλων;

Α) Κάστρα Θεσσαλονίκης;

Β) Λευκός Πύργος;

Γ) Γ.Β.;

Δ) Πάμπλο Γκαρσία;

Ο νικητής κερδίζει ταξίδι στην Ουκρανία.

*** Τα επισημαίνω από σήμερα για την Τρίτη:

1.     Η Παρτιζάν δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Όμως τα παιχνίδια και οι προκρίσεις κερδίζονται στα γήπεδα και όχι σε θεωρητικές προσεγγίσεις του πίνακα στις… αίθουσες λογικής και στατιστικών διαπιστώσεων!

2.     Το κλίμα θα είναι εχθρικό έως και… πολεμικό στο Βελιγράδι,οπότε ο Ολυμπιακός έχει επιπλέον λόγο να επιδείξει τη δέουσα αυτοσυγκέντρωση και προσοχή στα πρώτα λεπτά του αγώνα. Ποτέ, κανένας αιφνιδιασμός νωρίς δεν έβγαλε σε καλό.

3.     Ο Ολυμπιακός ξεχωρίζει σημαντικά – ιδίως ποιοτικά – των Σέρβων. Μπορεί και πρέπει να βάλει βάσεις πρόκρισης από το 1ο ματς. Και ουαί και αλίμονο μην ηττηθεί χωρίς να έχει σκοράρει μάλιστα. Ακόμα η ομάδα μοντάρεται, έχει πολλά νέα πρόσωπα, καλά-καλά κορμός δεν υφίσταται από πέρυσι και επομένως είναι ανέτοιμη αυτή τη στιγμή για ειδικές αποστολές ανατροπής σκορ και δεδομένων.

Ποδόσφαιρο ΠΑΟΚ SPORTS Ολυμπιακός